Άργους. «Όφις διαιτώμενος εντός των υδάτων» σύμφωνα με το λεξικό του Δημητράκου. Βεβαίως, το να υπόσχεται μία κυβέρνηση πως θα πατάξει την εκ Λέρνης νεροφίδα της γραφειοκρατίας, δεν ακούγεται και τόσο όμορφα, οπότε στον λόγο μας, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, χρησιμοποιούμε την αρχαία ονομασία του φανταστικού ζώου για να περιγράψουμε μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά, που σου εμφανίζει συνεχώς καινούρια προβλήματα με κάθε ένα που λύνεις.
Ο φόνος του μυθικού επτακέφαλου ή εννιακέφαλου όντος που ζούσε στους πρόποδες του όρους Ποντίνου, κοντά στην πηγή της Αμυμώνης, είναι ο δεύτερος από τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή. Όμως, τελικά, φαίνεται πως τα προβλήματα εκδικούνται, έστω και μακροπρόθεσμα, τον επιλυτή τους. Ναι μεν ο ημίθεος κατόρθωσε να φονεύσει τελικά το ειδεχθές τέρας καυτηριάζοντας κάθε λαιμό του κεφαλιού που έκοβε, ώστε να μη ξαναφυτρώσουν δυο στη θέση του, ναι μεν με το αίμα της Ύδρας έκανε τα βέλη του δηλητηριώδη, όμως το τέρας τον εκδικήθηκε τελικά.
Ο Ηρακλής, με βέλη βουτηγμένα στο δηλητήριο του αίματός της, σκότωσε τον κένταυρο Νέσσο, όμως αυτός πριν πεθάνει, έδωσε στη γυναίκα του ήρωα, τη Δηιάνειρα, ένα χιτώνα βουτηγμένο στο δικό του αίμα, δήθεν ως ερωτικό φίλτρο. Οι πόνοι του Ηρακλή από το δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας που υπήρχε στο αίμα του κενταύρου ήταν τόσο φριχτοί όταν φόρεσε τον χιτώνα, ώστε ο ήρωας αυτοπυρπολήθηκε... Ηθικό δίδαγμα: προσοχή στις νεροφίδες. Ακόμα και σ’ αυτές τις νεροφίδες, τις Λερναίες Ύδρες της γραφειοκρατίας ή της φοροδιαφυγής, γιατί ποτέ δεν ξέρεις από πού και πώς θα στη φέρουν τελικά.
Από πού κρατάει η σκούφια μας
Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.
Πηγή
