Με τον πολιτισμό, οι αποστάσεις μίκρυναν...
Οι στέγες μπορούν να συνενωθούν, όχι όμως και οι καρδιές. Και σήμερα, δυστυχώς, τα λόγια του Αντώνη Σαμαράκη επιβεβαιώνονται περισσότερο παρά ποτέ.
Μια από τις αγαπημένες μου "ιεροτελεστίες", είναι να διαβάζω ξανά και ξανά σημειώσεις ή εκθέσεις μου από το παρελθόν. Από εκείνη την αθώα κι ανέμελη περίοδο της ζωής μου... Τότε που ήμουν ακόμη μαθήτρια ή φοιτήτρια. Βρίσκω ιδιαίτερο ενδιαφέρον να συγκρίνω τις όποιες σκέψεις κυριαρχούσαν τότε στο ανυποψίαστο μυαλό μου, με τα μαθήματα που μού έδωσαν στα μετέπειτα χρόνια, οι εμπειρίες μου...
Στα περισσότερα τετράδια και βιβλία μου, υπάρχουν παντού αποφθέγματα σπουδαίων προσωπικοτήτων... Μια συνήθεια που όπως φάνηκε στην πορεία, με ακολουθεί έως και σήμερα- αν κρίνει κανείς από τη θεματολογία που επιλέγω για τα κείμενά μου...
"Συναντώ", λοιπόν, και πάλι, δυο φράσεις που όσα χρόνια και να περάσουν, το νόημά τους νομίζω ότι θα παραμείνει επίκαιρο...
"Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα". γράφει ο ανεπανάληπτος Αντώνης Σαμαράκης στο "Ζητείται Ελπίς".
Με τον πολιτισμό, οι αποστάσεις μίκρυναν. Οι άνθρωποι δημιουργησαν μεγάλες πυκνοκατοικημένες πόλεις. Στις πολυκατοικίες ζούνε πολλές οικογένειες. `Ενα τούβλο, χωρίζει τη μια από την άλλη. Παράλληλα, όμως, ο άνθρωπος απομακρύνεται κι όλο απομακρύνεται, από τον συνάνθρωπό του. Μπορεί να γεννιέται ή να φεύγει από τη ζωή στο διπλανό διαμέρισμα κι ο διπλανός ούτε καν να το γνωρίζει, ή ακόμα κι αν το γνωρίζει... να μην ενδιαφέρεται... Οι στέγες μπορούν να συνενωθούν, όχι όμως και οι καρδιές.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ότι τώρα πια η κυρίαρχη μορφή επικοινωνίας γίνεται μέσω μηνυμάτων;
Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής που ζούμε είναι τόσο γρήγοροι που ίσως μας διευκολύνει αυτή η μορφή επικοινωνίας...
Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ νοσταλγώ την εποχή που οι άνθρωποι δεν “κρύβονταν” πίσω από την οθόνη ενός κινητού ή υπολογιστή για να εκφράσουν το ενδιαφέρον τους. Τότε που ο ένας άκουγε τη φωνή του άλλου ενώ κοιτάζονταν στα μάτια.
Δυστυχώς, τώρα πια, οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν αντικατασταθεί με emoticons και chats.
Οι περισσότεροι είμαστε σκυμμένοι πάνω από μια οθόνη του κινητού ή του υπολογιστή, πληκτρολογώντας ασταμάτητα... Και σήμερα, δυστυχώς, τα λόγια του Αντώνη Σαμαράκη επιβεβαιώνονται περισσότερο παρά ποτέ... Ζητείται Ελπίς...
Πηγή
