παράμετρο της σύγχρονης κρίσης: την έλλειψη πολιτισμού. Oι ακτιβιστές, που διαθέτουν εμπειρία στη φροντίδα των ζώων σε κέντρα περίθαλψης έχουν μιλήσει επανειλημμένα για τις επιπτώσεις της αιχμαλωσίας.
Επιστήμονες που δουλεύουν με δελφίνια σε ένα θαλάσσιο πάρκο κοντά στο Παρίσι προσπάθησαν να αναλύσουν πώς αισθάνονται τα ζώα κάτω από αυτό το «καθεστώς της αιχμαλωσίας». Και τα αποτελέσματα τους είναι ενδιαφέροντα.
Στην πρώτη φάση της έρευνας, η ομάδα αξιολόγησε ποιες δραστηριότητες αρέσουν πιο πολύ στα δελφίνια που βρίσκονται σε θαλάσσια πάρκα. Διαπιστώθηκε ότι τα πανέμορφα αυτά θαλάσσια θηλαστικά ανέμεναν έντονα να αλληλεπιδρούν με ένα άνθρωπο που ένιωθαν κοντά τους.
Σύμφωνα με τους μελετητές, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο καλύτεροι ήταν οι δεσμοί ανθρώπου-ζώων τόσο μεγαλύτερη ευημερία υπήρχε στα δελφίνια.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Applied Animal Behavior Science, ήταν μέρος ενός τριετούς σχεδίου για τη μέτρηση της καλής διαβίωσης των δελφινιών σε αιχμαλωσία.
Η επικεφαλής της έρευνας Isabella Clegg εργάστηκε στο Parc Astérix, ένα θεματικό πάρκο με ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα δελφινιών της Γαλλίας. Μαζί με τους συναδέλφους της στο εργαστήριο συμπεριφοράς των ζώων του Πανεπιστημίου του Παρισιού, σχεδίασε πειράματα για να αποκωδικοποιήσει τη συμπεριφορά των δελφινιών, μελετώντας ουσιαστικά τις στάσεις του κορμού τους που δείχνουν πώς αισθάνονται τα ζώα.
Τα δελφίνια απολαμβάνουν επαφή με τους εκπαιδευτές τους
«Θέλαμε να μάθουμε ποιες δραστηριότητες τους άρεσαν περισσότερο», δήλωσε η Clegg στο BBC. Για να το κάνει αυτό, δοκίμασε τρεις δραστηριότητες: ένας εκπαιδευτής έρχεται και παίζει με δελφίνια, στη συνέχεια προσθέτει παιχνίδια στην πισίνα και τέλος αφήνει τα δελφίνια μόνα τους με τα παιχνίδια.
«Τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά ενδιαφέροντα. Όλα τα δελφίνια φαίνεται ότι προτιμούσαν περισσότερο την αλληλεπίδραση με έναν οικείο άνθρωπο», δήλωσε η Clegg.
Ειδικότερα, τα ζώα έδειξαν ότι είχαν μια προσμονή στην επιφάνεια του νερού, γυρίζοντας τον κορμό τους προς την κατεύθυνση από όπου συνήθιζαν να έρχονται οι εκπαιδευτές τους. Εκτός αυτού τα δελφίνια ήταν πιο δραστήρια στην πισίνα και περνούσαν περισσότερο χρόνο στην άκρη, περιμένοντας τους.
«Έχουμε δει το ίδιο πράγμα να συμβαίνει και σε άλλα ζώα ζωολογικών κήπων, αλλά και σε φάρμες. Τα ζώα ήταν πιο χαρούμενα όταν βρίσκονταν σε επαφή με τους ανθρώπους», πρόσθεσε η Clegg.
Μια «ευτυχισμένη» κοινωνική ζωή
Το ερώτημα σχετικά με το αν είναι σωστό ή λάθος να κρατηθούν αυτά τα ζώα σε αιχμαλωσία απασχολεί πολλούς ακτιβιστές και όχι μόνο σε όλο τον κόσμο και κυρίως στη Γαλλία.
Η γαλλική κυβέρνηση ανέτρεψε πρόσφατα μια προτεινόμενη απαγόρευση της αναπαραγωγής δελφινιών σε θαλάσσια πάρκα, όπως το Parc Astérix.
