Ακούμε συχνά τη φράση «ξέχασε το παρελθόν και πήγαινε παρακάτω». Το παρελθόν...
χρησιμοποιείται σε αυτή την περίπτωση ώστε να περιγράψει ένα άσχημο βίωμα ή πληγή που έχει παρέλθει, το οποίο όμως έχει μείνει μέσα μας και συνεχίζει τη βλαπτική του δράση στη ζωή που προσπαθούμε να χτίσουμε τώρα. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει διαφορετικές αντοχές και άμυνες, οπότε μία στενάχωρη κατάσταση μπορεί να διαφοροποιείται στο να ξεπεραστεί από τον κάθε άνθρωπο.
Η αλήθεια είναι πως η έκφραση «ξεχνώ το παρελθόν» είναι λανθασμένη. Δεν πρέπει να ξεχάσω κάτι που είναι κομμάτι της ζωής μου, έχει συνδεθεί έστω και παρελθοντικά με εμένα και αποτελεί ένα κεφάλαιο της ιστορίας μου. Πολλές φορές μάλιστα ένα δυσάρεστο βίωμα είναι εκείνο που μας ωθεί να θέλουμε να πετύχουμε και να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Η εξέλιξή μας μέσα σε αυτή τη ζωή έρχεται, κυρίως, από δυσάρεστες καταστάσεις, αποτυχίες και συναισθηματικές πληγές, οπότε ένα κομμάτι μας πρέπει να αισθάνεται και ευγνωμοσύνη διότι ξεπέρασε τα όποια εμπόδια που παρουσιάστηκαν στο διάβα του.
Αυτό που πρέπει να λέμε και είναι το σωστό, είναι «πως το παρελθόν είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, αλλά δεν θα του επιτρέψω να δηλητηριάσει το τώρα μου, το σήμερα και αυτό που θέλω να γίνω». Αποδέχομαι το παρελθόν μου, αλλά παράλληλα το ακινητοποιώ και του αφαιρώ τη δύναμη να επεμβαίνει στην ευτυχία που προσπαθώ να χτίσω σήμερα.
Δεν είναι επιτρεπτό αλλά ούτε και σωστό να διαγράφουμε κομμάτια της ζωής μας. Kαι δε μας επιτρέπεται κιόλας. Τα αποδεχόμαστε και αυτό που κρατάμε για να μας τα θυμίζει είναι το αποτύπωμά τους. Αν μάλιστα κάποιος τα έχει ξεπεράσει και έχει συμφιλιωθεί με αυτό δηλαδή έχει περάσει στο στάδιο της αποδοχής, δεν έχει πρόβλημα να μιλάει για ένα παρελθοντικό γεγονός και να το θυμάται.
Το πρόβλημα εμφανίζεται μόνο σε εκείνον ο οποίος δεν έχει αποδεχτεί μία κακή κατάσταση ή τραυματική εμπειρία και εξακολουθεί να πονάει εξαιτίας της. Συμφιλιώνομαι με το παρελθόν, το αποδέχομαι, κρατάω το αποτύπωμα και προχωράω μπροστά δημιουργώντας την ευτυχία μου απροσπέλαστα και άφοβα. Αυτό είναι το πραγματικά σωστό και υγιές.
Πηγή
