πιο σημαντική στη σύγχρονη κοινωνία, όπου η χρόνια απώλεια ύπνου είναι διαδεδομένη.
Η απόδειξη για τη συσχέτιση μεταξύ έλλειψης ύπνου και αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία, ακόμα αναζητείται.
Αλλά σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLOS Biology, από ερευνητές του Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, διαπιστώθηκε ότι οι μεταλλαγμένες μύγες φρούτων που έκαναν πτωχό ύπνο μοιράστηκαν το κοινό ελάττωμα της ευαισθησίας στο οξύ οξειδωτικό στρες.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο ύπνος υποστηρίζει τις αντιοξειδωτικές διεργασίες του οργανισμού. Η κατανόηση αυτής της αρχαίας σχέσης μεταξύ ύπνου και οξειδωτικού στρες στην ταπεινή φρουτόμυγα θα μπορούσε να κάνει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το ρόλο του ύπνου και των διαταραχών του στις νευροεκφυλιστικές ασθένειες.
Γιατί κοιμόμαστε; Κατά τη διάρκεια του ύπνου, τα ζώα είναι ευάλωτα, ακίνητα και λιγότερο ευαίσθητα στο περιβάλλον τους. Δεν είναι σε θέση να βρουν τροφή, σύντροφο ή να τρέξουν για να ξεφύγουν από τους εχθρούς τους. Παρά το κόστος αυτό του ύπνου, σχεδόν όλα τα ζώα κοιμούνται, υποδηλώνοντας ότι ο ύπνος εκπληρώνει μια ουσιαστική λειτουργία.
Ο ύπνος θεωρείται ότι ρυθμίζεται από δύο ξεχωριστούς τύπους μηχανισμών: εκείνους που ελέγχουν τη χρονική στιγμή του ύπνου, όπως είναι ο κιρκάδιος ρυθμός, και εκείνους που ελέγχουν τη διάρκεια του ύπνου, που ονομάζονται μηχανισμοί ομοιόστασης του ύπνου.
Οξειδωτικό στρες και ύπνος
Οι ερευνητές λένε ότι εάν ο ύπνος είναι απαραίτητος για την υγεία μας, τα ζώα που κοιμούνται λιγότερο από το συνηθισμένο θα πρέπει να μοιράζονται κοινές επιπτώσεις. Για τη μελέτη τους χρησιμοποίησαν μια ομάδα μεταλλαγμένων φρουτόμυγων (Drosophila) με βραχύ ύπνο. Διαπίστωσαν ότι οι μύγες αυτές ήταν ευαίσθητες στο οξύ οξειδωτικό στρες
Το οξειδωτικό στρες προκύπτει από την περίσσεια ελεύθερων ριζών που μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα και να οδηγήσουν σε δυσλειτουργία των οργάνων. Τοξικές ελεύθερες ρίζες, ή αντιδρώντα είδη οξυγόνου, συσσωρεύονται σε κύτταρα από τον φυσιολογικό μεταβολισμό και τις περιβαλλοντικές βλάβες π.χ. από τον ήλιο και τη ρύπανση του αέρα.
Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι αν το οξειδωτικό στρες είναι λιγότερο δεν θα χρειάζεται πολύς ύπνος και πράγματι διαπίστωσαν ότι η μείωση του οξειδωτικού στρες στον εγκέφαλο, με την υπερέκφραση αντιοξειδωτικών γονιδίων, μείωσε την ποσότητα του ύπνου.
Συνολικά, αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν μια αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στον ύπνο και το οξειδωτικό στρες, δηλαδή ο ύπνος λειτουργεί για να υπερασπιστεί τον οργανισμό ενάντια στο οξειδωτικό στρες και το οξειδωτικό στρες με τη σειρά του προκαλεί αυξημένο ύπνο.
Αυτή η έρευνα αφορά την ανθρώπινη υγεία επειδή οι διαταραχές του ύπνου συσχετίζονται με πολλές ασθένειες όπως οι νόσοι Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον και Χάντινγκτον. Η απώλεια ύπνου μπορεί να κάνει τα άτομα πιο ευαίσθητα στο οξειδωτικό στρες και σ’ αυτές τις ασθένειες.
Να σημειωθεί ότι θεωρία πως ο ύπνος σχετίζεται με τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου προτάθηκε για πρώτη φορά σε μια θεωρητική μελέτη του Eric Reimund το 1994. Ο Reimund πρότεινε ότι τα ενεργά είδη οξυγόνου (ROS) συσσωρεύονται στους νευρώνες κατά τη διάρκεια της αφύπνισης και ότι ο ύπνος επιτρέπει την εκκαθάρισή τους στον εγκέφαλο.
Πηγή
