Πάνω από τους μισούς εξ αυτών πεθαίνουν εξαιτίας της “επάρατης νόσου”, ενώ οι υπόλοιποι απλά την διαχειρίζονται.
Για κάποιους, ο καρκίνος υποχωρεί μέσω χημειοθεραπείας, ή ακτινοθεραπείας, όπου υπάρχει πιθανότητα ακόμα και πλήρους ανάρρωσης. Άλλοι αφαιρούν χειρουργικά τον καρκινικό όγκο, ελπίζοντας ότι δεν θα μείνουν καθόλου καρκινικά κύτταρα.
Ο στόχος, ωστόσο, είναι να αποφύγει κανείς τον καρκίνο εξ αρχής. Πώς, όμως, να το πετύχει αυτό, όταν τα πάντα γύρω μας φαίνεται πως με τον ένα, ή άλλο τρόπο μπορεί να τον προκαλούν;
Με τόσα πολλά πράγματα που φέρεται να συμβάλλουν στον κίνδυνο καρκίνου, είναι εύκολο να φτάσει κανείς στο σημείο να ανησυχεί υπερβολικά για το κάθε τι που τρώει ή κάνει. Ειδικά όταν νέες μελέτες προειδοποιούν για μια νέα ουσία, προϊόν, ή συμπεριφορά που “είναι καρκινογόνα”. Μερικές φορές, δεν είναι αυτή ακριβώς ολόκληρη η αλήθεια. Άλλες φορές, απλά δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να αποτελεί “κανόνα” σε ό,τι αφορά τον καρκίνο.
Δείτε 3 παραδείγματα από πράγματα ή καταστάσεις, που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι προκαλούν καρκίνο, αλλά κάνουν λάθος:
Καρκίνος και... κινητά τηλέφωνα
Ναι, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι όταν κρατάμε το κινητό κοντά στο κεφάλι μας, μπορεί να προκαλέσει όγκους στον εγκέφαλο σε βάθος χρόνου. Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, τα κύματα που εκπέμπονται από τις κεραίες στα τηλέφωνα μας είναι γνωστά ως κύματα ραδιοσυχνότητας. Αυτά τα κύματα εμπίπτουν στο φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας μεταξύ των ραδιοκυμάτων FM (ραδιόφωνο) και των μικροκυμάτων.
Είναι μια μορφή μη-ιονίζουσας ακτινοβολίας, που σημαίνει ότι δεν έχει αρκετή ενέργεια για να προκαλέσει καρκίνο. Αν αυτή η ακτινοβολία ήταν αρκετή για να προκαλέσει καρκίνο, τότε αυτό θα είχε αποδειχτεί. Οι σχετικές μελέτες θα αποδείκνυαν μια σχέση δοσολογίας - επιπτώσεων. Δηλαδή τα υψηλότερα ποσοστά χρήσης κινητών τηλεφώνων θα ακολουθούνταν από αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικών όγκων. Επίσης, οι μελέτες θα έδειχναν συχνότερους όγκους στην πλευρά του κεφαλιού, που κρατάει κανείς το κινητό συνήθως. Ωστόσο, δεν υπάρχουν μελέτες που να έχουν αποδείξει αυτούς τους συσχετισμούς.
Καρκίνος και... τεχνητές γλυκαντικές ουσίες
Οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες που περιέχουν σακχαρίνη, ασπαρτάμη και σουκραλόζη έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζουν τον μεταβολισμό. Αυτό συμβαίνει επειδή προκαλούν αύξηση της αρτηριακής πίεσης, της “κακής” χοληστερόλης και του σωματικού λίπους. Συνολικά, αυτά αυξάνουν και τον κίνδυνο ενός ατόμου για διαβήτη τύπου-2, υπέρταση και καρδιαγγειακή νόσο. Αλλά δεν αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο.
Η ιδέα ότι οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες προκαλούν καρκίνο προέρχεται από τις αρχές του 1970. Τότε είχε γίνει μια μελέτη που έδειξε ότι η ζαχαρίνη προκαλεί καρκίνο της ουροδόχου κύστης σε αρουραίους. Ωστόσο, τα αποτελέσματα αυτά δεν επαληθεύτηκαν ποτέ σε ανθρώπους. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ, έχουν γίνει εκατοντάδες μελέτες για τα προαναφερθέντα χημικά. Καμία δεν έδειξε ποτέ οριστική σύνδεση των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών με υψηλότερο κίνδυνο για καρκίνο.
Καρκίνος και... αποσμητικό
Αν έχετε προσέξει ποτέ τα συστατικά στην ετικέτα του αποσμητικού ή αντιιδρωτικού σας, μπορεί να έχετε δει πως το ενεργό συστατικό είναι το αλουμίνιο. Είναι η ουσία που "φράζει" τους ιδρωτοποιούς αδένες σας. Η ερώτηση στο μυαλό πολλών ανθρώπων είναι εάν η απορρόφηση αρκετού αλουμινίου θα μπορούσε να προκαλέσει καρκίνο του μαστού (επειδή οι μασχάλες είναι κοντά στο στήθος). Η επικρατούσα άποψη είναι ότι το αλουμίνιο μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων του μαστού. Ευτυχώς, όμως, οι περισσότερες μελέτες σχετικά με το θέμα αυτό δεν έχουν βρει κανένα στοιχείο που να επαληθεύει αυτήν τη θεωρία.
Υπάρχουν και τα parabens, τα οποία χρησιμοποιούνται συνήθως ως συντηρητικά σε αποσμητικά. Μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχουν σε υψηλά επίπεδα σε όγκους του καρκίνου του μαστού. Ωστόσο, αυτές οι μελέτες δεν έχουν διερευνήσει την παρουσία τους σε υγιή ιστό του μαστού. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (CDC) έχει επισημάνει ότι οι εγκεκριμένες μάρκες αποσμητικών και αντιιδρωτικών δεν περιέχουν parabens, ούτως ή άλλως
