Είχε γίνει διάσημη απ' την τηλεόραση και τις καλτ ταινίες. Τα ψυχολογικά της προβλήματα σε συνδυασμό με την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη δουλειά της την είχαν αφήσει μόνη και απένταρη. Κανείς δεν την έπαιρνε πια στο θέατρο, κι ας ήταν το μόνο που ήθελε να κάνει από παιδί.
Η υποκριτική ήταν παιδικό της όνειρο. Και η συμμετοχή της, στα μέσα της δεκαετίας του '70 (1974) στο θρυλικό ελληνικό ροκ συγκρότημα «Νοστράδαμος» της έδωσε την ευκαιρία να το εκπληρώσει. Από εκεί την ανακάλυψε κι ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης, δίνοντάς της το ρόλο της χίπισσας Κάθριν στο γνωστό κι αγαπημένο σήριαλ της εποχής, το «Λούνα Παρκ».
O ρόλος εκείνος τη σημάδεψε. Το σίριαλ είχε τεράστια επιτυχία, και παίχτηκε στην ΕΡΤ από το 1974 ως το 1981. Εγινε πρώτο όνομα, όμως ο ρόλος της στο Λούνα Πάρκ την στιγμάτησε. Εκεί έπαιζε μια μια ατίθαση χίπισσα, ένα ξανθό παρτσακλό και τέτοιοι είναι και οι ρόλοι που θα της προτείνουν από εδώ και στο εξής.
Το 1979 παίζει στις «Γυναίκες στα Οπλα» με την Ρένα Βλαχοπούλου. Ακολουθούν ο «Ξεβράκωτος Ρωμιός το 1980, η ταινία «Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος» το 1982 και το «Βασικά καλησπέρα σας», του Γιάννη Δαλιανίδη, επίσης το 1982. Το 1983 συμμετέχει στο «Καμικάζι αγάπη μου» και το 1984 στο «Ελα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ».
Ωστόσο, μετά το '84 η Παγκράτη δυσκολεύτηκε να βρει δουλειές.
Η τελευταία καταγεγραμμένη βιντεοταινία στην οποία έπαιξε η Παγκράτη, ήταν το έργο του 1989 με τίτλο «Η Μαντόνα από τη Δραπετσώνα», όπου έπαιζε την υποτιθέμενη Μαντόνα.
Το 1992 έβγαλε έναν προσωπικό δίσκο που δεν πούλησε, και έκανε ένα γκεστ στην Λάμψη του Φώσκολου. Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου 1998 από φαρμακευτική δηλητηρίαση. Τη βρήκε η αδερφή της στο σπίτι της. Ο θάνατός της ήταν αυτοκτονία, απόρροια της οικονομικής ανέχειας και της ανεργίας της τα τελευταία χρόνια. Σε σχετική επιστολή που βρέθηκε η ηθοποιός ανέφερε ότι εκτός από πολύ λίγους συναδέλφους της, κανένας άλλος δεν θέλησε να την προσλάβει.
Ο Σωτήρης Τζεβελέκος θυμάται...
Ο Σωτήρης Τζεβελέκος, ένας από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς των περασμένων δεκαετιών, αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή του και να μιλήσει με αφορμή τα 20 χρόνια από το τραγικό τέλος της μοναδικής Ρένας Παγκράτη.
«Όποιος γνώριζε τη Ρένα θα καταλάβαινε, την ψυχούλα της. Ήταν ένα δοτικό άτομο και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Αυτό ήταν που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση/σε εκείνη. Ήταν πάντα χαμογελαστή» λέει ο ηθοποιός στην Espresso, θυμίζοντας τις ξέγνοιαστες στιγμές που πέρασαν μαζί τόσο στα γυρίσματα της θρυλικής πλέον τηλεοπτικής σειράς «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη, στην οποία συμπρωταγωνιστούσαν, όσο και στο θεατρικό σανίδι, όπου δούλεψαν μαζί για πολλές σεζόν.
«Πέρασαν κιόλας 20χρόνια;» απορεί, σαν να μη θέλει να πιστέψει ότι έχει περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα από τον άδικο και απρόσμενο χαμό της. Ήταν 25 Ιουνίου του 1998, όταν η Ρένα Παγκράτη, μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, ύστερα από πληθώρα φαρμάκων που είχε πάρει, βρέθηκε νεκρή μέσα στο διαμέρισμά της. Μια επιστολή που η αδερφή της βρήκε δίπλα στο άψυχο κορμί της καταδεικνύει περίτρανα τη μοναξιά και την απελπισία στην οποία είχε περιέλθει η σπουδαία ηθοποιός. Ο θάνατός της προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στο πανελλήνιο, σε ένα τεράστιο κοινό που τη θαύμαζε, κυρίως μέσα από τους κινηματογραφικούς ρόλους της που είχαν αφήσει εποχή.
