ιστορία της ανακάλυψης του είναι ότι, πρόκειται για μία δουλειά η οποία θεωρείται (σχεδόν) «τελικό σενάριο», που σημαίνει ότι, εν δυνάμει μπορεί να γυριστεί ταινία.
Όπως δήλωσε ο Nathan Abrams, καθηγητής στο Bangor University της Ουαλίας, από τους κορυφαίους ειδικούς στον Κιούμπρικ, ο οποίος και βρήκε το υλικό «Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Είναι συναρπαστικό…. Θεωρούνταν χαμένο. Οι λάτρεις του Κιούμπρικ γνώριζαν την πρόθεσή του να ασχοληθεί με τη νουβέλα, αλλά ουδείς πίστευε ότι είχε ολοκληρώσει το σενάριο. Το αντίγραφο που έχουμε στα χέρια μας αποδεικνύει ότι είχε γράψει ένα πλήρες σενάριο».
Ο Κιούμπρικ το έγραψε το 1956, σε συνεργασία με τον συγγραφέα Calder Willingham, με τον οποίον την επομένη χρονιά δούλεψε το «Paths of Glory» («Σταυροί στο Μέτωπο»). Το σενάριο του «Burning Secret» -πάνω από 100 δακτυλογραφημένες σελίδες- φέρει τη σφραγίδα της MGM και έχει ημερομηνία 24 Οκτωβρίου 1956. Εκείνη την εποχή, ο σχετικά άγνωστος Κιούμπρικ, είχε μόλις γυρίσει το «The Killing».
Το «Burning Secret» είναι διασκευή της νουβέλας «Brennendes Geheimnis» που έγραψε ο Βιενέζος συγγραφέας, Στέφαν Τσβάιχ το 1913. Το σενάριο του Κιούμπρικ, αφηγείται μία ιστορία πάθους και αποπλάνησης: Ένας άνδρας γίνεται φίλος με τον μικρό γιο μίας παντρεμένης γυναίκας με απώτερο σκοπό την κατάκτησή της. «Ένα δωδεκάχρονο αγόρι βιώνει με οδυνηρό τρόπο τη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, καθώς γίνεται μάρτυρας της ερωτικής περιπέτειας της μητέρας του με έναν νεαρό βαρόνο. Η εμπιστοσύνη του προς τους μεγάλους κλονίζεται. Γεμάτος μίσος, πικρία και αγανάκτηση προσπαθεί να ανακαλύψει ποιο είναι αυτό το Καυτό Μυστικό που οι μεγάλοι κρύβουν επιμελώς, και που δεν είναι άλλο από το μυστικό της σεξουαλικότητας», όπως γράφει το βιβλίο που κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2002 (εκδόσεις «Ροές»).
Σύμφωνα με τον Abrams, ο οποίος αναφέρεται στο σενάριο ως μία «αντιστροφή της Λολίτα» με φόντο τις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1950 -η νουβέλα εκτυλίσσεται σε ένα θέρετρο στις αυστριακές Άλπεις- «μια ιστορία μοιχείας που εμπλέκει ένα παιδί πιθανώς θεωρήθηκε υπερβολικά άσεμνη» για τους κώδικες του Χόλιγουντ και κατά πάσα πιθανότητα, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον, η MGM δεν έδωσε το πράσινο φως για την παραγωγή. «Πιστεύω ότι, με τα δεδομένα του 1956 ήταν πολύ περίπλοκο, αν και τελικά η Λολίτα του Ναμπόκοφ γυρίστηκε λίγα χρόνια μετά, το 1962».
Όπως γράφει ο Abrams στο βιβλίο του με τίτλο «Stanley Kubrick: New York Jewish Intellectual», που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο από τις εκδόσεις Rutgers University Press, ο Kιούμπρικ πήρε ένα βιεννέζικο εβραϊκό μυθιστόρημα και το μετέφερε στο σύγχρονο αμερικανικό ιδίωμα, όπως είχε κάνει και με το «Μάτια ερμητικά κλειστά», που είχε βασιστεί σε μια άλλη βιεννέζικη νουβέλα, το «Dream Story» του Άρτουρ Σνίτσλερ.
Ο Κιούμπρικ, σκηνοθέτης θρυλικών ταινιών όπως το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» και η «Λάμψη», έχτισε τον μύθο του μόλις με 13 μεγάλου μήκους ταινίες. Τιμήθηκε με Όσκαρ για το φιλμ «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος», η επιρροή του ωστόσο, στις μελλοντικές γενιές των θεατών και των κινηματογραφιστών, υπήρξε καταλυτική. Όπως γράφει ο Guardian, δεν είναι τυχαίο ότι, στην τελευταία λίστα του Sight and Sound με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, η Οδύσσεια του Κιούμπρικ κατατάσσεται στο Νο 6. Ο Αμερικανός Κιούμπρικ, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Βρετανία, πέθανε το 1999, λίγους μήνες μετά το κύκνειο άσμα του «Μάτια ερμητικά κλειστά», με τον Τομ Κρουζ και τη Νικόλ Κίντμαν, μία λεπτομερή ανατομία των ανθρωπίνων σχέσεων.
Μόλις το 2000, η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου αναγνώρισε την αξία και το έργο του Κιούμπρικ και τον τίμησε μετά θάνατον, με Όσκαρ για τη συνολική προσφορά του στην 7η Τέχνη.
Πηγή
