Μπορώ να σου πω κάτι;
Όποιος βάζει τη λέξη «απλά» μπροστά από τον τίτλο εργασίας σου απλά δεν καταλαβαίνει.
Μπορεί να το λένε με κακία, μπορεί και όχι… Αλλά σίγουρα η δουλειά σου δεν είναι απλή!
Πιθανώς δεν συνειδητοποιούν ότι το οτι αγαπάς αυτή τη δουλειά και επέλεξες αυτή τη δουλειά – δεν την κάνει πιο εύκολη.
Δεν είναι εύκολο να σέρνεσαι στο κρεβάτι μετά από μια ακόμη μέρα που φαίνεται ίδια εδώ και κάτι μήνες… Δεν είναι εύκολο να σκέφτεσαι πώς θα ήταν να έχετε μια δουλειά έξω από το σπίτι. Μια δουλειά όπου θα μπορούσατε να μιλάτε με ενήλικες όλη την ημέρα και να πίνετε latte στο γραφείο σας και ίσως να βλέπετε μερικά βίντεο του YouTube στα διαλείμματα σας.
Όσοι χρησιμοποιούν τη λέξη «απλά» ίσως να μην συνειδητοποιήσουν ότι κάποιες μέρες, καμία ποσότητα καφέ δεν μπορεί να σας δώσει την ενέργεια που χρειάζεστε για να συμβαδίσετε με τα μικρά παιδιά που σας ακολουθούν μέχρι και στην τουαλέτα.
Μπορεί να μην καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι να μην νιώθεις χρήσιμο μέλος της κοινωνίας.
Μπορεί να μην γνωρίζουν την αίσθηση της λύπης στην καρδιά σας μετά από μια μέρα που η υπομονή σας ήταν πάρα πολύ λίγη και η λίστα υποχρεώσεων πολύ μεγάλη.
Όταν χάνετε τον αγώνα… Όταν νομίζετε οτι δεν αντέχετε άλλο. Όταν νιώθετε οτι δεν σας καταλαβαίνει κανείς… Τότε πιθανότατα έχετε δίκιο. Δεν το καταλαβαίνουν. Είναι μια αποκλειστική λέσχη, με τις μαμάδες στο σπίτι. Είναι μια πραγματικότητα που είναι δύσκολο να την καταλάβει κάποιος αν δεν τη ζήσει.
Αλλά θέλω να ξέρεις κάτι. Θέλω να ξέρεις ότι σε βλέπω. Θέλω να ξέρεις ότι είμαι εδώ μαζί σου, μαμά. Θέλω να ξέρεις ότι υπάρχουν κι άλλοι σε όλο τον κόσμο που είναι στην ίδια. . . θέση. . . μαζί. . . σου.
Βλέπω πώς κινείσαι με βάση το ρολόι, όλο το εικοσιτετράωρο – και γύρω και γύρω και γύρω.
Ξέρω τι ευλογία είναι να είσαι με το παιδί σου κάθε στιγμή κάθε μέρα.
Ξέρω τι φορτίο είναι να είσαι με το παιδί σου κάθε στιγμή κάθε μέρα.
Ξέρω πόσο βαριά μπορεί να αισθάνεσαι όταν χάνεις το βλέμμα σου έξω από τη μητρότητα. Ξέρω πώς αισθάνεσαι να θρηνείς την απώλεια της ταυτότητας σου.
Ξέρω μερικές μέρες, οι ώρες πετούν, ενώ άλλες μέρες, ορκίζεσαι ότι το ρολόι είναι χαλασμένο.
Ξέρω ότι αν και πρέπει να «αγαπάς κάθε δευτερόλεπτο» υπάρχουν στιγμές που θα προτιμούσες να κλωτσήσεις ό,τι βρεθεί μπροστά σου.
Ξέρω ότι μερικές φορές κρατάς τα συναισθήματά σου από φόβο μη σε παρεξηγήσουν.
Ξέρεις τι άλλο ξέρω;
Ξέρω πόσο τυχερή αισθάνεσαι που βρίσκεστε εκεί για τα πρώτα χαμόγελα, τα πρώτα λόγια και τα πρώτα βήματα.
Ξέρω πόσο περήφανη νιώθεις για τη μητρότητα.
Ξέρω ότι αγαπάτε τα παιδιά σου περισσότερο από τον αέρα που αναπνέεις.
Πάνω απ ‘όλα, ξέρω πως ό,τι κάνεις μετράει. Ω, αυτό έχει σημασία τόσο πολύ.
Δώσε στον εαυτό σου άδεια, μαμά.
Είναι εντάξει να επιθυμείς ένα διάλειμμα. Είναι εντάξει να θες να βγεις με τις φίλες συ για ένα βράδυ. Είναι εντάξει να θες να πιεις ένα καφέ με την κολλητή σου έξω από το σπίτι. Αυτό το Σαββατοκύριακο, όταν οι γονείς σου σας ικετεύουν για κάποιο χρονικό διάστημα με τα εγγόνια τους; Είναι εντάξει να τα αφήσεις χωρίς ενοχές…
Πρέπει να βρεις το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις για εσένα. Πρέπει να είσαι εσύ καλά για να είναι και όλοι οι άλλοι.
Και όταν χάνεις την ψυχραιμία σου και όταν αισθάνεσαι υποτιμημένη και μόνη, να θυμάσαι, μαμά, υπάρχει μια ολόκληρη ομάδα μαμάδων που νιώθουν ακριβώς όπως και εσύ!
Πηγή
