Το τένις είναι ένα ευγενές άθλημα. Θέλω να πω, δεν μπορεί ο πάσα ένας να ασχοληθεί με την...
αντισφαίριση, όπως είναι η μάλλον κακόηχη ελληνική ονομασία του, καθώς ο όλος εξοπλισμός, ρακέτα, στολή, παπούτσια, κλπ, στοιχίζουν κάποια λεφτά, ενώ μάλλον δεν μπορείς να παίξεις τένις στις αλάνες, θες ειδικό γήπεδο με φιλέ.
Εν πάση περιπτώσει, δεν θα πω περισσότερα για το ταξικόν μέρος του αθλήματος, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου, αλλά θα σας δώσω κάποιες ετυμολογικές και ιστορικές πληροφορίες. Λοιπόν, το Μεσαίωνα, σε κάποια μοναστήρια της Γαλλίας, οι καλόγεροι έπαιζαν ένα παιχνίδι πετώντας ένα μπαλάκι ο ένας στον άλλο. Αυτός που το πετούσε φώναζε “tenez”, δηλαδή “πιάστε, κρατήστε!” Το “τενέ” έγινε με τον καιρό τένις... Οι ευγενείς που το είδαν, τους άρεσε κι άρχισαν να το παίζουν με φανατισμό, κι αυτό ήταν: το νέο άθλημα διαδόθηκε σιγά – σιγά σε όλη την Ευρώπη.
Να πούμε πως η σύγχρονη αντισφαίριση ξεκίνησε το 1856 από τους Χάρι Γκεμ και Αουγκούριο Περέιρα, ενώ η πρώτη λέσχη τένις δημιουργήθηκε το 1874 με το όνομα Leamington Tennis Club, όπου και καθορίστηκαν οι βασικοί κανόνες του παιχνιδιού, ενώ το πρώτο τουρνουά έγινε στο Γουίμπλεντον της Αγγλίας το 1877. Σημειωτέον πως η ρακέτα, το αντικείμενο με το οποίο χτυπούν οι παίκτες το μπαλάκι, παράγεται από την αραβική λέξη “ρακεσάτ”, που σημαίνει την παλάμη του χεριού. Αυτό συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι οι πρώτοι τενίστες, ο Γάλλοι καλόγεροι του 14ου αιώνα, έπαιζαν το ευγενές σπορ χωρίς ρακέτες, εφευρίσκοντας μια ακόμα χρήση για τις παλάμες τους, πέραν των γνωστών, αν μ’ εννοείτε.
Πηγή
