Γίνεται πολύς λόγος για το δικαίωμα συμμετοχής των γονέων στον θεσμικό διάλογο για την παιδεία...
Πολλές οι διαδικτυακές αντιπαραθέσεις και οι διαφωνίες, οι οποίες δημιουργούν μια αίσθηση εμπόλεμης ζώνης, αφήνοντας την κοινωνία να παρακολουθεί με αμηχανία και αγωνία.
Σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος το δικαίωμα της ελευθερίας γνώμης είναι κατοχυρωμένο και ως τέτοιο πρέπει να διασφαλίζεται. Όλοι δικαιούνται να εκφράζουν την άποψή τους ελεύθερα, νοουμένου πως αυτή δεν είναι υβριστική ή υποτιμητική προς ένα άτομο ή ομάδες ατόμων.
Αυτό όμως δεν συνεπάγεται πως οι απόψεις όλων πρέπει να έχουν την ίδια βαρύτητα. Το κράτος οφείλει να λαμβάνει αποφάσεις βασισμένες στον ορθό λόγο. Δηλαδή να χαράσσει πολιτικές με βάση τα σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα λαμβάνοντας υπόψη εμπειρογνώμονες, ακαδημαϊκούς, συστάσεις ευρωπαϊκών θεσμών ή ομάδες της κοινωνίας των πολιτών που έχουν ενδιαφέρον και κατάλληλη εμπειρία για ένα θέμα η οποία απορρέει από τις γνώσεις και την εξειδίκευσή τους.
Πάνω απ' όλα οφείλει να λαμβάνει υπόψη, μέσα στα πλαίσια ενός δημοκρατικού διαλόγου, τους άμεσα ενδιαφερόμενους οι οποίοι έχουν και τις γνώσεις αλλά και την εμπειρία σε έναν τομέα.
Οι οργανωμένοι γονείς και οι γονείς γενικότερα μέσω των ομοσπονδιών τους (όπως απορρέει και από τον Περί Συνδέσμων Γονέων Νόμο) οφείλουν να είναι στήριγμα στους αγώνες των εκπαιδευτικών για ποιοτική δημόσια παιδεία με τρόπο εποικοδομητικό και αντικειμενικό μακριά από άλλες σκοπιμότητες. Το ίδιο σαφώς ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς αφού είναι και ερευνητικά τεκμηριωμένη η θετική επίδραση της καλής συνεργασίας.
Οι απόψεις όλων, γονιών και δασκάλων, η εποικοδομητική κριτική εκατέρωθεν και οι καλοπροαίρετες εισηγήσεις πρέπει να είναι πάντα καλοδεχούμενες τόσο στο μικροεπίπεδο του σχολείου και της τάξης όσο και στο μακροεπίπεδο της παρούσας συζήτησης για την παιδεία στη δημόσια σφαίρα.
Αυτό δεν σημαίνει όμως πως η άποψη των γονέων θα πρέπει να έχει την ίδια βαρύτητα με αυτή των εκπαιδευτικών, των ερευνητών στον τομέα της παιδείας, των ειδικών ή των ευρωπαϊκών οργανισμών. Όπως δηλαδή σε μια διαπραγμάτευση ανάμεσα στο κράτος και τους γιατρούς ή τους υπαλλήλους των τραπεζών δεν συμμετέχουν επίσημα οι ασθενείς ή οι πελάτες με βάση την ίδια λογική δεν είναι αποδεκτο να συμμετέχουν σε θεσμικό διάλογο οι γονείς επί ίσοις όροις με το ΥΠΠ όταν αυτός αφορά καίρια ζητήματα που επηρεάζουν άμεσα τις εργασιακές συνθήκες μιας επαγγελματικής ομάδας.
Και πριν προλάβουν κάποιοι να κατηγορήσουν τους εκπαιδευτικούς ότι διαμαρτύρονται μόνο για τα εργασιακά τους δικαιώματα και όχι για την ποιότητα της παιδείας θα πρέπει να τονιστεί για άλλη μια φορά πως τα δύο είναι αλληλένδετα σαν συγκοινωνούντα δοχεία.
Ένας εξουθενωμένος, υπερφορτωμένος, απαξιωμένος εκπαιδευτικός με καταρρακωμένο ηθικό τον οποίο δεν επιμορφώνεις συστηματικά και από τον οποίο αφαιρείς κάθε δυνατότητα αυτονομίας και ευελιξίας μειώνοντας τον εξωδιδακτικό του χρόνο δεν θα μπορεί εκ των πραγμάτων να ασχοληθεί και με άλλους εξίσου σημαντικούς τομείς. Γιατί εκτός απο τις ακαδημαϊκές γνώσεις και επιδόσεις πολύ σημαντική είναι και η κοινωνικοσυναισθηματικη υγεία των παιδιών ή η ανάπτυξη δεξιοτήτων και στάσεων ως προς την ενεργό πολιτότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Και είναι προφανές ότι όλα αυτά δεν καλλιεργούνται μόνο μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας αίθουσας διδασκαλίας με τον δάσκαλο πίσω από την έδρα.
Επειδή στην τελική, όλοι για τα παιδιά μας είμαστε εδώ επιδιώκοντας το καλώς νοουμένου συμφέρον τους μέσω της αναβάθμισης της δημόσιας παιδείας θα πρέπει να εξευρεθεί μια άλλη επίσημη οδός μέσα από την οποία θα έχουν οι οργανωμένοι γονείς τον τρόπο να καταθέτουν απόψεις και εισηγήσεις προς το ΥΠΠ ή να διασαφηνιστούν πλήρως οι αρμοδιότητες των οργανωμένων γονιών για να μην υπάρχουν θολά όρια και να προκαλούνται αχρείαστες αντιπαραθέσεις.
Κανείς εξάλλου δεν κατέχει το μονοπώλιο του ενδιαφέροντος για τη δημόσια παιδεία όπως και για όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά αγαθά δηλαδή την υγεία και την κοινωνική πρόνοια.
Είμαστε όλοι εδώ γιατί νοιαζόμαστε και αγωνιούμε για το μέλλον του δημόσιου σχολείου. Και θεωρώ πως όλοι ονειρευόμαστε ένα ποιοτικό δημόσιο σχολείο, ανθρώπινο και δημοκρατικό μα πάνω από όλα συμπεριληπτικό. Ένα σχολείο αγκαλιά για όλα αδιακρίτως τα παιδιά, όπου δάσκαλοι, γονείς και παιδιά θα συνεργάζονται και θα μαθαίνουν σε συνθήκες σεβασμού και αλληλοκατανόησης.
Πηγή
