Τηγανητές, ψητές, γιαχνί, γεμιστές με τυριά, δεκάδες οι τρόποι για να...
απολαύσουμε τη λεπτή γεύση τους.
Μεγάλη η οικογένεια των πιπεριών, περιλαμβάνει δεκάδες ποικιλίες και υβρίδια: κόκκινες, πράσινες, κίτρινες, στρογγυλές, φλάσκες, μακρόστενες, γλυκές, καυτερές και ακόμη πιο καυτερές, «τούρμπο»... Ανάμεσα σε αυτές και οι πιπεριές κέρατο, παλιά ελληνική ποικιλία (και πλέον και υβρίδια) με καρπούς μακρόστενους, με ανοιχτό κιτρινοπράσινο χρώμα, λεπτή σάρκα και λεπτεπίλεπτη φλούδα. Είναι πιο τρυφερές, πιο γλυκές, με απαλή γεύση και φίνα μυρωδιά, οι πιο «διακριτικές» των πιπεριών! Δίνουν νότες στο φαγητό, όμως δεν κυριαρχούν - κάτι που συνήθως συμβαίνει με τις άλλες της οικογενείας.
Στην αγορά βρίσκουμε πολλές μακρουλές πιπεριές, οπότε πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ώστε να επιλέξουμε όσες πληρούν τις γευστικές και αρωματικές προδιαγραφές του «κέρατου», να είναι φαιοπράσινες, λεπτόφλουδες, με ισχνή σάρκα και λεπτό άρωμα. Ο βιοκαλλιεργητής Γιάννης Μέλλος με ενημερώνει πως οι ίδιες πιπεριές, αν μείνουν πάνω στο φυτό περισσότερο, γίνονται ροδόχρωμες και πιο γλυκές, όμως ζαρώνουν, γι’ αυτό δεν προτιμούνται. Επίσης, οι μέλισσες (μέσω της επικονίασης) ευθύνονται αν κάποια από τις πιπεριές του ίδιου φυτού γίνει καυτερούτσικη.
Στη σαλάτα, στην πίτσα, γιαχνί
Τηγανητές συνηθίζουν να τις κάνουν σε πολλά μέρη της χώρας. Τις σβήνουν με ξίδι και τις σερβίρουν με λίγο σκόρδο και δυόσμο ή με μια ελαφριά σάλτσα ντομάτας. Φαγητά απλά, θεσπέσια, που τείνουμε να ξεχάσουμε.
Ταιριάζουν τέλεια με λευκά ελληνικά τυριά. Οι πιο μεγάλες μπορούν να γίνουν γεμιστές με τριμμένη φέτα, ανακατεμένη με κατίκι ή άλλο μαλακό ξινοτύρι· τις ψήνουμε σε μέτριο φούρνο μέχρι να μαλακώσουν και να λιώσει το τυρί. Ωμές ή ψητές, ψιλοκομμένες ή αλεσμένες και ανακατεμένες με τριμμένη φέτα και γιαούρτι ή άλλο ξινοτύρι και λίγο λαδόξιδο, μας δίνουν πρώτης τάξεως τυροσαλάτες. Αν τύχει και καμιά καυτερή πιπεριά, έτοιμη και η τυροκαυτερή.
Ωμή, κομμένη σε ροδέλες, νοστιμίζει ντοματοσαλάτες, αλλά και πίτσες με ελληνικά τυριά ή λουκάνικο. Με ολόκληρες πιπεριές, κομμάτια μελιτζάνας και λουκάνικα φτιάχνεται και το πηλιορείτικο σπεντζοφάι, στο οποίο βάζουν και «σπεντζάκια», μικρές καυτερές πιπεριές.
Οι πιπεριές κέρατο είναι τέλειες στη σχάρα ή στο γκριλ. Τις ψήνουμε έως ότου μαυρίσουν και μαλακώσουν. Τις κλείνουμε ζεστές σε ένα τάπερ και οι υδρατμοί που εγκλωβίζονται βοηθούν να χαλαρώσει η φλούδα. Την αφαιρούμε με το χέρι· μπορεί να δυσκολευτούμε λίγο - στις άλλες πιπεριές είναι πιο εύκολο. Αφαιρούμε τυχόν υπολείμματα με χαρτί. Τις απολαμβάνουμε ακόμη και σκέτες, με λίγο αλάτι...
Από κρεατικά αγαπούν ιδιαίτερα το κοτόπουλο, ενώ η γεύση τους δένει θαυμάσια με λιπαρά ψάρια, αλλά και με θαλασσινά (π.χ. γαρίδες) σε σαγανάκια και μακαρονάδες με ντομάτα. Μια ωραία ιδέα είναι να τις χοντροκόψουμε και να τις κάνουμε γιαχνί, με μπόλικο κρεμμύδι, σκόρδο και ντομάτα, χωρίς νερό. Τις μαγειρεύουμε μέχρι να μελώσουν και τις σερβίρουμε πλάι σε ψητά κρεατικά.
Μυστικό: Κατά την αγορά προσέχουμε η λεπτή επιδερμίδα τους να είναι τσιτωμένη και το κοτσάνι τους τρυφερό, σημάδια ότι είναι φρεσκοκομμένες.
Πηγή
