ισως;
Έργο, ωστόσο, πλέον τόσο κακοπαιγμένο, και τόσο δημοφιλές στο ευρύ ελληνικό κοινό που δεν κόβει πλέον πολλά εισιτήρια εμπιστοσύνης οτι έγινε τυχαίως…
θές να ξύπνησαν οι «σκλάβοι», θές γιατί το τέλος ή το story είναι γνωστό, πάντως λαός να «θαυμάσει» τα εμπρηστικά σχέδια δεν προσέρχεται πλέον στις πολιτειακές αίθουσες…
Ζώντας σε μία χώρα που την αγαπούν ιδιαιτέρως το καλοκαίρι οι δυνατοί άνεμοι, και επομένως υφίσταται σοβαρή πιθανότητα να προκληθεί πυρκαγιά, πλειστάκις το σκηνικό έμοιαζε ιδιαιτέρως περίεργο που με προβλημάτιζε: «ήταν στημμένο; ήταν εμπρησμός; ήταν το τσιγάρο κάποιου αδαούς που το πέταξε και δεν ήθελε πολύ για να επέλθει το «ολοκαύτωμα»;…».
Προδήλως συχνά η αιτία ήταν ο εμπρησμός, ο οποίος αποτελεί ποινικό αδίκημα και ορθώς αποτελεί, ως απόρροια της εισχώρησης των δικαιωμάτων τρίτης γενιάς, ήτοι εκείνα της ενέργειας, του περιβάλλοντος κλπ… Αν η μνήμη μου δεν με απατά, τα ΜΜΕ πολλάκις ασχολήθηκαν με ανούσιες ετυμηγορίες, ουδέποτε έγινε γνωστή κάποια ετυμηγορία περί τιμωρίας κάποιου εγκληματία και δή εμπρηστή… έστω και ειδικά απεσταλμένου άνωθεν για να κάνει τη δουλειά του κατόπιν πολιτικής βούλησης… Τόσες πυρκαγιές, που μετρούν στο διάβα τους καταστροφές εκατοντάδων περιουσιών να φλέγονται ιδίοις όμμασιν των ιδιοκτητών τους και επομένως προσωπικό «πόνο», και ήταν όλες τόσο τυχαίες; Πόσες φορές δε γίναμε όλοι μάρτυρες «τυχαίων πυρκαγιών» που έκαψαν χιλιάδες εκτάσεις γης, και κατόπιν να ξεφυτρώνονται ολόκληρες κατοικίες τριγύρω…
Και με τους πληγέντες, ποιός ασχολείται. Ποίος από εκείνους έλαβαν απο το ελληνικό κράτος τόσο την τιμωρία των ιθυνόντων ως απονομή της δικαιοσύνης όσο και την αποζημίωση, εκείνη που όντως αναλογεί τόσο αντικείμενικά στην αξία του ακινήτου, όσο και τυχόν ικανοποίηση για ηθικές βλάβες (έτσι για να το θέσω νομικά)… Υπολόγιζε το ελληνικό κράτος ανέκαθεν σε τυχόν ασφαλίσεις πυρκαγιάς που καθείς προέβενε για την ακίνητη περιουσία του, αλλά ουδείς συνυπολόγισε το γεγονός οτι η οικονιμική αφαίμαξη του λαού συχνά στερούσε από τον έλληνα πολίτη να ασφαλίσει το «σπιτικό του» σε μία ασφαλιστική εταιρία και να λάβει την ανάλογη αποζημίωση.
Ένα σοβαρό ζήτημα που έμαθα ως νομικός επιτάσσει οτι για κάθε πράγμα ΠΑΝΤΑ υφίσταται κάποιος που φέρει ευθύνη, ή έστω κάποιος που πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και ο οποίος θα υποχρεούται σε όποια παροχή για το εν λόγω γεγονός.
Εν προκειμένω λοιπόν, ερώτημα εύλογο, ποίος φταίει πάλι… κι αν κάποιος επιθυμεί να «ρήξει» την Αλέξικη κυβέρνηση, μπορεί να το πράξει με τα νόμιμα μέσα, δίχως να τίθενται σε κίνδυνο περιουσίες και ανθρώπινες ζωές τελικά… Συγνώμη αγαπητέ Εισαγγελέα, αλλά ποίος θα τιμωρηθεί για τις συχνά πασίδηλες εμπρηστικές επιθέσεις; ΠΑΛΙ κανείς… ;
Αλλά τελικά όσα λάθη κι αν έχει κάνει η παρούσα κυβέρνηση, αποδεικνύει και την ανικανότητα της πράγματι να ελέγξει τελικώς και τις ατομικές περιουσίες και να στηρίξει ουσιαστικά και πραγματικά τους πληγέντες… ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη ενσυνείδητοι πολίτες, που παρέχουν στέγη και τροφή στα «θύματα»… και αυτό αποδεικνύει οτι παρά τα λάθη των εκάστοτε κυβέρνησεων, παρατο οτι τα λάθη αυτά συχνά κοστίζουν περιουσίες και κυρίως ανθρώπινες ζωές, παρά της πρόδηλη αδιαφορία των υπουργών και υφυπουργών, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ξέρουν να δείχνουν το μεγαλείο της ανθρώπινης αλληλεγγύης.
Ευτύχως που δεν σας μοιάζουμε, ευτυχώς που διατηρήσανε αρκετοί αναλλοίωτο το σεβασμό στο συνάνθρωπο και το περιβάλλον και ευτυχώς που η δυσαρέσκεια εκδηλούται διά της ψήφου.
Για το «καλό μου» λέει ο Μηλιώκας «είδα τα δέντρα, που σκαρφάλωνα, κομμένα, σε φορτηγό τα όνειρα μου φορτωμένα… για το καλό μου»…!
Άρτεμις Γεωργιου