Η ζωή της μακριά από το θεατρικό σανίδι ήταν κάτι παραπάνω από βασανιστική. Ο μοναδικός ρόλος που της δόθηκε τη δεκαετία του '90 και πριν από το άδοξο τέλος της ήταν ένας ρόλος στη «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου. Μετά τον ρόλο που της έδωσε ο Νίκος Φώσκολος, το τηλέφωνο δεν ξαναχτύπησε ποτέ. Πολλοί επιμένουν πως η ταύτιση της με συγκεκριμένους ρόλους στις βιντεοκασέτες του '80, στο πλευρό του Στάθη Ψάλτη, ήταν τόσο δυνατή που δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο τηλεοπτικά και κάποιες περιστασιακές εμφανίσεις που έκανε σε τηλεοπτικές εκπομπές ως προσκεκλημένη δεν γέμιζαν την άδεια ψυχή της.
Ο φίλος της Σωτήρης Τζεβελέκος δεν θέλει να μείνει στο τραγικό τέλος της. «Δεν θα ήθελα να πω πώς αισθάνθηκα όταν έμαθα το τέλος της Ρένας. Ας το αφήσουμε αυτό; σας παρακαλώ, γιατί δεν θέλω καν να θυμάμαι τις ώρες εκείνες» λέει και συνεχίζει θέλοντας να θυμίσει τις καλές εποχές, τότε που και οι δύο νέοι έπαιζαν στο πλευρό του Διονύση Παπαγιαννόπουλου στο «Λούνα Παρκ», κάνοντας τεράστια επιτυχία και μένοντας στην ιστορία με τους ρόλους που τους έδωσε ο Γιάννης Δαλιανίδης.
«Από τη συνεργασία μου με τη Ρένα μόνο καλά μπορώ να θυμάμαι. Καταρχήν, ήταν σωστή επαγγελματίας και πολύ τίμια απέναντι σε όλους τους συναδέλφους της. Ποτέ δεν είχε αδικήσει άνθρωπο και αυτό είναι κάπως σπάνιο στο δικό μας επάγγελμα» λέει ο ηθοποιός και συνεχίζει: «Η Ρένα ήταν υπέροχη και στο θρυλικό πλέον "Λούνα Παρκ", αλλά και στο θέατρο. Ήταν μια κωμική ηθοποιός με αστείρευτο χιούμορ. Η Ρένα θα μπορούσε να προσθέσει ατάκες στα κείμενα της και να μην καταλάβει κανείς το παραμικρό, προκαλώντας όμως παράλληλα και πολύ γέλιο. Ήταν κάτι ιδιαίτερο» τονίζει.
Η Ρένα Παγκράτη ήταν κλειστός άνθρωπος; «Κοιτάξτε, όσο τη γνώριζα εγώ και παίζαμε μαζί, η Ρένα ήταν πολύ ανοιχτός άνθρωπος και χαρακτήρας. Όλο με χαμόγελο και πάντα να προσφέρει σε όλους. Μετά δεν γνωρίζω αν οι συνθήκες της ζωής και του επαγγέλματος μας την ανάγκασαν να κλειστεί στον εαυτό της. Γιατί, όπως γνωρίζετε, το επάγγελμα μας δεν έχει μόνο γέλιο και καλές στιγμές. Κάποια στιγμή χαθήκαμε με τη Ρένα, αλλάξαμε επαγγελματικούς δρόμους».
Ο Σωτήρης Τζεβελέκος στέλνει ένα μήνυμα σε όλους όσοι αγάπησαν τη Ρένα Παγκράτη: «Όταν ένας άνθρωπος έχει φύγει εδώ και 20 χρόνια και ακόμα και σήμερα είναι τόσο αγαπητός, αυτό σημαίνει ότι έχει μείνει στις καρδιές όσων τον αγάπησαν. Εγώ πάντα θα κουβαλάω τη Ρένα μέσα μου, γιατί ήταν ένα υπέροχο πλάσμα. Ετσι θέλω να την έχω, στις καλές και ωραίες στιγμές του μυαλού μου».
