tromaktiko: Όλα αυτά που πρέπει να αφήσεις πίσω σου στα 20κάτι

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018

Όλα αυτά που πρέπει να αφήσεις πίσω σου στα 20κάτι



Στην εποχή που ένα πετυχημένο Instagram story μπορεί να επιβεβαιώσει την...
«ευτυχία» σου και που όλα μοιάζουν τόσο τακτοποιημένα, οργανωμένα και ανατριχιαστικά τέλεια, αναρωτιέμαι: είναι όλα έτσι όπως φαίνονται; Βλέπεις ζωές βγαλμένες σχεδόν από το Pinterest τη στιγμή που εσύ, δεν ξέρεις πού πας και πού βαδίζεις. Λίγο μετά τα 20, όταν η φούσκα της ενηλικίωσης σκάει και βλέπεις πως το να είσαι «μεγάλος» δεν έχει και τόση πλάκα τελικά, αυτή η φαινομενική τελειότητα δεν πετυχαίνει πάντα. Το άγχος είναι πολύ παραπάνω, σε μία φάση της ζωής σου που η τόλμη και το θάρρος θα έπρεπε να υπερτερούν.

Μοιραία, βλέπεις μόνο τα αρνητικά, δίχως να σκέφτεσαι τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Μην ανησυχείς, δεν είσαι ο μόνος. Είμαστε πολλοί αυτοί που είχαμε ουτοπικές προσδοκίες, προσκολληθήκαμε παραπάνω σε ανθρώπους και καταστάσεις και τελικά, απογοητευτήκαμε. Γι’ αυτό το λόγο όμως υπάρχουν και τα μαθήματα. Αυτό που εγώ έμαθα ήταν πως, όταν αφήνεις στα γεγονότα το χώρο που χρειάζονται, τότε είναι που ευδοκιμούν. Όταν σταματάς να έχεις ουτοπικές προσδοκίες και αφήνεις πίσω σου κάποια πράγματα, τότε είναι που τελικά, έρχονται τα καλύτερα.

Σε αυτό το ταξίδι της ζωής, υπάρχουν πράγματα που μερικές φορές πρέπει να αφήσεις για να προχωρήσεις.

Σχέσεις - Φιλίες
Όσο μεγαλώνεις, αλλάζεις. Και μαζί με εσένα, αλλάζουν και οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου, είτε είναι φίλοι είτε σύντροφοι. Η περίοδος που διανύεις τώρα είναι η περίοδος που ανακαλύπτεις ποιος είσαι, τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου, με ποιους θέλεις να περνάς χρόνο. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να απομακρυνθείς με άτομα που κάποτε ήταν το soulmate σου. Είναι απόλυτα λογικό να μην μπορείς να απαγκιστρωθείς από τις παιδικές σου φιλίες. Αλλά όπως μεγαλώνεις εσύ, έτσι μεγαλώνουν κι εκείνοι –και αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό-. Αποδέξου, λοιπόν, πως κάποια πράγματα πλέον δεν πάνε μαζί και άσε τον καθένα ελεύθερο να κάνει αυτό που θέλει. Με ή χωρίς εσένα.

Συγκρίσεις
Εδώ κολλάει η εισαγωγή που έκανα. Βυθισμένοι σε φαντασμαγορικές, άπιαστες εικόνες στα social media επιδιώκουμε κάθε μέρα να φανούμε πιο καλοί, πιο Καρντάσιαν, πιο in. Ξέρεις και ξέρω πως όλα φαίνονται σε πλήρη αρμονία όταν είσαι online. Όλοι είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας online. Ξέρεις και ξέρω όμως, πως το κλειδί είναι να είσαι ο εαυτός σου… offline. Κάνε focus στη δική σου προσωπικότητα, στη δική σου ζωή. Εκτίμησε ο,τι έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα, νιώσε καλά με εσένα και πίστεψε ότι μπορείς να φτάσεις εκεί που θες χωρίς να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους.

Ο φόβος του να λείψεις
Είναι εκείνο το συναίσθημα που θέλεις να πηγαίνεις σε όλα τα πάρτυ, με ψηλοτάκουνα που μπορεί να σου ραγίζουν την καρδιά, χορεύοντας ατελείωτες ώρες μόνο και μόνο για να μην χάσεις την πιθανή καλύτερη νύχτα της ζωής σου. Η αλήθεια είναι πως, λίγα βράδια είναι αυτά που θα σου αλλάξουν τη ζωή. Και σίγουρα, θα έρθουν και άλλα πάρτι, άλλα events και χοροί μέχρι το ξημέρωμα. Μην ανησυχείς, δεν θα σε κακολογήσουν, δεν θα χάσεις το πιο φανταστικό ανέκδοτο που ακούστηκε ποτέ. Nobody really cares if you don’t go to the party και δεν θέλω να φανώ κυνική, αλλά έτσι είναι. Εκτίμησε την αξία των πάρτι με τα άτομα που πραγματικά θες να πας, κανόνισε ένα σαββατοκύριακο απόδρασης με τους κολλητούς σου, βγες για φαγητό ή απλά χάζεψε το φεγγάρι με τους δικούς σου. Αν κάνεις αυτό που πραγματικά θες, χωρίς να «αναγκάζεσαι» να είσαι κάπου που δεν τρελαίνεσαι κιόλας να πας, είσαι ένα βήμα πιο κοντά στην αληθινή διασκέδαση. Όποια κι αν είναι αυτή.

