Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν είναι σαφές εάν η Μ. Βρετανία θα οδηγηθεί και ...
πάλι σε εκλογές, τρίτη φορά μέσα στα τελευταία 3 έτη. Υπάρχουν όμως ομοιότητες αλλά και διαφορές μεταξύ του βρετανικού και του ελληνικού πολιτικού σκηνικού. Ο μεν Αλέξης Τσίπρας, θεωρώντας ότι το 62% που ψήφισε «Οχι» στο ελληνικό δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 είναι αριθμητικά μικρότερο από το 38% που ψήφισε «Ναι», οδήγησε τη χώρα σε νέες εκλογές (τον Σεπτέμβριο του 2015) έτσι ώστε να απαλλαγεί από τους αντιμνημονιακούς Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου κ.λπ.
Από την άλλη πλευρά, η Τερέζα Μέι, χωρίς να έχει το θάρρος (ή καλύτερα το θράσος) του κ. Τσίπρα να «γυρίσει» το αποτέλεσμα του Brexit σε ένα unconditional «Ναι» υπέρ του single market, οδήγησε, και πάλι, τη χώρα σε εκλογές (το καλοκαίρι του 2017), οι οποίες από τη μία πλευρά «ψαλίδισαν» την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία και από την άλλη δεν της έδωσαν τη δυνατότητα να απαλλαγεί από τους σκληροπυρηνικούς του Brexit Μπόρις Τζόνσον (υπουργός Εξωτερικών) και David Davis (υπουργός Brexit).
Διά της πλαγίας οδού, λοιπόν, η κ. Μέι αποφάσισε να «μαντρώσει» το υπουργικό συμβούλιο την περασμένη Παρασκευή στη θερινή της κατοικία (και θερινή κατοικία του εκάστοτε Βρετανού πρωθυπουργού από το... 1921) στο Chequers, μήπως και τα βρουν μεταξύ τους έτσι ώστε να προτείνουν στους Ευρωπαίους συνομιλητές τους ένα «λειτουργικό» Brexit.
Εκεί λοιπόν, η Mέι επέβαλε, με συνοπτικές διαδικασίες, ένα σίγουρα μη λειτουργικό Brexit. Αυτό υποτίθεται ότι εξασφαλίζει το single market μόνο για τα αγαθά και τα αγροτικά προϊόντα, αφήνοντας, όμως, «εκτός νυμφώνος» τις υπηρεσίες, παρά το γεγονός ότι αυτές καλύπτουν μέχρι και το 80% του ΑΕΠ της Μ. Βρετανίας! Ο παραλογισμός της Mέι είναι ακόμα μεγαλύτερος εάν σκεφθεί κανείς ότι, σύμφωνα με το λειτουργικό σχέδιο Brexit, η Μ. Βρετανία θα επενδύσει σε νέες τεχνολογίες προκειμένου να εισπράττει, για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.), τους δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα! Αντί λοιπόν να προτείνει ένα καθαρό Brexit, η Mέι προτείνει τώρα να γίνουμε φορολογικοί... εισπράκτορες της Ε.Ε. Τέτοιος ανεφάρμοστος παραλογισμός τον οποίον δεν άντεξε ούτε (και) ο αθυρόστομος και γραφικός Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος με βαριά καρδιά παραιτήθηκε.
Και όλα αυτά, ανεξάρτητα από το εάν οδηγήσουν σε νέες εκλογές ή νέο δημοψήφισμα, σίγουρα θα επηρεάσουν αρνητικά την οικονομία. Πράγματι, η αυξανόμενη οικονομική και πολιτική αστάθεια στη Μ. Βρετανία θα οδηγήσει σε μεγάλη αστάθεια το βρετανικό νόμισμα και μεγάλη μείωση της αγοραστικής του δύναμης. Αυτό σημαίνει αύξηση του πληθωρισμού και οικονομική συρρίκνωση, καθώς η όποια βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της βρετανικής οικονομίας από το χαμηλότερο νόμισμα θα εξανεμισθεί πάραυτα από την αυξανόμενη αστάθεια της στερλίνας.
Και όλα αυτά τα εξόχως γραφικά επειδή ο πρώην πρωθυπουργός Ντέιβιν Κάμερον έκανε το αχρείαστο δημοψήφισμα του Brexit και αμέσως μετά εξαφανίσθηκε οικειοθελώς από τη βρετανική πολιτική σκηνή. Σε αντίθεση, βέβαια, με τον κ. Τσίπρα, ο οποίος, ενώ άλλαξε, κυνικά και αυθαίρετα, το αποτέλεσμα του ελληνικού δημοψηφίσματος, αποφάσισε ότι δεν συντρέχει ουδείς λόγος παραίτησής του από την ελληνική πολιτική σκηνή. Δεν ξέρω ποιον από τους κ. Κάμερον και Τσίπρα ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει με περισσότερο κολακευτικά λόγια...
* Ο κ. Κώστας Μήλας είναι καθηγητής και πρόεδρος του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool.
Πηγή
