βγάλει φωτογραφία το μωρό και να την ανεβάσει στο Facebook. Ευτυχώς αυτή τη φορά ρώτησε γιατί στο πρώτο μου παιδί ανέβαζε διαρκώς φωτογραφίες, χωρίς να με ρωτά. Προσωπικά, μου φαίνεται λιγάκι αστείο που η μαμά μου έγινε ειδικός στο να ανεβάζει φωτογραφίες των παιδιών μου. Η μαμά μου, που δεν ήξερε καλά καλά να πιάσει κινητό τηλέφωνο! Πλέον, νιώθω, ότι έχει πάθει εμμονή με το Facebook».
Μήπως σας ακούγονται γνωστά όλα τα παραπάνω;
Είναι γεγονός, ότι αρκετοί άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που έρχονται σε επαφή με τον κόσμο των social media μοιάζει να παθαίνουν ένα είδος «κολλήματος» με αυτά και θέλουν να μοιράζονται διαρκώς στιγμές από την καθημερινότητά τους.
Η Melissa Willets, γράφει στο popsugar.com, πώς η μαμά της δεν σταματά να ασχολείται με το Facebook και να αναρτά συνεχώς στο προφίλ της φωτογραφίες με τα παιδιά και τα εγγόνια της, χωρίς την άδειά τους. Συνεχίστε την ανάγνωση και πείτε μας αν έχετε ζήσει κάτι παρόμοιο:
«Παραδέχομαι, ότι έχω υπάρξει και εγώ “κολλημένη” με τα social media, αλλά για πολύ λίγο. Συνειδητοποίησα με τον καιρό, ότι όλο αυτό είναι άσκοπο. Ένιωθα, ότι όλα αυτά τα posts από ευτυχισμένες οικογένειες με γελαστά παιδιά ήταν… ψεύτικα. Νόμισα, ότι οι μαμάδες μιλούσαν μόνο για τις τέλειες ζωές με τα μωράκια τους και αποφάσισα, ότι δεν θέλω να είμαι κομμάτι όλου αυτού του ψεύτικου κόσμου.
Τώρα πια, μοιράζομαι φωτογραφίες της οικογενείας μου μόνο σε συζητήσεις με δικούς μου ανθρώπους. Έχω τον κύκλο μου και ενημερώνω μόνο όσους με νοιάζονται και τους νοιάζομαι για τις εξελίξεις της ζωής μου. Δεν ανεβάζω φωτογραφίες ούτε δικές μου ούτε των παιδιών στο Facebook, αλλά – πιστεύω – καταλάβατε ποιος το κάνει. Η μαμά μου! Ηθελε όλος ο κόσμος να μάθει για το νέο της εγγονό και αποφάσισε να εκφράσει την χαρά της μέσα από μια φωτογραφία στο Facebook. Δεν την κατηγορώ, αλλά η ιστορία δεν σταματά εκεί. Η μαμά μου όχι μόνο ποστάρει φωτογραφίες των παιδιών μου στα social media. Μετά από κάθε post της έρχεται και μου αναφέρει κατά γράμμα τα σχόλια όλων της των φίλων. Στην περίπτωση του δεύτερου παιδιού μου ήρθε μου είπε: “Η φίλη μου μου είπε, ότι το όνομα που διαλέξατε για το παιδί δεν είναι ωραίο. Γιατί δεν του δώσατε το όνομα του παππού του;”. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έπρεπε να μάθω αυτή τη γνώμη. Δεν με ένοιαζε, αλλά με πλήγωσε…
Δεν ξέρω γιατί η μαμά μου δίνει τόση σημασία στη γνώμη των άλλων. Μαντεύω, απλώς, ότι δεν έχει βαρεθεί ακόμα τα social media, όπως εγώ. Ίσως της “περνούν” αδιάφορα τα σχόλια ή απλώς εγώ είμαι σε πιο “κλειστή” φάση, μετά και τον χαμό ενός μωρού πέρυσι. Πλέον, επικεντρώνομαι στα πιο σημαντικά, όπως το να ζω τη στιγμή με τα παιδιά μου και να είμαι κοντά τους.
Παρ’ όλα αυτά, αντιλαμβάνομαι, ότι η μαμά μου νιώθει περήφανη όταν ανεβάζει φωτογραφίες των παιδιών μου και σκέφτομαι γιατί να της στερήσω αυτή την χαρά. Το ότι, πλέον, μου ζητά την άδεια για να ανεβάσει κάποια φωτογραφία είναι – τελικά – αρκετό. Θέλω, ωστόσο να ξέρω πάντα τι φωτογραφίες ανεβάζει! Της έθεσα αυτόν τον όρο και – ευτυχώς – τον δέχτηκε. Οπότε, τα προβλήματά μεταξύ μας μειώθηκαν κατά ένα.
Αν δεν το έκανε, θα θύμωνα πολύ. Ξέρετε γιατί; Θέλω να ξέρω ποιος “μπαίνει” στη ζωή μου. Θέλω εγώ να βάζω τους κανόνες και δεν θέλω να ακούω ποια είναι η γνώμη του καθένα για το παιδί μου. Επειδή, ακόμα και στην εποχή του συνεχούς ποσταρίσματος, κανείς δεν μας επιβάλλει να συμμετέχουμε σε αυτήν. Είναι καθαρή επιλογή μας! Απλώς, πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουν και οι αγαπημένες και “ψιλο-κολλημένες” με το Facebook γιαγιάδες…»
Πηγή
