Αρκαδίας, υπάρχει ένα μέρος που μοιάζει να είναι βγαλμένο από κάποιο παραμύθι.
Πηγαίνοντας προς τους καταρράκτες της Νεμούτας, στο βουνό του Ερυμάνθου και φτάνοντας στις πηγές του Αλφειού ποταμού, νομίζεις ότι μπροστά σου θα βρεις ξωτικά και νεράιδες, νύφες που λούζονται και παίζουν μεταξύ τους, ερχόμενες για να σε συναντήσουν και να σε ρωτήσουν τι γυρεύεις στα μέρη τους.
Πράγματι το τοπίο μοιάζει τόσο παρθένο που κάθε ανθρώπινη παρουσία, δείχνει να είναι ξένη. Ακόμα και τώρα που οι καταρράκτες της Νεμούτας έχουν γίνει διάσημοι και αποτελούν ένα από τα κύρια μέρη που πηγαίνουν όσοι αγαπούν την ομορφιά του βουνού τους καλοκαιρινούς μήνες, το σημείο αυτό σου δίνει την αίσθηση της απομόνωσης, σαν μην θέλει να προσαρμοστεί στα ανθρώπινα και στα γήινα.
Ίσως γι' αυτό, παρά την αυξανόμενη επισκεψιμότητα που έχει, με αρκετούς Πατρινούς να το επισκέπτονται το φετινό καλοκαίρι, οι καταρράκτες της Νεμούτας και το όλο μέρος μοιάζει να είναι παραμυθένιο, παίρνοντας τον περιηγητή από το χέρι και βάζοντας τον στους δικούς τους κόσμους, εκεί που κάθε ανθρώπινη παρέμβαση είναι περιττή.
Μπροστά στο μεγαλείο της φύσης, άλλωστε, ο άνθρωπος δεν έχει θέση, δεν χωράει, παρά μόνο να υποταχθεί και να πειθαρχήσει με σεβασμό σε αυτό. Η πεζοπορία προς το ποτάμι και τους καταρράκτες του είναι για όσους την έχουν ζήσει μια συναρπαστική, μια μοναδική εμπειρία, με εκπληκτικής ομορφιάς διαδρομές.
Η κούραση που μπορεί να νιώσει ο επισκέπτης αποζημιώνεται και με το παραπάνω στο μεγαλείο της φύσης όταν φτάσει μπροστά στους καταρράκτες.
Στους οχτώ συνολικά καταρράκτες που δημιουργούν ένα σκηνικό άγριας ομορφιάς, σε ένα τοπίο μοναδικό που επιβεβαιώνει τους ανεξερεύνητους μυστικούς παραδείσους που κρύβει στα βάθη της η Πελοπόννησος. Ένα μέρος που αξίζει να πας έστω και μία φορά στην ζωή σου.
