που μπορεί να αρχίσουμε να τα κατηγορούμε για πάρα… πολλά, εκεί γίνεται μια αναφορά που μπορεί να λειτουργήσει ως προάγγελος ενός εξαιρετικά καλού αποτελέσματος και κάθεσαι και το σκέφτεσαι το θέμα social media ακόμα μια φορά.
Εμείς τις τελευταίες ώρες πέσαμε επάνω στη δημοσίευση ενός πολύ ωραίου άρθρου από το blog Κόκκινη Αλεπού. Η συγγραφέας του άρθρου ανακάλυψε, εντελώς τυχαία και ίδια, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έναν άνθρωπο που αγαπά πολύ τα βιβλία και τα παιδιά και που προσπαθεί εδώ και αρκετό καιρό να στήσει μια καινούργια δανειστική βιβλιοθήκη. Οχι σε ένα σχολείο ή σε έναν χώρο δημιουργικής απασχόλησης, αλλά σε ένα δικαστήριο. Ενα δικαστήριο ανηλίκων. Η κ. Αγγελική Ρουμελιώτου είναι Επιμελήτρια Aνηλίκων και Κοινωνικής Αρωγής Δικαστηρίου Καλαμάτας και μιλά στην Κόκκινη Αλεπού.
«Μοιάζει να είναι μια βιβλιοθήκη, αλλά είναι ένα παράθυρο. Ένα παράθυρο από το οποίο προσπαθούν να δουν έξω κάποια παιδιά· εκείνα που σε μια λανθασμένη στιγμή της παιδικότητάς τους περπάτησαν σε ένα σκοτεινό μονοπάτι. Είναι ένα παράθυρο για να τολμούν τα παιδιά να ονειρεύονται ταξίδια με ανοικτά φτερά, σε τόπους και χρόνους σαν αυτούς που συναντάς μόνο στα βιβλία. Για να μυρίζουν το χαρτί, το μελάνι και να αφουγκράζονται τις πιο απόκρυφες γωνιές ενός ανθρώπου που σύνθεσε αυτά τα δυο για να τα κάνει ζωή. Για να μιλούν με ήρωες που ξετύλιξαν μια ιστορία ή τύλιξαν μια φαντασία. Για να τα πάνε πιο έξω, πιο πέρα από αυτό που νόμισαν ότι υπάρχει· το μικρό, το ανήλιαγο, το θολό, το πνιγερό της παραβατικότητας, της αυτοθυματοποίησης τις περισσότερες φορές.
Για κείνα τα παιδιά ξεκινήσαμε να «χτίσουμε» μια βιβλιοθήκη. Μέσα σε ένα Δικαστήριο Ανηλίκων! Ξεκίνησε από μια απλή σκέψη ενός μικρού αγοριού που βρέθηκε κοντά μας στο πλαίσιο της πρόληψης. Εγκατέλειψε το σχολείο· πόσο ηχηρό καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά. Το μεγάλο μέρος των παιδιών που εισέρχονται στο δικαστήριο για σοβαρές πράξεις έχουν εγκαταλείψει προηγουμένως το σχολείο. Προσπαθήσαμε να βρούμε τρόπους να τον κρατήσουμε σε επαφή με τη γνώση, τη φαντασία, τα γράμματα. Με τη δική του ματιά στην αρχή, με βιβλία ανάλαφρα, απλά και διασκεδαστικά. Και με ένα βήμα κάθε φορά που θα τον έφερνε πιο κοντά σε κείνη τη στιγμή που συνειδητοποιείς πόσο δυνατός μπορείς να γίνεις όταν μαθαίνεις. Όταν ξαναγαπάς το σχολείο.
Βιβλία που συγκεντρώνονται στα Δικαστήρια Ανηλίκων Καλαμάτας από δωρεές.
