Ζιλί Γκονς. Μπουμπούκια, βρύα που σχηματίζονται ανάμεσα σε κλαδιά που έχουν πέσει στο έδαφος, δροσοσταλίδες οι οποίες μόλις και καταφέρνουν να ισορροπήσουν σε στελέχη γρασιδιού που χορεύουν στο αεράκι.
Η Γαλλίδα υαλουργός άρχισε να δημιουργεί τα γλυπτά της το 1997. Χρησιμοποιεί το φλόγιστρό της με την ακρίβεια και το πάθος που ο μαέστρος της ορχήστρας χρησιμοποιεί την μπαγκέτα του.
"Μεγάλωσα ανάμεσα σε τεχνίτες και καλλιτέχνες, και γρήγορα ανακάλυψα ότι ήθελα ένα επάγγελμα στο οποίο να χρησιμοποιώ τα χέρια μου. Διάλεξα το γυαλί κατά τύχη, αλλά όταν παρακολούθησα ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τράβηξε αμέσως" εξομολογήθηκε στο Colossal.
Παθιασμένη με τη διατήρηση παλιών τεχνικών υαλουργίας στη χώρα της η Γκονς συγχωνεύει τα υάλινα γλυπτά της με ξύλο, σπόρους, μανιτάρια, χαρτί, ύφασμα, μέταλλα, κόκαλα, ακόμη και φτερά. "Το ράψιμο είναι παρόν σε όλα τα γλυπτά μου, μ' αυτό τον τρόπο δένω τα υλικά" εξηγεί.
Η χρήση του φλόγιστρου απαιτεί από τη Ζιλί Γκονς πλήρη έλεγχο του σώματός της: ελέγχοντας την αναπνοή και τις κινήσεις της μπορεί να δίνει διάφορα σχήματα στο λιωμένο γυαλί.
"Στον πυρήνα των δημιουργιών μου είναι η ευχαρίστηση να βλέπω τη φλόγα και το γυαλί να λιώνει. Αυτό που αγαπώ στην υαλουργία είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα μεταξύ του γυαλιού και της φλόγας παρά μόνο τα χέρια αυτού που δουλεύει το φλόγιστρο" λέει η Γκονς που ζει κοντά σε δάσος, περιτριγυρίζεται από τη συνεχή εναλλαγή της υφής και των χρωμάτων των αντικειμένων και εμπνέεται. "Έχω ανάγκη να ζω κοντά στη φύση, μιας και είναι η πηγή της έμπνευσής μου" εξομολογείται.
Η Ζιλί Γκονς εκθέτει τα γλυπτά της στην παρισινή γκαλερί Galerie Collection έως τις αρχές του 2019.