«Τι θα γινόταν αν»
Οκ, τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα με τον τρόπο που θέλουμε. Έχουμε την τάση να κοιτάμε πίσω, να αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν (δεν) είχαμε δράσει σε κάποια κατάσταση. Αλλά όπως και η μόδα, έτσι είναι και τα «αν» μας. Έρχονται και φεύγουν. Ανήκουμε, ευτυχώς ή δυστυχώς, σε μια γενιά που έχει μία πληθώρα ευκαιριών και πιθανοτήτων. Το παρελθόν είναι μία ιστορία που λέμε στους εαυτούς μας και οτιδήποτε άλλο σχετικά με αυτό, απλά μας πηγαίνει πίσω. Κοίτα το σήμερα, άδραξε την ευκαιρία σου και στο κάτω κάτω, πήγαινε μίλα σε εκείνον τον τύπο γιατί αύριο θα το μετανιώνεις.

Προσκόλληση στη μόδα
Συμβαίνει να κοιτάξεις καμιά φορά παλιές φωτογραφίες και να αναρωτηθείς «πως ήμουν έτσι», «τι φοράω εδώ» σε μια εποχή που σε ένοιαζε τι είναι on trend και πόσο cool θα είσαι μέσα σε αυτό. Και δεν μιλάω απαραίτητα μόνο για ρούχα. Μπορεί να είχες υιοθετήσει τρόπους συμπεριφοράς που θα σε έκαναν να φαίνεσαι cool. Πολλές φορές δεν ήσουν cool, αλλά δεν σε ένοιαζε. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα σωστά; Ή μήπως όχι πια; Ίσως πλέον να έχεις βρει πάνω κάτω τι είναι αυτό που σου ταιριάζει, με τι νιώθεις μεγαλύτερη άνεση και πόσο ο εαυτός σου είσαι. Μην κάνεις αφέλειες επειδή είναι της μόδας. Μην παχύνεις τα φρύδια σου αν δεν σου αρέσει έτσι. Μην εκφοβίζεις τον αδύναμο της παρέας. Μην συμβιβάζεσαι με κάτι που δεν είσαι εσύ. Δεν είναι καθόλου cool.

Διάβασε επίσης: Γιατί είναι τόσο δύσκολο να είσαι cool

Να παίρνεις τις αποτυχίες πολύ προσωπικά
Αν ταυτίστηκες thumbs up. Μπορεί κάθε τι που μοιάζει σαν αποτυχία, να σου κάθεται στο στομάχι, να μην μπορείς να τη διαχειριστείς και γενικά, να σου παίρνει λίγο χρόνο μέχρι να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι οι αποτυχίες είναι κομμάτι της ζωής μας. Χωρίς αυτές, δεν μαθαίνουμε τους εαυτούς και τα όρια μας. Αν μπόρεσες να σηκωθείς μία φορά, θα σηκωθείς πάλι. Κι αυτή τη φορά με περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Προθεσμίες
Αποφοίτηση στα 23. Καριέρα μέχρι τα 25. Οικογένεια μέχρι τα 29. Δικό σου σπίτι στα 30. ΟΚ, δεν είναι λίγο too much; Δεν λέω είναι υπέροχο να έχεις στόχους –και σου ευχόμαστε να τους πετύχεις όλους- αλλά δεν χρειάζεται να βάζεις χρονοδιάγραμμα στη ζωή σου. Πολλές φορές η ευτυχία μας χτυπά την πόρτα σε ανύποπτη στιγμή, που δεν την έχουμε σημειώσει καν στην ατζέντα μας. Άσε τον χρόνο να κυλήσει, εστίασε σε αυτό που κάνεις τώρα ώστε να το κάνεις καλύτερα και όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Όπως λέω και στις φίλες μου, «λίγη θετικότητα ρε παιδιά».

Δεν έχω λύσει τα προβλήματα μου και δεν μιλάω από τη σκοπιά μιας άνετης επιτυχημένης wannabe ενήλικης. Το αντίθετο θα έλεγα. Απλά νομίζω ότι καμιά φορά, οφείλουμε να δώσουμε στον εαυτό μας ένα ελαφρυντικό για να δούμε πιο θετικά αυτά που συμβαίνουν γύρω μας!
Πηγή
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!