Ιερά Μονή της Παναγίας της Γηροκομητισσας.
Είναι μία από τις αρχαιότερες μονές της Ελλάδος που στο ναό της φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Γηροκομήτισσης, σε έναν επιβλητική μαρμάρινο θρόνο, όπου κάθε χρόνο αυτές τις μέρες του επονομαζόμενου μικρού Πάσχα την προσκυνούν, πλήθη πιστών που προσέρχονται από όλα τα μέρη της Πάτρας και των γύρω περιοχών.
Στο ναό της Μονής πέρα από την θαυματουργό αυτή εικόνα υπάρχει και η εικόνα της Παναγίας, έργο του 14ου αιώνα που φέρει την επιγραφή της "Μήτηρ Θεού, η Αληθινή", η μόνη διασωζόμενη εικόνα που φέρει αυτή την ονομασία.
Η Μονή του Γηροκομείου ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα, τότε δηλαδή που εμφανίστηκε ο μοναχισμός στην Ελλάδα και στην αυτοκρατορία του Βυζαντίου, ενώ το όνομα της το πήρε επειδή στον χώρο που δημιουργήθηκε προυπήρχε γηροκομείο που διέθετε και ναό.
Ο ιστορικός Στέφανος Θωμόπουλος πάντως δέχεται μία παλιά παράδοση που συνδέει άμεσα την ίδρυση της Μονής με τον Άγιο Αρτέμιο και την μεταφορά του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ανδρέα στην Κωνσταντινούπολη και το Υδραγωγείο της Πάτρας.
Στο σημείο που κτίστηκε η Μονή υπήρχε ναός παγανιστικός στα προχριστιανικά χρόνια για την λατρεία της θεάς Άρτεμις, γεγονός που δείχνει ότι και στον χώρο αυτόν υπήρχε μία θρησκευτική συνέχεια.
Άλλωστε, στην βόρεια πτέρυγα της Μονής υπάρχει εντοιχισμένο τμήμα από κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού του ναού της Άρτεμις. Η Μονή έζησε και γνώρισε μεγάλη ακμή στα χρόνια της ύστερης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κάτι που επιβεβαιώνεται από τους Φράγκους που κατέκτησε το 1204 την Πάτρα.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Μονή Πυρπολήθηκε στα Ορλοφικά στις 13 Απριλίου του 1770, αλλά και την Κυριακή των Βαΐων στις 3 Απριλίου του 1821, όμως πρόσφερε πολλά και στον αγώνα των Ελλήνων με την νίκη τους στην μάχη του Γηροκομείου στις 2 Μαρτίου του 1822 που αποδόθηκε σε θαύμα της θαυματουργής εικόνας από τον Θόδωρο Κολοκοτρώνη.
Ένα από τα σημεία της νεότερης ιστορίας της είναι όταν το 1943 οι μοναχοί εκδιώχθηκαν από τη Μονή και έφυγαν εξόριστοι για ένα χρόνο στο Παλιομονάστηρο (Μονή Αγίου Νικολάου Μπάλα), εκεί όπου μετέφεραν με συγκίνηση την Ιερά Εικόνα της Γηροκομμήτισσας και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων. Η Μονή υπήρξε για πολύ καιρό Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή.
Η Μονή πέρα από τις πυρκαγιές που έχει υποστεί κατά την διάρκεια της ιστορίας της έχει γνωρίσει και μεγάλες φυσικές καταστροφές. Το 1806 το πρώτο Καθολικό της Μονής, βυζαντινού ρυθμού με τρούλο και κιόνες κατέπεσε από μεγάλο σεισμό.
Ο σημερινός της ναός κατασκευάστηκε μαζί με τα κελιά της Μονής, μέσα σε τρία χρόνια, από το 1833 έως το 1836, ενώ το 1852 δημιουργήθηκε το μαρμάρινο τέμπλο της που εντυπωσιάζει τους πιστούς και τους επισκέπτες.
Το 1958 αναγέρθηκε η ανατολική μάνδρα της Μονής, ενώ η Μονή ανακαινίστηκε και πάλι κατά τα έτη 1995-1999, μετά τις ζημιές που είχε υποστεί από τον σεισμό του 1993.
Στα κελιά της Μονής διαμένουν αρκετοί μοναχοί που έχουν ενεργή συμμετοχή στις θρησκευτικές δράσεις των τοπικών ενοριών της Πάτρας και της Ιεράς Μητρόπολης στην οποία ανήκει.
Η Μονή πανηγυρίζει τον Δεκαπενταύγουστο (και στις 23 Αυγούστου) με πλήθος πιστών να συρρέει κάθε χρόνο για να προσκυνήσει την ιερά και θαυματουργό εικόνα, ανάβοντας ένα κερί στην χάρη της Παναγιάς.
