Για να γίνει όμως λόγος για σχέδια που πραγματοποιούνται, πρέπει να αναλογιστεί την πορεία από την αρχική συγκρότηση της επιθυμίας έως την υλοποίηση της αρχικής σκέψης.
Στο ενδιάμεσο, υφίσταται μια πορεία η οποία περιλαμβάνει συνήθως κίνητρα, προτροπές, τρόπους και μεθόδους επίτευξης. Κάθε άτομο, οργανώνει διαφορετικά το πώς, για πόσο και με ποιες συνισταμένες θα κάνει τους στόχους του να πλησιάσουν τη σφαίρα της πραγματικότητας. Άλλοι είναι περισσότερο οργανωμένοι, άλλοι είναι απλά ριψοκίνδυνοι.
Σύμφωνα με συνέντευξη του Ρίτσαρντ Μπράνσον (επιχειρηματία και εκδότη) στον Θ.Λάλα και το tovima.gr, «Ο χρόνος μας είναι μετρημένος, για αυτό είναι σημαντικό να υποστηρίζουμε τις επιλογές μας, να πράττουμε όσα πραγματικά επιθυμούμε, έχοντας ταυτόχρονα επίγνωση των δυσκολιών». Χρειάζεται να δημιουργούμε με τις μοναδικές μας ιδέες, να έχουμε άποψη και ατομικές φιλοδοξίες, να μην υλοποιούμε δηλαδή φιλοδοξίες τρίτων. Να έχουμε τόλμη, αλλά και ιδανικά, να γνωρίζουμε τί μπορούμε να ελέγξουμε και μέχρι ποιο σημείο μπορούμε να καλλιεργηθούμε, να προοδεύσουμε. «Τί να το κάνεις ένα αυτοκίνητο εάν δεν ξέρεις να το οδηγάς;», τονίζει. «Αλλά για να οδηγήσεις, πρέπει να κοπιάσεις, μαθαίνοντας οδήγηση», συμπληρώνει.
Σε τί μάς βοηθάει η φιλοδοξία και πώς μπορούμε να την αναπτύξουμε;
Ένα ερώτημα που τίθεται αρκετά συχνά σε συζητήσεις, είναι αν ωφελεί έναν άνθρωπο η συνεχής παρακίνηση, ακόμα και στις περιπτώσεις που οι στόχοι του είναι κατά γενική ομολογία, μη ρεαλιστικοί. Το να παροτρύνεται ένας άνθρωπος για την προσπάθειά του σε κάτι που θέλει πραγματικά, μπορεί να αποβεί ωφέλιμο, μπορεί όμως η φιλοδοξία να πιάσει τόπο σε περιπτώσεις που δεν γίνεται μια βήμα βήμα, συστηματική και σκληρή προσπάθεια για θετικά αποτελέσματα;
Οι προβληματισμοί αυτοί φανερώνουν πως η λέξη “φιλοδοξία” έχει αποκτήσει δύο διαστάσεις. Διαθέτει μία θετική και μια αρνητική χροιά. Η θετική σχετίζεται με την επιθυμία για προσωπική προσπάθεια, ενώ η αρνητική με μια ακόρεστη δίψα για κατακτήσεις, ανεξαρτήτως της φύσης των προθέσεων του ατόμου.
Εξωτερικοί παράγοντες, όπως ο χρόνος, τα εφόδια που έχουμε -ή που δεν έχουμε- τη στιγμή που αποφασίζουμε κάτι, το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε, επηρεάζουν την πορεία του στόχου προς υλοποίηση.
Οι δυσκολίες είναι καλό να συνυπολογίζονται από έναν κατά τα άλλα φιλόδοξο άνθρωπο, λένε οι ειδικοί.
Με καταγραφή, προσήλωση, όραμα, κίνητρο, τρόπο, προσήλωση σε έναν στόχο και επίγνωση της κάθε κατάστασης, προτείνουν πως μπορεί κανείς να είναι… φιλόδοξος σε ρεαλιστικά πλαίσια.
Η φιλοδοξία ορίζεται είτε ως η κατάσταση που ο άνθρωπος επιθυμεί τον στόχο -από τη συγκρότηση, ως τη διεκπεραίωσή του, είτε η κινητοποίηση του ατόμου που θέτει διαδοχικούς σκοπούς, μέχρι την υλοποίηση. Θα λέγαμε πως φιλοδοξία είναι η στάση του ατόμου αναφορικά με την επίτευξη των επιθυμιών του, η οποία προκύπτει είτε από την εσωτερική, είτε από την εξωτερική παρακίνηση. Πολλές φορές μπορεί η στάση αυτή να αποτελέσει λόγο αποτυχίας, παρότι το άτομο στοχεύει στην επιτυχία, καθώς η φιλοδοξία σε θεωρητικό επίπεδο, δεν συμβαδίζει τελικά με την φιλοδοξία στην πράξη.
Εν ολίγοις, ή περιμένουμε πολλά, χωρίς να κάνουμε κάτι για να επιτύχουμε, ή προσπαθούμε για να πούμε πως προσπαθήσαμε.
Το αν τελικά τα καταφέραμε, είναι μια άλλη ιστορία.
Πηγή
