πρέπει να υπάρχει βιασύνη. Αν είναι χαρούμενο στην κούνια, έχετε το πλεονέκτημα ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να πέσει ενώ κοιμάται. Και φυσικά υπάρχει πάντα το έξτρα κόστος της αγοράς ενός κρεβατιού. Αν όμως το παιδί δεν είναι έτοιμο σωματικά ή ψυχολογικά, η μετάβαση πρέπει να καθυστερήσει και να μην ακολουθήσετε τη ‘νορμάλ’ ηλικία.
Οι ενδείξεις που σηματοδοτούν την αλλαγή είναι όταν το παιδί σκαρφαλώνει στην κούνια, όταν εκπαιδεύεται για τουαλέτα και θέλετε να πηγαίνει εύκολα και γρήγορα κατά τη διάρκεια της νύχτας, όταν αποφασίζετε ότι το παιδί πρέπει να φύγει από το κρεβάτι σας και να πάει στο δικό του και όταν έχετε ένα νέο μωρό που χρειάζεται την κούνια. Προσοχή: σε αυτήν την περίπτωση, κάντε τη μετάβαση λίγους μήνες πριν γεννηθεί το μωρό, ώστε να μην νιώσει το παιδί ότι γίνεται εξαιτίας του νέου μέλους.
Δημιουργήστε ένα ασφαλές μέρος. Εγκαταστήστε ασφάλειες στα παράθυρα, ώστε να μην μπορεί να το ανοίξει μόνο του. Τυλίξτε τα στόρια και τις κουρτίνες ψηλά ώστε να μην φτάνει να πιάσει το παιδί γιατί υπάρχει ο κίνδυνος πνιγμού. Καλύψτε όλες τις παροχές ασφάλειες για να μην πάθει ηλεκτροπληξία και αφαιρέστε από το χώρο καρέκλες και σκάλες. Στην επιλογή του κρεβατιού, προτιμήστε ένα μονό ή ακόμα καλύτερο με ένα μικρότερο κρεβατάκι για νήπια. Μία έξυπνη εναλλακτική είναι να ξεκινήσετε με ένα μονό στρώμα στο πάτωμα που μειώνει την πιθανότητα τραυματισμού αν τυχόν πέσει. Και ποτέ δεν αφήνουμε μαξιλάρια ή παιχνίδια πάνω στο κρεβάτι ή κοντά στο παιδί όταν κοιμάται.
Βοηθήστε το παιδί να προσαρμοστεί. Πείτε του πόσο περήφανη είστε επειδή ξέρετε πόσο μεγάλο είναι αυτό το βήμα και μιλήστε για το πώς θα είναι το κρεβάτι. Ακόμα καλύτερα, πάρτε το μαζί στην αγορά για να διαλέξει εκείνο αυτό που του αρέσει. Κάντε ό,τι χρειάζεται για τη μετάβαση. Αν θέλει να έχει μαζί το αρκουδάκι της κούνιας ή να σκαρφαλώσει, επιτρέψτε το.
Πηγή
