«Δωμάτια μνήμης. Περιπλάνηση στον κόσμο της Λούλας Αναγνωστάκη» είναι ο τίτλος της ατμοσφαιρικής έκθεσης - εγκατάστασης που αποτυπώνει τη σχέση της ζωής και του έργου της κορυφαίας δραματουργού, καθώς και την παραστασιακή διαδρομή της στο ελληνικό μεταπολεμικό θέατρο.
Σε μια εποχή που το πολιτικό ταυτίζεται με το εξωστρεφές, το αφιέρωμα σε μια γυναίκα δραματουργό που προσεγγίζει το πολιτικό από μια εσωτερική, χαμηλόφωνη, υπαρξιακή σκοπιά έχει ιδιαίτερη σημασία. Θέατρο της μνήμης, θέατρο της υπόγειας εγγραφής του ιστορικού στο προσωπικό, θέατρο που διερευνά σε βάθος την ανάγκη της διαφοράς, της ατομικότητας, της αντίστασης σε μια συλλογική μοίρα, το θέατρο της Αναγνωστάκη έγινε σημείο αναφοράς της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας συνομιλώντας, ωστόσο, επί ίσοις όροις με την ευρωπαϊκή σκηνή, χάρη στην ιδιαίτερη προσωπική γλώσσα του. Γι’ αυτό είναι μοναδικό και μας αγγίζει πάντα με τον τρόπο που ξεκλειδώνει ακόμη πτυχές της πραγματικότητάς μας.
Πώς μπορεί η χωρική σύλληψη να υπηρετήσει καλύτερα τη μετάδοση ενός συγγραφικού σχεδίου; Πώς μπορεί η περιήγηση σε μια έκθεση για έναν θεατρικό συγγραφέα να μετατραπεί σε βιωματικό γεγονός; Η πρόκληση είναι μεγάλη, καθώς υλικά του συγγραφέα είναι οι λέξεις, όχι οι εικόνες.
Η γραφή, όχι η όψη. Χρειάζεται, λοιπόν, ο επιμελητής να διεισδύσει σε έναν τρόπο σκέψης, σε έναν λαβύρινθο συνειρμών, αναφορών, αναμνήσεων, συσχετισμών, συναντήσεων, συγκυριών που συγκροτούν τη δεξαμενή έμπνευσης του συγγραφέα. Χρειάζεται να επινοήσει, με βάση τα ίδια τα έργα που καλύπτουν τη δική τους ιστορική διαδρομή, μια νέα υπερδραματουργία - εγχείρημα απολύτως υποκειμενικό, και γι’ αυτό ανοιχτό, μη οριστικό και εν δυνάμει διαρκώς μεταβαλλόμενο.
Βασισμένη σε αρχειακό υλικό που παρουσιάζεται σφαιρικά και συγκεντρωτικά για πρώτη φορά, η έκθεση καλεί τον επισκέπτη να χτίσει τη δική του προσωπική σχέση με τον κόσμο της Λούλας Αναγνωστάκη, παρασύροντάς τον σε μια νέα κάθε φορά ανάγνωση, με «οδηγό την ίδια».
Πηγή
