Το υπερηχογράφημα των κατ’ ισχίου αρθρώσεων (ή νεογνικό υπερηχογράφημα ισχίων όπως...
αναφέρεται συνήθως) αποτελεί μία ανώδυνη και ακίνδυνη εξέταση για το νεογνό ή το βρέφος, που συστήνεται από τον παιδίατρο. Ο προληπτικός υπερηχογραφικός έλεγχος των ισχίων γίνεται για να διαγνωστεί έγκαιρα πιθανή δυσπλασία των ισχίων.
Το νεογνικό υπερηχογράφημα ισχίων μπορεί να γίνει όταν το μωρό είναι 4-5 εβδομάδων (όταν έχει κλείσει, δηλαδή, τον πρώτο μήνα) και εάν υπάρχει λόγος ο επανέλεγχος γίνεται την 11η- 12 εβδομάδα ζωής (τον 3ο μήνα ζωής). Εάν υπάρχουν σοβαροί κλινικοί λόγοι, τότε το υπερηχογράφημα ισχίων μπορεί να γίνει και πριν την 4η εβδομάδα ζωής του νεογνού.
Το νεογνικό υπερηχογράφημα ισχίων παρέχει στον παιδίατρο τη δυνατότητα να μελετήσει τη σταθερότητα και τη μορφολογία των ισχίων του μωρού, δηλαδή το πόσο καλά εφαρμόζει η κεφαλή του μηριαίου οστού στη λεκάνη του μωρού.
Η αναπτυξιακή δυσπλασία των ισχίων αποτελεί μία κατάσταση που εάν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα έχει ως αποτέλεσμα να μη λειτουργεί σωστά η άρθρωση του ισχίου του μωρού, και το παιδί να κουτσαίνει σε μεγαλύτερη ηλικία. Παλαιότερα ο έλεγχος των ισχίων των βρεφών γινόταν με ακτινογραφία, μετά τον 4ο μήνα ζωής, ώστε να μπορούν να ελεγχθούν οι πυρήνες οστέωσης στις κεφαλές των μηριαίων οστών (που φαίνονται στην ακτινογραφία λεκάνης-ισχίων).
Όμως στο νεογνό και το μικρό βρέφος το πάνω μέρος του μηριαίου οστού (η κεφαλή) που αρθρώνεται με την λεκάνη (με την κοτύλη) αποτελείται από χόνδρο, γεγονός που την κάνει “αόρατη” στην ακτινογραφία. Την αδυναμία αυτή, ωστόσο, την καλύπτει άριστα το υπερηχογράφημα ισχίων, με το οποίο ο γιατρός μπορεί να μελετήσει και ανατομικές δομές που περιλαμβάνουν και χόνδρινο ιστό, όπως τα ισχία των μωρών.
Ο υπέρηχος ισχίων στα νεογνά ή τα βρέφη έχει το πολύ σημαντικό πλεονέκτημα ότι ο παιδίατρος μπορεί να «δει» την άρθρωση, χωρίς να επιβαρυνθούν καθόλου τα μωρά με ακτινοβολία. Το υπερηχογράφημα ισχίων συστήνεται να γίνεται σε νεογνά ή βρέφη για την πρόληψη της αναπτυξιακής δυσπλασίας των ισχίων. Η πρόληψη υπερέχει της θεραπείας, και η προστιθέμενη αξία της πρόληψης αυξάνεται στην περίπτωση των νεογνών και των βρεφών.
Πηγή