Τόσο απλά δημιουργήθηκε το όραμα. Κάναμε ένα κάλεσμα εθελοντών και συσπειρώθηκε μια ανθρώπινη ασπίδα. Κοινό γνώρισμα όλων το ότι μπορούσαν να διακρίνουν το Παιδί πίσω από την πράξη. Μπορούσαν να του ξανασυστήσουν την κοινωνία με το ανθρώπινό της πρόσωπο μέσα από τη δική τους παρουσία. Θα αναλάμβαναν να του μάθουν γράμματα. Θα αναλάμβαναν να του διδάξουν νέα πρότυπα. Μέσα από την δική τους στάση ζωής, με σεβασμό στη μοναδικότητα και την αξιοπρέπειά του. Χρειαζόμασταν όμως και ένα ερέθισμα του νου. Βιβλία. Βιβλία παντού στο χώρο. Να σε πιάνουν από το χέρι, να σου κλείνουν το μάτι, να σε παρασύρουν με αυτά που λένε, να σε προκαλούν με αυτά που δεν λένε. Γράμματα που θα υπήρχαν παντού στο χώρο και στο χρόνο. Σαν να γινόταν ένα με την προσωπικότητα των παιδιών. Που θα μεταβολίζονταν μαζί τους. Που θα τα μπόλιαζαν σε μια νέα στάση ζωής. Που θα αναλάμβαναν το ταξίδι της σκέψης. Το ταξίδι! Αυτό ήταν. Η ιδέα έπρεπε να ταξιδέψει, να κάνει φίλους, να ενώσει τους ανθρώπους με κοινό στόχο τη φροντίδα των παιδιών. Τη φροντίδα της ψυχής και της σκέψης τους.
Το μήνυμα άνοιξε πανιά, έφτασε σε άλλα μέρη, σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, στο Αιγαίο, τη Βόρεια Ελλάδα, την Αθήνα, το Ιόνιο, την Κρήτη, τις Κυκλάδες. Παντού. Σήμερα, το φανταζόμαστε σαν ένα άσπρο χάρτινο καραβάκι, -από κείνα των δικών μας παιδικών χρόνων, που φτιάχναμε τσακίζοντας με δεξιοτεχνία το χαρτί-, να φτάνει παντού και να προσκαλεί ανθρώπους να σταθούν δίπλα σε ένα απλό όραμα: να δοκιμάσουμε να ξαναδώσουμε την παιδικότητα σε αυτούς που τους ανήκει. Στα παιδιά. Μέσα από ένα βιβλίο, μέσα από μια βιβλιοθήκη που θα «χτιζόταν» σε ένα Δικαστήριο Ανηλίκων. Παραλάβαμε πάρα πολλά βιβλία και ακόμη παραλαμβάνουμε. Και θα το κάνουμε διαρκώς μέχρι να γεμίσει ο χώρος και να μη χωράμε. Ακόμη και τότε, μπορεί να γκρεμίσουμε έναν τοίχο για να μεγαλώσουμε κι άλλο ετούτη τη βιβλιοθήκη. Άλλωστε τοίχους γκρεμίζουμε μέσα από αυτή τη φιλοσοφία. Γιατί όχι κι έναν ακόμη;»
Θέλετε να βοηθήσετε κι εσείς την τεράστια αυτή προσπάθεια και να βάλουμε όλοι μαζί το λιθαράκι μας για να γίνει αυτή η βιβλιοθήκη μεγάλη και τρανή, όπως ακριβώς της αξίζει; Η βιβλιοθήκη θα δέχεται διαρκώς βιβλία. Μπορεί να είναι ένα, μπορεί και περισσότερα. Μπορεί να είναι λογοτεχνία και γνώσης. Μπορεί να χρειάζεται και μικροεπιδιόρθωση. Θα το φτιάξουν στις ομάδες τους οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα παιδιά στα Δικαστήρια Ανηλίκων. Δεν υπάρχουν προτεινόμενες ηλικίες. Οι οικογένειες με τις οποίες συνεργάζονται έχουν όλες τις ηλικίες παιδιών, άρα τους είναι εξαιρετικά χρήσιμο τόσο ένα παιδικό βιβλίο, όσο και ένα εφηβικό ή νεανικό.
Βιβλία μπορείτε να στέλνετε στην παρακάτω διεύθυνση
«Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων Δικαστηρίου Καλαμάτας»,
Δικαστικό Μέγαρο , Γραφείο 216,
Καλαμάτα ΤΚ 24131.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 27210-22180.
Η Αγγελική Ρουμελιώτου είναι Επιμελήτρια Ανηλίκων και Κοινωνικής Αρωγής Δικαστηρίου Καλαμάτας, Κοινωνική λειτουργός
Msc (c) Διοίκηση Μονάδων Υγείας
Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων Προγράμματος «Ψυχική Υγεία και Διαδίκτυο» του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Επιστημονική Συνεργάτιδα Ακαδημίας Πρεσβευτών Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου
Πηγή
