Εκεί καθαρίζει, συνήθως, το μυαλό και μένει μακριά από οποιονδήποτε προβληματισμό. Μπροστά στο απέραντο γαλάζιο τίποτα δεν έχει σημασία.
Τα τελευταία χρόνια προτιμώ να πηγαίνω για κολύμπι ή πολύ πρωινές ώρες ή μετά τις 5.30 το απόγευμα, μιας και οι ακτίνες του ήλιου δεν είναι τόσο δυνατές. Επίσης, απέχω από την κλασσική συνήθεια να μείνω ακούνητη στην ξαπλώστρα μου για πολλές ώρες.
Επιλέγω να φορέσω τα βατραχοπέδιλα μου, να βάλω την μάσκα μου και να ανακαλύψω τις ομορφιές του βυθού. Να ανακαλύψω ένα διαφορετικό κόσμο.
Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτό το άρθρο κρύβουν μια ωραία ιστορία. Τέλη καλοκαιριού, απόγευμα Σαββάτου με τους φίλους από το εξοχικό μου, το Πόρτο-Ράφτη ανεβήκαμε στο σκάφος και πήγαμε αρκετά ναυτικά χιλιόμετρα μέσα σε βραχονησίδες που δεν τις ξέρει πολύς κόσμος.
Σε όλη τη διαδρομή απολάμβανα τα γαλαζοπράσινα νερά που νόμιζες πως βρισκόσουν στην πιο εξωτική παραλία του κόσμου.
Όταν φτάσαμε και αφήσαμε τα πράγματα μας ξεκίνησε η εξερεύνηση. Θυμάμαι έκανα τόσες δραστηριότητες εκείνη την ημέρα. Ακολούθησα τον ένα φίλο μου που έπιασε χταπόδια και είδα όλη τη διαδικασία που χρειάζεται. Και φυσικά πρέπει να έχεις αντοχή και υπομονή μέχρι να πιάσεις το χταποδάκι.
Έπειτα από ένα μικρό διάλειμμα σειρά είχε να εξερευνήσω τον βυθό με τα υπόλοιπα παιδιά. Τι ωραία εμπειρία!!! Χρειάστηκαν αρκετές προσπάθειες να πιάσω τα δικά μου κοχύλια, όμως άξιζε τον κόπο.
Εκείνη την ημέρα πέρασα τόσο μα τόσο όμορφα με αποτέλεσμα συχνά να παίρνω τον απαραίτητο εξοπλισμό (βατραχοπέδιλα και μάσκα) για να δω τον βυθό της κάθε θάλασσας.
Ακόμα και αν δεν είσαι τύπο της περιπέτειες δοκίμασε το να το κάνεις έστω μια φορά. Μην το κάνεις μόνος, παρακίνησε και ένα ακόμη φίλο σου και βουτήξτε προσεχτικά και με ασφάλεια για να δείτε τον κόσμο που κρύβεται κάτω από την θάλασσα.
Περιμένω τις εντυπώσεις σου!
Πηγή
