Η ισότητα μεταξύ των φίλων είναι άγνωστη στην πολιτεία αυτή και ως άγνωστη έννοια δεν...
κωδικοποιήθηκε ουδέποτε στο εγχώριο δίκαιο. Η 19χρονη Νούρα που αναγκάσθηκε να παντρευτεί σε ηλικία 16 ετών από τον πατέρα της και υπήρξε θύμα βιασμού από το σύζυγό της, καταδικάστηκε σε θάνατο, αφού προέβη σε δολοφονία του συζύγου-βιαστή της. Βρισκόταν σε άμυνα κατά τη δολοφονία, γεγονός που για τα πολιτισμένα κράτη συνιστά απαλλακτική περίσταση. Πράγματι, η καταδίκη της Νούρα στη βαρύτερη των ποινών, ήτοι το θάνατο, συνιστά μία πράξη απάνθρωπη, εκδικητική εκ μέρους της Πολιτείας και ασεβής ως προς το πρόσωπο του θύματος. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός οτι η καταδικασθείσα δεν αναγνωρίζεται καν ως “θύμα”. Διαφαίνεται η θέση του Σουδάν ως προς την σχεδόν αποποινικοποίηση του εγκλήματος του βιασμού, που συνιστά έγκλημα βαρύτατο και τιμωρητέο παγκοσμίως. Το Σουδάν επιμένει: θάνατος στη μικρή Νούρα.
Το ζήτημα που ανακύπτει είναι το εξής: πώς είναι δυνατόν να εκπολιτίσεις ένα κράτος και να το στρέψεις προς την κατεύθυνση της εξέλιξης, ιδίως της πνευματικής. Η ισότητα είναι μία έννοια απάυγασμα της εξέλιξης της πνευματικής του ανθρώπου και η οποία προέκυψε αφενός από κράτη που άρχισαν να εξελίσσονται ραγδαίως. Η εξέλιξη η κοινωνική και η πνευματική μόρφωση κυρίως των γυναικών, οδήγησε στην ανάγκη να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους κοινωνικά και να τα κατοχυρώσουν συνταγματικά αφενός σε εγχώριο επίπεδο και σε διεθνείς συμβάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο αγών προς την ισότητα δεν ήταν εύκολος όυτε σύντομος και κυρίως απευθυνόταν σε κυβερνήσεις και κράτη που μπορούσαν να αντιληφθούν βασικές έννοιες, όπως δικαίωμα, εργασία κλπ. Ουσιαστικά ο αγών είχε δρομολογηθεί σχεδόν από τη νέα τάξη πραγμάτων που υποκινούσε εκ των έσω ουσιαστικά την ισότητα των φίλων. Επομένως το έδαφος ήταν πρόσφορο. Εν προκειμένω όσο απάνθρωπο κι αν ακούγεται το γεγονός με τη Νούρα στα δικά μας πολιτισμένα ώτα, τα οποία πλέον υπερέχουν στον πλανήτη, τόσο φυσιολογικό ακούγεται εντος της σουδανικής πολιτείας.
Δεν μπορείς ξαφνικά σε ένα λαό που αντιμετωπίζει τη γυναίκα ακόμη όχι μόνον ως υποδεέστερη αλλά κυρίως ως “πράγμα” και κτήμα του καθενός (πατέρας, σύζυγος), να του υποδείξεις την ισότητα των δύο φίλων και να του διδάξεις το σεβασμό προς τη γυναικεία φύση. Δεν μπορείς από τη μία στιγμή στην άλλη να τον εκπολιτίσεις και να του επιβάλλεις έννοιες τόσο άγνωστες στο διαονητικό του επίπεδο. Δεν μπορείς να πάρεις ένα παιδί από την αφρική και να το φιλοξενήσεις στο σπίτι σου και να του επιβάλλεις με πίεση να φάει με το πιρούνι και το μαχαίρι: τί κανεις; το αφήνεις να τρώει με τα χέρια όπως έμαθε και παράλληλα αρχίζεις να εισάγεις στον “κόσμο” του έννοιες όπως το πιρούνι… τί είναι, πώς φτιάχτηκε και γιατί το χρησιμοποιούμε… αν δεν το κάνεις αυτό, είναι βέβαιο πώς θα τραυματιστεί και το ίδιο και ίσως προξενήσει και τραύμα σε κάποιον άλλον. Επομένως ακολουθείς σταδιακά βήματα, σεβόμενο την καταγωγή του και τον πολιτισμό του, και προσπαθείς όχι να το εκπολιτισεις αλλά να εισάγεις έναν άλλο πολιτισμό στον ήδη υπάρχοντα. Για καιρό οι πολιτισμοί θα υπάρχουν παράλληλα και κάποτε κάποιος θα επικρατήσει ανάλογα με την ελεύθερη βούληση του συγκεκριμένου προσώπου. Επομένως, καταπιέζοντας το Σουδάν να υπακούσει σε παγκόσμιες συνθήκες και παραδοχές, άγνωστες για εκείνο, αφαιρούμε το δικαίωμα της ελευθερίας που σε εμάς είναι τόσο γνωστό πλέον και αποτελεί παγκόσμιο ηγέτη. Ίσως η Νούρα να είναι άλλο ένα θύμα της παγκόσμιας ιστορίας που θα πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό της καταπάτησης της γυναικείας αξιοπρέπειας και ίσως αιώνες αργότερα να αφυπνίσει τις γυναίκες του ίδιου ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ να αντιδράσουν. ΑΝ δεν αντιδράσουν αυτές, δυστυχώς καμία εξέλιξη δε δύναται να γίνει γιατί την εξέλιξη δεν μπορείς να την επιβάλλεις… την επιφέρουν οι εκάστοτε συνθήκες και τη δρομολογούν. Αν το Σουδάν δεν είναι έτοιμο – όπως και φαίνεται οτι δεν είναι από την επιβολή της θανατικής ποινής – να δεχθεί την εξέλιξη, ουδείς από εμάς θα μπορέσει και ούτε έχει δικαιωμα να την επιβάλλει.
