Οι πιθανότητες αυξάνονται μετά τα αποτελέσματα των δύο πρώτων ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ...
για μια επική τιτανομαχία ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης και Λίβερπουλ. Στο πρώτο ημιτελικό που διεξήχθη στο Ανφιλντ, η Λίβερπουλ σκόρπισε στους πέντε ανέμους τη Ρόμα και επικράτησε με 5-2. Δύσκολα θα ξανακάνει το θαύμα της η ιταλική ομάδα και θα βάλει τρία γκολ δίχως να σκοράρει ο αντίπαλος, όπως έγινε με την ανυποψίαστη Μπαρτσελόνα. Η ομάδα του Κλοπ σκοράρει κατά ριπάς, διαθέτει ένα Σαλάχ σε δαιμονιώδη φόρμα και γενικά όλο το σύνολο είναι οδοστρωτήρας στο χορτάρι, φαντάζει αδύνατο να χάσει το εισιτήριο του τελικού.
Στον άλλο ημιτελικό, η ομάδας της Μαδρίτης επικράτησε επαγγελματικά μέσα στο Μόναχο εναντίον της Μπάγερν με σκορ 2-1. Η ομάδα του Ζιζού οδεύει για την τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ και θα τα δώσει όλα για την πρόκριση στον επαναληπτικό του Μπερναμπέου, αφού δεν υπάρχει άλλος διαθέσιμος στόχος.
Λίβερπουλ - Ρεάλ Μ. ή Ρεάλ Μ. - Λίβερπουλ, ''μακάρι Θεέ μου να το ζήσω'', έστω και τηλεοπτικά. Δύο αγαπημένες ποδοσφαιρικές ομάδες θρύλοι και ξυπνάνε οι μνήμες της παιδικής μου ηλικίας. Είναι εκείνο το απόγευμα Σαββάτου στο χωριό Αθήναιον να είμαι κολλημένος στην ασπρόμαυρη τηλεόραση της γιαγιάς και να περιμένω να παρακολουθήσω Πρέμιερ Λιγκ στο κρατικό κανάλι της Ερτ. Να δω τη Λίβερπουλ του παίκτη- προπονητή Κένι Νταγκλίς, του ξανθομπούρμπουρα Στηβ Νίκολ, του έγχρωμου μπαλαδόρου Τζον Μπάρνς, του γκολτζή Ιαν Ρας και του γκαφατζή τερματζή Μπρους Γκρόμπελαρ.
Είναι τα βράδια της Τετάρτης πάλι στην Ερτ (δεν υπήρχαν ιδιωτικά κανάλια την δεκαετία του 80'), εκλιπαρώντας τους γονείς μου, να καθίσω λιγάκι αργά να παρακολουθήσω τη Ρεάλ Μαδρίτης στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που συμμετείχε. Τη ματιά μου να λαχταρά το γκολ του μεξικάνου Ούγκο Σάντζεζ, για να πανηγυρίσει με κωλοτούμπα, έπειτα από ένα εκρηκτικό συνδυασμό με τον Μίτσελ ή τον γύπα Μπουντραγκένιο. Ήταν ομάδα που σκόραρε 4-5 γκολ και έτρωγε άλλα τόσα, ωστόσο απολάμβανα ένα χορταστικό θέαμα. Σίγουρα θα κατακτούσε περισσότερους τίτλους η ομάδα της Μαδρίτης, εάν είχε έναν καλύτερο τερματοφύλακα αντί του Πάκο Μπούγιο, δεν ήταν λιγες οι φορές που κρέμασε την ομάδα από μία βλακώδη αντίδραση του στα γκόλποστ.
Ευελπιστώ να δούμε επιτέλους ένα τελικό ανάμεσα σε δύο ποδοσφαιρικά θηρία, που εκπροσωπούν τα καλύτερα πρωταθλήματα παγκοσμίως. Από την μία οι ιαχές των Εγγλέζων με το ''You never walk alone'' και στην αντίπερα όχθη το δέος της κορυφαίας ομάδας του θεσμού με τα 12 κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης. Έχουμε καιρό να δούμε ρε γαμώτο, ένα συγκλονιστικό τελικό, που να έχει ρυθμό και εναλλαγές συναισθημάτων με πολλά γκολ εκατέρωθεν. Αυτά τα δύο κλαμπ έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν ένα όμορφο θέαμα και να καθηλώσουν στους τηλεοπτικούς δέκτες το ποδοσφαιρικό κοινό.
