εκείνη τη στιγμή αυτοτιμωρούμαστε. Αφού αποδεχτούμε ότι εμείς είμαστε οι ίδιοι οι θύτες και αφού μάθουμε πώς να θρέφουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας – να αγαπάμε κάθε κύτταρο του σώματος, της ύπαρξής μας.
Το πρόβλημα είναι ότι είμαστε πιο αυτομωρητικοί απ’ ότι συνειδητοποιούμε οι περισσότεροι ή θέλουμε να παραδεχτούμε, επειδή η κακοποίηση έχει δικαιολογηθεί από τον ίδιο μας τον εαυτό, από τα μέσα και από την κοινωνία ως όλον. Ενθαρρύνεται από πολλές μεγάλες βιομηχανίες μέσω τροφών, ποτών, του αλκοόλ, των φαρμάκων, των αισθητικών επεμβάσεων και της μόδας.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας προσπαθούμε να φροντίσουμε το σώμα μας με τον τρόπο που η κοινωνία και τα μέσα προωθούν ως υγιές. Εργαζόμαστε σκληρά, προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα όριά μας, την ευελιξία μας, την ψυχολογία μας. Επιπλέον, τρώμε και πίνουμε αυτά που πιστεύουμε ότι είναι ισορροπημένη διατροφή, βασισμένη στην διατροφική πυραμίδα.
Και ακολουθούμε πιστά αυτό τον τρόπο, χωρίς να αφουγκραζόμαστε τον οργανισμό μας. Τι μας λέει το σώμα μας. Απλά πιστεύουμε ότι νοιαζόμαστε και φροντίζουμε απόλυτα το σώμα μας. Μέσα από αυτές τις πρακτικές, όμως, πολλές φορές υποβάλλουμε το σώμα μας σε βασανιστήρια. Τον παρακούμε, τον αγνοούμε και τον πιέζουμε. Και τον τιμωρούμε, όταν δεν τα καταφέρνει.
Και έρχεται η στιγμή που φτάνουμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε: Γιατί νιώθω καούρες κάθε φορά που καταναλώνω καφέ ή κρασί; Γιατί έχω τόσους μυϊκούς πόνους σε όλο μου το σώμα; Γιατί νιώθω στρες συνέχεια; Γιατί ξοδεύω όλο μου το μισθό σε καινούρια ρούχα και σε προϊόντα ομορφιάς; Γιατί νιώθω τόσο άδειος/α;
Στην πορεία, αποδεικνύεται ότι πολλά από αυτά που κάναμε και νομίζαμε ότι ήταν αυτοφροντίδα, ήταν στην ουσία, κακοποιητικά για το σώμα μας. Προσπαθούμε να φτάσουμε μια ψευδαίσθηση, μια πλαστή εικόνα απόλυτης υγείας που να γίνεται αποδεκτή από την κοινωνία. Και ξαφνικά έρχεται μια μέρα (και εύχομαι να έρθει σε όλους αυτή η μέρα) που νιώθουμε σαν να ξυπνάμε από βαθύ ύπνο.
Συνειδητοποιούμε ότι το αλκοόλ και/ή ο καφές δεν είναι καλά για το σώμα μας. Συνειδητοποιούμε ότι τα προϊόντα και οι επεμβάσεις ομορφιάς απλά μας παίρνουν από το χέρι και μας απομακρύνουν από την αλήθεια, από την αντιμετώπιση άλλων βαθύτερων πληγών και τραυμάτων. Εξάλλου, φαίνεται ότι η σύγχρονη κοινωνία αναλώνεται στα είδη των τροφών και όχι στο πώς αυτές συλλέγονται, πώς προετοιμάζονται και πώς φτάνουν στο τραπέζι μας. Ξεχνάμε ότι όλοι οι παράγοντες έχουν σημασία.
Το ίδιο ισχύει και για τη γυμναστική. Στόχος δεν είναι να φτάσουμε ένα κάποιο πρότυπο. Το σώμα μας δεν επιθυμεί αυτό• επιθυμεί να νιώθει καλά και υγιές. Να μπορεί να χαίρεται τη ζωή. Γι΄ αυτό, αυτοφροντίδα σημαίνει σύνδεση με το ίδιο μας το σώμα. Όσο περισσότερο εμβαθύνουμε την αυτοφροντίδα μας, χτίζουμε την παρουσία και την επίγνωση του ίδιου μας το σώματος και του τι συμβαίνει γύρω μας, νιώθουμε περισσότερο συνδεδεμένοι με το Σύμπαν.
Πηγή
