των Γάλλων επί των Βέλγων με 1-0 και σκόρερ τον Ουμτιτί στο 51'. Φανταστείτε ότι τέτοια εποχή περίπου πέρυσι, το τηλεοπτικό κοινό ήταν καθηλωμένο βλέποντας τον ημιτελικό του ''survivor'', τι κατάντια θεέ μου....
Ας πάμε όμως στα δικά μας και στην μπαλίτσα του Μουντιάλ που λατρεύουμε. Οι ''Μπλε'' είναι πλέον σε ένα ακόμη τελικό, τον πέμπτο κατά σειρά τα τελευταία 20 χρόνια σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, διαγράφοντας μία λαμπρή πορεία στο χώρο του σύγχρονου ποδοσφαιρικού στερεώματος.
Οι τρικολόρ επικράτησαν των κόκκινων διαβόλων στην Αγία Πετρούπολη σε ένα παιχνίδι που ίσως μείνει χαραγμένο στη μνήμη μας, όχι για το πλούσιο θέαμα που προσέφεραν οι δύο ομάδες, αλλά για τις τακτικές που ακολούθησαν οι δύο προπονητές. Με την πρώτη ματιά κατά την έναρξη της αναμέτρησης φάνηκε ότι, οι δύο κόουτς Ντεσάν και Μαρτίνεθ θα προσέγγιζαν τον αγώνα με αμυντική τακτική, κλείνοντας καλά τους χώρους στο γήπεδο με μαζεμένες τις γραμμές.
Ο Γάλλος τεχνικός κατέβασε το πετυχημένο σύστημα 4-2-3-1 με ασφυκτικό πρεσάρισμα στον άξονα και στους αντίπαλους αμυντικούς, όταν αυτοί περνούσαν το κέντρο για να φτιάξουν παιχνίδι από τα μετόπισθεν. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς βλέπαμε όλους τους Γάλλους παίκτες πίσω από την σέντρα στην αμυντική τους διάταξη. Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα, τα κλεψίματα που πραγματοποιούνταν κυρίως από τους Καντέ - Πογκμπά - Ματουιντί στη μεσαία γραμμή να πάνε στράφι, βγάζοντας αδυναμία στην κόντρα επίθεση, αφού δεν δημιουργούσαν αριθμητικό πλεονέκτημα και ανακόπτονταν εύκολα από τους Βέλγους αμυντικούς. Ωστόσο βρήκε το γκολ από μία στημένη φάση και διαχειρίστηκε άριστα το υπόλοιπο του αγώνα, δίχως να απειληθεί ιδιαίτερα.
Ο Ισπανός προπονητής λόγω της απουσίας του Μουνιέρ από τιμωρία, άλλαξε το πλάνο του με πιο αμυντικό προσανατολισμό και τοποθέτησε στον άξονα τον Ντεμπελέ πλάι στο Βίτσελ, δίνοντας ελεύθερο ρόλο στον Φελαϊνι να βγαίνει ως κρυφός φορ στην επίθεση. Αυτό το τρικ το κατάλαβε έγκαιρα ο Ντεσάν και έδωσε την εντολή στον Πογκμπά να τον μαρκάρει μαν το μαν. Επιπλέον ο Μαρτίνεθ πόνταρε ότι, στους κλειστούς χώρους ο Αζάρ και Ντε Μπρούιν είναι πιο ποιοτικοί με τη μπάλα στα πόδια και θα δημιουργούσαν ρήγματα με προσωπικές ενέργειες, αλλά πάλι μπλοκαρίστηκε από την άψογη αμυντική λειτουργία των αντιπάλων. Ακόμα και στις αλλαγές που έκανε, δεν βρήκε καμία ανταπόκριση προκειμένου να αναπτύξει ευκαιρίες για να ισοφαρίσει.
Αντίο λοιπόν στην πολύ καλή ομάδα του Βελγίου, που μας χάρισε όμορφες στιγμές επιθετικού ποδοσφαίρου σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο. Είναι κρίμα να επισκιάζονται οι ομάδες από τους παίκτες μεμονωμένα και ειλικρινά χάρηκα που δεν θα σηκώσει το τρόπαιο κάποιος από τους Νεϊμαρ, Μέσι, Ρονάλντο.
Επιμέλεια: Tommy T.
