Η μεταξύ μας σχέση, καλό μου, δημιουργήθηκε με κοινό γνώμονα τις κρίσεις πανικού...
Το ξέρουμε καλά οι δυο μας.
Επέτρεψέ μου σήμερα να τις αφήσουμε για λίγο στην άκρη
Ας μιλήσουμε για κάτι πιο βαθύ.
Την πηγή του κακού ας πούμε
Τους φόβους μας.
Φόβος: [Ουσιαστικό. Γένους αρσενικού. Δυσάρεστο συναίσθημα που προκαλεί η συνειδητοποίηση ή η φαντασίωση ενός επικείμενου κινδύνου].
Ναι, έχω ανοίξει λεξικό!
Παίρνω το δεύτερο σκέλος του ορισμού και σε διαβεβαιώ πως το μεγαλύτερο μέρος των φόβων σου είναι κομμάτι πλαστό.
Είναι μια φαντασίωση την οποία μεγαλοποιείς στο μυαλό σου ώσπου να στοχεύσεις σε έναν κίνδυνο.
Ο πραγματικός σου φόβος είναι το 5%, το υπόλοιπο 95% το πλάθεις με σκέψεις και σενάρια γύρω του.
Πολλές φορές μάλιστα βολεύεσαι μαζί του και τον χρησιμοποιείς ως δικαιολογία για να αποφύγεις καταστάσεις.
Εφησυχάζει την συνείδηση σου η σκέψη του «φοβάμαι», έτσι είναι πιο εύκολο να μην ρισκάρεις.
Απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό βέβαια.
Σήμερα κιόλας θα σου πρότεινα να τον γδύσεις.
Άσε γυμνό το φόβο σου μπροστά στα μάτια σου.
Αφαίρεσε από πάνω του όλα τα σενάρια που σου κόβουν την ανάσα και κοίταξε τον.
Τι είναι αυτό που πραγματικά φοβάσαι; Και ποια, τελικά, είναι η αληθινή του διάσταση;
Πλησίασέ τον όσο μπορείς.
Η σχέση εσού και του φόβου είναι η εξής.
Εσύ είσαι ο θηριοδαμαστής και αυτός το θήραμα.
Όσο περισσότερο τον πλησιάζεις, τόσο τον εξημερώνεις.
Με αυτή τη σχέση θα τον κάνεις να φαίνεται όλο και πιο αδύναμος.
Κάνε το κάθε φορά που τον συναντάς.
Πάντα θα υπάρχει κάτι που όταν κληθείς να το αντιμετωπίσεις, θα σε φοβίζει.
Μα μη στέκεσαι αδρανής κοντά του και τον ταΐζεις.
Κάθισε απέναντί του και ξεμπρόστιασέ τον.
Κάποιοι σου χάρισαν μια ζωή.
Κι αυτό είναι το σημαντικότερο δώρο που έχεις λάβει.
Μην αφήνεις τους φόβους σου να την κάνουν μαριονέτα.
Δε σου αξίζει, είσαι υπέροχος άνθρωπος.
Ξέρεις πως δεν μιλάω εκ του ασφαλούς.
Τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λεω.
Αύριο ίσως να έχω ζήσει κάτι παραπάνω για να σου πω.
Μέχρι τότε, μη φοβάσαι, είναι όμορφη η ζωή!
Πηγή
