Μεγάλο ντόρο προκάλεσε ο...
Θοδωρής Δρακάκης με τη συνέντευξη που παραχώρησε στο People, σχετικά με τα όσα είπε για τον Σταμάτη Μαλέλη.
Ο γνωστός παρουσιαστής, παράλληλα, συγκλόνισε και με την περιγραφή της στιγμής του εμφράγματος που έπαθε κατά την διάρκεια του δελτίου ειδήσεων, ενώ τόνισε πως μετά το συγκεκριμένο περιστατικό, άρχισε να εκτιμάει περισσότερα πράγματα στη ζωή του.
Ποιο ήταν το χειρότερο πράγμα που σου συνέβη στη δουλειά;
Ήταν 2 Ιανουαρίου του 1998. Στην αποφώνηση του κεντρικού δελτίου, ένιωσα έναν πολύ δυνατό πόνο στο στήθος. Πονούσα κι από πριν, αλλά προσπάθησα να αντέξω. «Έκλεισα» όπως όπως, γιατί δεν άντεχα άλλο. Πάθαινα έμφραγμα εκείνη τη στιγμή κι εγώ έκανα πως δεν τρέχει τίποτα. Αν δεν ήταν ο Νίκος Γέμελος, σήμερα μπορεί να μη ζούσα. Ήθελα να φύγω, να πάω σπίτι μου. Κι όμως, με πήρε με το ζόρι και με πήγε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας. Εκεί ένας νεαρός γιατρός -ντρέπομαι που δεν θυμάμαι το όνομά του- μου έκανε θρομβόλυση και με έσωσε. Τότε ήταν μία μέθοδος όχι διαδομένη.
Μέσα από όλο αυτό εκτίμησες τη ζωή περισσότερο;
Σαφέστατα! Εκτιμώ πια τα απλά πράγματα της ζωής. Ξέρεις, όταν μπήκα στην Εντατική, είχα δίπλα μου κι άλλα κρεβάτια, αριστερά και δεξιά μου. Κάποια στιγμή έρχεται μία νοσοκόμα και κλείνει τις κουρτίνες γύρω μου. Τη ρωτάω «μα γιατί το κάνετε αυτό;» και μου απαντά «αν πεθάνεις, να μην το καταλάβουν οι άλλοι!». Όλο αυτό με σόκαρε. Ήταν απίστευτο. Μετά από αυτά, έγινα πιο ήρεμος, έπαψα να είμαι φωνακλάς και σκέφτομαι δύο φορές πριν μιλήσω. Ένα τίποτα είναι η ζωή μας, οπότε τη ζω όσο πιο απλά μπορώ. Πλέον κατάλαβα ότι στα απλά χωρούν τα μεγαλύτερα πράγματα.
Θοδωρής Δρακάκης με τη συνέντευξη που παραχώρησε στο People, σχετικά με τα όσα είπε για τον Σταμάτη Μαλέλη.
Ο γνωστός παρουσιαστής, παράλληλα, συγκλόνισε και με την περιγραφή της στιγμής του εμφράγματος που έπαθε κατά την διάρκεια του δελτίου ειδήσεων, ενώ τόνισε πως μετά το συγκεκριμένο περιστατικό, άρχισε να εκτιμάει περισσότερα πράγματα στη ζωή του.
Ποιο ήταν το χειρότερο πράγμα που σου συνέβη στη δουλειά;
Ήταν 2 Ιανουαρίου του 1998. Στην αποφώνηση του κεντρικού δελτίου, ένιωσα έναν πολύ δυνατό πόνο στο στήθος. Πονούσα κι από πριν, αλλά προσπάθησα να αντέξω. «Έκλεισα» όπως όπως, γιατί δεν άντεχα άλλο. Πάθαινα έμφραγμα εκείνη τη στιγμή κι εγώ έκανα πως δεν τρέχει τίποτα. Αν δεν ήταν ο Νίκος Γέμελος, σήμερα μπορεί να μη ζούσα. Ήθελα να φύγω, να πάω σπίτι μου. Κι όμως, με πήρε με το ζόρι και με πήγε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας. Εκεί ένας νεαρός γιατρός -ντρέπομαι που δεν θυμάμαι το όνομά του- μου έκανε θρομβόλυση και με έσωσε. Τότε ήταν μία μέθοδος όχι διαδομένη.
Μέσα από όλο αυτό εκτίμησες τη ζωή περισσότερο;
Σαφέστατα! Εκτιμώ πια τα απλά πράγματα της ζωής. Ξέρεις, όταν μπήκα στην Εντατική, είχα δίπλα μου κι άλλα κρεβάτια, αριστερά και δεξιά μου. Κάποια στιγμή έρχεται μία νοσοκόμα και κλείνει τις κουρτίνες γύρω μου. Τη ρωτάω «μα γιατί το κάνετε αυτό;» και μου απαντά «αν πεθάνεις, να μην το καταλάβουν οι άλλοι!». Όλο αυτό με σόκαρε. Ήταν απίστευτο. Μετά από αυτά, έγινα πιο ήρεμος, έπαψα να είμαι φωνακλάς και σκέφτομαι δύο φορές πριν μιλήσω. Ένα τίποτα είναι η ζωή μας, οπότε τη ζω όσο πιο απλά μπορώ. Πλέον κατάλαβα ότι στα απλά χωρούν τα μεγαλύτερα πράγματα.