Η όψη της εντυπωσιάζει, με τους κίονες αλλά και τα στοιχεία αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής. Χτίστηκε από τους Κρητικούς μοναχούς Ιερεμία και Λαυρέντιο, από τη βενετσιάνικη ορθόδοξη οικογένεια των Τζαγκαρόλων.
Πρόκειται για ένα τετράπλευρο μοναστηριακό συγκρότημα με εσωτερική αυλή. Η κεντρική είσοδος του μοναστηριού είναι στη δυτική πλευρά και εκεί οδηγεί μια εντυπωσιακή σκάλα. Μεγάλοι κίονες ιωνικού ρυθμού, καθώς και μικρότεροι, κορινθιακού ρυθμού, αετώματα και ελληνική επιγραφή κοσμούν το κτίσμα.
Στην εσωτερική αυλή βρίσκεται το καθολικό της μονής, κατασκευασμένο με λαξευτή πέτρα. Το τέμπλο του ναού κατασκευάστηκε το 1836 και είναι ξυλόγλυπτο και επίχρυσο. Τα κελιά των μοναχών και άλλοι χώροι λειτουργικοί βρίσκονται στη δυτική πλευρά και στα βόρεια η βιβλιοθήκη της μονής.
Σε πολλά σημεία είναι εμφανής η επίδραση του Ιταλού αρχιτέκτονα Σεμπαστιάνο Σέρλιο, καθώς οι αδελφοί Τζαγκαρόλο φαίνεται να χρησιμοποίησαν τις λύσεις που πρότεινε για την κατασκευή κτιρίου σε μέρος με κλίση, όπως το σημείο όπου είναι χτισμένο το μοναστήρι.
Πολλά από τα κειμήλια της μονής χάθηκαν, ωστόσο στο μικρό μουσείο της εκτίθενται πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες, χειρόγραφα, βιβλία και εκκλησιαστικά κειμήλια.
Πηγή