Είμαι χωρισμένη και τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει. Σπουδάζουν και έχουν πάρει και αυτά το δρόμο τους.
Φέτος το Πάσχα ονειρευόμουν να περάσω τις γιορτές με τα παιδιά μου, μιας και μόνο αυτά έχω αλλά εκείνα αποφάσισαν να φύγουν από την Αθήνα και να περάσουν τις γιορτινές μέρες με τους φίλους τους.
Φυσικά δε θέλω να τους φέρω αντιρρήσεις είναι ελεύθερα να κάνουν ότι θέλουν αλλά από την άλλη με πειράζει που δεν με σκέφτηκαν.
Έδωσα μεγάλο αγώνα για να τα μεγαλώσω μόνη μου όταν ο πατέρας τους μας παράτησε για να δημιουργήσει μια καινούργια οικογένεια.
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα από αυτά να σκεφτούν ότι θα είμαι μόνη μου αυτές τις μέρες και να φιλοτιμηθούν να μείνουν μαζί μου.
Φέτος θα μείνω μόνη και έρημη στο σπίτι Πασχαλιάτικα να κοιτάω το τοίχο.
Μου είπε βέβαια η κουμπάρα μου να πάω από το σπίτι της ανήμερα του Πάσχα γιατί θα οργανώσει ένα οικογενειακό τραπέζι.
Δεν θέλω να πάω όμως γιατί ο άντρας της είναι πολύ ενοχλητικός και αχώνευτος. Μου λέει συνεχώς ότι ζω μια μίζερη ζωή.
Στο κάτω κάτω ποιος είναι αυτός που θα κρίνει εμένα και τον τρόπο ζωής μου.
Προτιμώ την μοναξιά μου παρά να πάω εκεί και να ακούω όλα αυτά τα πράγματα εις βάρος μου.
Θα μου βγάλει το φαγητό ξινό!
Πρέπει να το πάρω απόφαση ότι αφού τα παιδιά μου μεγάλωσαν από εδώ και πέρα θα ζω έτσι μόνη μου!
Ζηλεύω εσάς που θα περάσετε οικογενειακά τις γιορτές και νοσταλγώ τα περασμένα χρόνια!