Η άρση αυτής της απαγόρευσης ήταν μια τεράστια ανακούφιση για τη Birgitta Mercera, η οποία είναι υπεύθυνη στο θαλάσσιο πάρκο. «Είναι πολύ σημαντικό για τα δελφίνια να μπορούν να αναπαραχθούν και να μεγαλώσουν τους απογόνους τους, για την ευτυχία τους, καθώς η ζωή τους είναι πολύ διαφορετική από αυτή των δελφινιών που ζουν στην άγρια φύση», ανέφερε στο BBC.
«Νομίζω ότι τα άγρια δελφίνια είναι πιο ευτυχισμένα στην φύση και τα δελφίνια σε αιχμαλωσία είναι πολύ πιο ευτυχισμένα μέσα στο πάρκο. Γεννιούνται εδώ, έχουν μάθει να ζουν έτσι και είναι προτεραιότητά μας να τους φροντίσουμε», πρόσθεσε.
Ο αντίλογος
Οι εκπαιδευτές στο Parc Astérix υποστηρίζουν ότι παρατηρώντας τα θαλάσσια θηλαστικά, είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι έχουν ευτυχισμένη ζωή. «Τα άλματα τους στο νερό κατά τη διάρκεια των προπονήσεων και οι προσεγγίσεις τους στην άκρη της πισίνας δείχνουν ότι είναι χαρούμενα», αναφέρουν.
Αλλά η Susanne Schultz από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, η οποία έχει μελετήσει την κοινωνική συμπεριφορά των άγριων θαλάσσιων θηλαστικών, επισημαίνει ότι η μελέτη δεν μας λέει «εάν ένα δελφίνι σε αιχμαλωσία είναι πιο ευτυχισμένο από ό, τι θα ήταν αν ήταν στην άγρια φύση»
«Νομίζω ότι είναι ένα πολύτιμο εύρημα ότι τα δελφίνια σε αιχμαλωσία μπορούν να αναζητήσουν επαφή με τους ανθρώπους. Και νομίζω ότι αυτό το εύρημα μπορεί να βοηθήσει να διαχειριζόμαστε άλλα χαρισματικά, ευφυή είδη. Αλλά μόνο επειδή ένα δελφίνι αλληλεπιδρά με σας δεν σημαίνει ότι θα επέλεγε αυτόν τον τρόπο ζωής εάν του δινόταν μια επιλογή», πρόσθεσε ηSchultz.
Σύμφωνα με την Whale and Dolphin Conservation, υπάρχουν τουλάχιστον 3.000 κητοειδή -στα οποία ανήκουν φάλαινες και δελφίνια - σε αιχμαλωσία σε 50 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Η Clegg εκτιμά ότι μπορεί να υπάρχουν έως και 5.000, καθώς ορισμένα ζώα δεν είναι επίσημα εγγεγραμμένα.
Επιπλέον, τα τελευταία 150 χρόνια από τότε που οι πρώτες φάλαινες και τα δελφίνια μπήκαν σε θαλάσσια πάρκα, οι επιστήμονες έμαθαν πολλά για τη νοημοσύνη τους και την πολύπλοκη κοινωνική τους ζωή.
Η Clegg υποστηρίζει ότι, αντί να απαντήσει στο ερώτημα εάν είναι σωστό ή λάθος να έχουν αυτά τα ζώα σε αιχμαλωσία, ελπίζει ότι τα ευρήματα θα συμβάλουν στη βελτίωση της ζωής των χιλιάδων ζώων που θα περάσουν τη ζωή τους στα θαλάσσια πάρκα.
«Νομίζω ότι το ερώτημα σχετικά με την αιχμαλωσία των ζώων είναι πολύ σημαντικό. Αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε αν ζουν σε καλές συνθήκες διαβίωσης και ποιος είναι ο σκοπός τους; Επίσης θα πρέπει να εξετάσουμε βαθύτερα τη συμπεριφορά των ζώων για να καταλάβουμε πώς αισθάνονται. Αν είναι εδώ μόνο για την ψυχαγωγία μας, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί», κατέληξε.
