πτυχιούχος γλωσσολογίας, πτυχιούχος νομικής
Μετά από τη χθεσινή πίκρα στο συλλαλητήριο, ξύπνησα με τρομερή διάθεση για παγωτό...
και καθώς η κοπέλα στο ζαχαροπλαστείο προσπαθούσε να με πείσει να αγοράσω μία συγκεκριμένη γεύση παγωτού (την είχα ενημερώσει μεταξύ σοβαρού και αστείου εν τω μεταξύ οτι με εμένα θα δυσκολευτεί επειδή είμαι νομικός, οπότε πρέπει να υποβάλλει περισσότερη προσπάθεια για με πείσει...), με ρωτάει όλο απορία και αγωνία, λες και κρεμόταν από τα χείλη μου: “Πράγματι ο Μπαρμπαρούσης διέπραξε έγκλημα ή πάλι μας δουλεύουν; όντως συνήφθη η συμφωνία περί Μακεδονίας;”
Σάστισα. Έβλεπα στα μάτια της τη αγωνία και την προδοσία που ένιωθε ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος περίμενε από έναν άγνωστο (δηλαδή απο μένα) μία απάντηση και ήταν έτοιμη να με εμπιστευτεί πλήρως. Ένιωσα την ανάγκη να μην την απογοητεύσω και η αμηχανία με έλουσε σαν κρύος ιδρώτας. Της απάντησα οτι πράγματι το έγκλημα διαπράχθηκε, οτι πράγματι το σκοπιανό λύθηκε και οτι πάραυτα στο συλλαλητήριο ελάχιστοι συμμετείχαν ενώ θα έπρεπε να έχει παρευρεθεί όλη η Ελλάδα... Η πωλήτρια ανακουφίστηκε και έδειξε αμέσως να με πίστεψε καθώς διαφάνηκε η ανάγκη της να πιστέψει σε οτιδήποτε, ακόμη και σε μία άγνωστη. Εκεί ακριβώς συνειδητοποίησα το μέγιστο πρόβλημα: ο Έλληνας και μάλιστα η ελληνική νεολαία στην οποία και ανήκω, είναι έτοιμη να πιστέψει τον οποιονδήποτε. Έτσι έγινε με τον Αλέξη και έτσι θα γίνει και με τον οποιονδήποτε επόμενο της “πουλήσει” τον αέρα της ανανέωσης. Για πρώτη φορά συνειδητοποίησα γιατί οι πολίτες πίστεψαν και ψήφισαν τον Αλέξη: είχαν την τεράστια ανάγκη να δουν το καινούριο, το φρέσκο μέσα στη Βουλή, χωρίς ωστόσο να εξετάσουν την τυχόν ύπαρξη ανωριμότητος του εν λόγω προσώπου να ασκήσει κυβερνητικά καθήκοντα και τις ολέθριες συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει για τη Χώρα εν γένει και για τους ίδιους ειδικότερα. Στο συλλαλητήριο για το σκοπιανό το Σάββατο, καθώς ανέμιζαν οι ελληνικές σημαίες και τραγουδούσαμε όλοι τον ελληνικό ύμνο με δάκρυα στα μάτια- γιατί τότε συνειδητοποιείς την κυβερνητική προδοσία, και εκεί πονάει η ΚΑΡΔΙΑ!- ένας πατέρας που κρατά απο το χέρι το μικρό παιδί του λέει με αγανάκτιση κοιτώντας προς τη Βουλή: “Σε πιστέψαμε ρε Αλέξη... γιατί μας τα κάνεις αυτά;
Εισαι νέος, είπαμε, είσαι άφθαρτος, είπαμε, πιστέψαμε στην αλλαγή που θα φέρεις”. Και ξαφνικά αναρωτήθηκα για εκείνον τον Έλληνα πολίτη, πόσο άβουλος είναι και πόσο έρμαιο των εξελίξεων, ένιωθε προδοσία ήταν ολοφάνερο, αλλά προδήλως δεν άσκησε το εκλόγικο του δικαίωμα σωστά... γιατί τον συνεπήρε η ανάγκη να πιστέψει σε οτιδήποτε και άκριτα προέβη στην επιλογή του, αυτη του σύρριζα. Και αν εσύ αγαπητέ συμπολίτη νιώθεις προδοσία απέναντι στον Αλέξη, εγώ που ψήφισα με περισσότερη κριτική σκέψη και μελέτη από εσένα, όχι επειδή είμαι εξυπνότερη, αλλά επειδή ασχολήθηκα λίγο παραπάνω και δεν οδηγήθηκα ως πρόβατο επί σφαγή, πώς θα έπρεπε να νιώθω; όχι μόνο απέναντι στην Κυβέρνηση αλλά και απέναντι στους ίδιους τους συμπολίτες μου. Εσείς δεν έχετε δικαίωμα να τους αποκαλείτε προδότες γιατι εσείς τον βάλατε στην πρωθυπουργική καρεκλα και φέρετε τεράστιο μερίδιο ευθύνης.
Κι αν η Ελλάδα ξεπουλήθηκε με τη συμφωνία και αν θα ξεπουληθεί και η υπόλοιπη, βάλατε και εσείς το λιθαράκι σας σε όλη αυτή την προδοσία... Ξυπνήστε γιατί φοβάμαι οτι σύντομα θα βρεθεί ο επόμενος άφθαρτος με αέρα ανανέωσης που θα μας πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες κι αν δεν συνειδητοποιήσετε το λάθος σας, θα τον πιστέψε και αυτόν και θα τον εκλέξετε πρωθυπουργό, και εκείνος ίσως να είναι ακόμα πιο επικίνδυνος. Επομένως στις ερχόμενες εκλογές, που δε θα αργήσουν να κοπιάσουν, να σκεφτείτε λίγο περισσότερο πού θα δώσετε την ψήφο σας, για να μπορείτε αύριο-μεθαύριο να έχετε το δικαίωμα να νιώθετε προδομένοι και να τους αποκαλείτε προδότες.
