«Ήταν μια μαγική στιγμή, μια ευτυχής συγκυρία. Η αγάπη του κόσμου ήρθε σαν επιστέγασμα μιας πολύ καλής συνεργασίας, όλων όσοι συμμετείχαμε στην παράσταση. Περάσαμε υπέροχα, σε τέτοιο βαθμό, που ανυπομονούμε να ξεκινήσει η περιοδεία το καλοκαίρι. Ο Γιώργος Βάλαρης κατάφερε να κερδίσει ένα πολύ μεγάλο στοίχημα, όχι μόνο την αναβίωση ενός θρυλικού μιούζικαλ, αλλά και την αναβίωση ενός ιστορικού θεάτρου, του «Μπρόντγουεϊ». Πίστεψε σ' εμάς και στο έργο, μας ένωσε κάτω από μια μαγική ομπρέλα. Ελπίζω γρήγορα να ξανασυνεργαστούμε. Μου πρότεινε να συμμετέχω και στις δύο επόμενες παραγωγές του, αλλά για προσωπικούς και καλλιτεχνικούς λόγους του είπα «όχι» με πολύ βαριά καρδιά. Είπαμε να κρατήσουμε ένα χρόνο... αγρανάπαυση και να δούμε στη συνέχεια τι μπορούμε να κάνουμε μαζί.»
- Στο ρόλο της Φλόρας, που τότε έπαιζε η Μαίρη Χρονοπούλου, πώς κατάφερες να ξεπεράσει τη σύγκριση και να τον κάνεις δικό σου; Τι σου είπε εκείνη όταν σε παρακολούθησε;
«Δεν μου είπε πολλά πράγματα, αλλά της άρεσε πάρα πολύ. Η συγκίνηση και η χαρά που είδα στις κινήσει, στη συμπεριφορά και στο δισταγμό, και μετά είπε οτιδήποτε πάνω σ' αυτό. Δεν είναι από τους ανθρώπους που λένε πριν τα καλά και μετά κρύβουν κάποια πράγματα που δεν τους άρεσαν. Ήταν ακριβοδίκαιη. Είδε την παράσταση, της άρεσε και μίλησε με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτήν. Είμαι ένας άνθρωπο που αποφεύγω τις μιμήσεις, τις κόπιες, σε οτιδήποτε, αλλά και να ήθελα, δεν θα μπορούσα. Υπάρχουν υποκριτικές γραμμές και ηθοποιοί που θαυμάζω, όμως δεν μπαίνω ποτέ στη διαδικασία να κοπιάρω κάποιον, ακόμα κι αν αυτός είναι μέσα στο μυαλό και στα γονίδια μου, που δεν θα μπορούσα να τον αποτινάξω 100%, ακόμα και να το ήθελα.»
