Πρωταγωνιστής, ένας «προύχοντας» χωριού της περιοχής, χήρος με τέσσερα παιδιά μεγάλης ηλικίας. Προνοητικός γαρ, θορυβήθηκε από το μέτρο απογραφής των συνταξιούχων αφού όπως φαίνεται σχεδίαζε να «κληροδοτήσει» τη σύνταξή του στα ενήλικα παιδιά του μετά το θάνατο του, με τη γνωστή μέθοδο της μη δήλωσης αποθανόντος συνταξιούχου.
Η… φαεινή ιδέα του, που μόνο σε κινηματογραφικά σενάρια του Χόλυγουντ, μπορεί κανείς να συναντήσει, χαρακτηρίζεται από κάθε άποψη, και κυρίως από κοινωνικής πλευράς, (τουλάχιστον) προχωρημένη.
Και πώς όχι όταν ο πεθερός σκέφτηκε να εξωθήσει το γιο του σε διαζύγιο για να παντρευτεί τη νύφη του!
Κινητήριος δύναμη του οικονομικά καλοστεκούμενου ηλικιωμένου δεν ήταν φυσικά το πάθος για τη νύφη του, αλλά η απληστία για το χρήμα.
Έτσι η νύφη του μεγαλύτερου γιου της οικογένειας πήρε συναινετικό – εξπρές διαζύγιο από το σύζυγο της για να νυμφευθεί στη συνέχεια τον μέχρι τότε πεθερό της ο οποίος πλέον έγινε νόμιμος σύζυγος της.
Όταν λοιπόν έρθει το… μοιραίο η σύζυγος θα δικαιούται να λάβει τη σύνταξη χηρείας του πρώην πεθερού της.
