υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ της κατανάλωσης μολυσμένων από περιβαλλοντικούς ρύπους ψαριών και τη δυσκολία του ανοσοποιητικού συστήματος να αποβάλει βλαβερές τοξίνες, με τους ερευνητές του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Σκριπς να υπογραμμίζουν την ανάγκη για καλύτερη πρόληψη και αντιμετώπιση της κατανάλωσης θαλασσινών.
Η ερευνητική ομάδα του Ινστιστούτου έδωσε έμφαση στην πρωτεΐνη P-gp, η οποία βρίσκεται στα κύτταρα ζωικών και φυτικών οργανισμών και ευθύνεται για την αποβολή ξένων χημικών ουσιών από το σώμα και έκανε μια βιοχημική ανάλυση πρωτεϊνών από ανθρώπους και ποντίκια για να εντοπίσει την αποτελεσματικότητα της πρωτεΐνης αυτής στην αποβολή των βιομηχανικών και γεωργικών ρύπων.
Κύριο θέμα στην έρευνα αυτή αποτέλεσαν οι δέκα οργανικοί ρύποι, που περιλαμβάνουν υπολείμματα παλιών φυτοφαρμάκων και νεότερα βιομηχανικά χημικά προϊόντα, οι οποίοι είναι πιο συχνά εντοπισμένοι στο αίμα αλλά και τα ούρα του ανθρώπινου οργανισμού και σε μυϊκούς ιστούς του άγριου τόνου.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως και οι δέκα αυτοί ρύποι εμποδίζουν την πρωτεΐνη P-gp στη δράση της για την προστασία των κυττάρων. Οι ρύποι αυτοί αποδείχτηκε πως δεσμεύονται στην πρωτεΐνη και καθυστερούν τη λειτουργία της, όπως δήλωσε και ο επικεφαλής της μελέτης, Άμρο Χαμντούν,λέγοντας πως με την κατανάλωση μολυσμένων ψαριών αναστέλετται η άμυνα του οργανισμού.
Η μελέτη έδειξε ακόμη πως οι δύο πιο ευάλωτες κατηγορίες είναι τα νεογνά και οι προνύμφες των ψαριών,με τα πρώτα να είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένα σε συγκεντρώσεις οργανικών ρύπων που βρίσκονται στο μητρικό γάλα και να διαθέτουν χαμηλές ποσότητες της πρωτεΐνης P-gp και τις δεύτερες να επηρεάζονται από τη συσσώρευση ρύπων που λειτουργούν επιβραδυντικά για την άμυνα του οργανισμού.
Η ερευνητική ομάδα τόνισε την ανάγκη για δοκιμή των χημικών ουσιών που μπορούν να μειώσουν την αποτελεσματικότητα του του φυσικού αμυντικού συστήματος του σώματος, με τον Τζέικομπ Τζέιμς, διευθυντή του ιδρύματος που χρηματοδότησε την έρευνα να δηλώνει: «Είμαστε το μόνο είδος που μπορεί να επηρεάσει ολόκληρη την τροφική αλυσίδα και τους βιότοπους, και για αυτό οφείλουμε να δράσουμε πιο υπεύθυνα στο σχεδιασμό και τη χρήση των χημικών ουσιών στο περιβάλλον, κατανοώντας τις επιπτώσεις αυτών των χημικών ουσιών στα θαλασσινά, και τους εαυτούς μας».
Πηγή
