Τα έχει όλα αυτό το νησί, αλλά ελάχιστοι το προτιμούν. Γιατί;...
Παρά το γεγονός ότι πολύ δύσκολα θα βρεις ένα ελληνικό νησί που να μην έχει μεγάλη κίνηση και τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες, υπάρχουν μέρη που θα έπρεπε να είναι πιο… προβεβλημένα. Να βλέπεις στο newsfeed σου αναρτήσεις και να αναρωτιέσαι γιατί πάνε όλοι εκεί. Μέχρι και η Κίμωλος είναι ένα νησί που γνωρίζει πολύ μεγάλη άνθιση από το περασμένο καλοκαίρι.
Κι η Ιθάκη το ίδιο. Μετά την παρουσία Τσίπρα παίζει και να γίνει το νησί του 2019. Κι είναι ευτυχία για κάθε μη ηπειρωτικό τόπο να γεμίζει από κόσμο. Αν υπάρχει μια γωνιά της Ελλάδας που μπορεί να είναι λίγο στενοχωρημένη, αυτή είναι η Χίος.
Μιλάμε για ένα από τα μεγάλα νησιά της χώρας. Η Χίος βρίσκει μπόλικη αγάπη κι ανταπόκριση γύρω από το Πάσχα λόγω της περίφημης μάχης με τα βεγγαλικά. Κάτι που πάρα πολλοί από τους ανθρώπους του νησιού ζητούν να σταματήσει, μιας και αποτελεί ένα επικίνδυνο έθιμο. Ας μην ανοίξουμε όμως αυτή τη μεγάλη κουβέντα. Ας μείνουμε στις πραγματικές ομορφιές του τόπου και όχι σε αυτές που δημιουργούνται από σπίθες.
Νομίζω πως δεν υπάρχουν πάνω από 4-5 νησιά στην Ελλάδα που να διαθέτουν την ιστορία, τη βλάστηση, το μέγεθος, την πληθώρα επιλογών και το σύγχρονο στοιχείο όσο η Χίος. Κι αυτή η ρίμα μου βγήκε από μόνη της να ξέρετε.
Έχει τους μπουρλοτιέρηδες και τους καπεταναίους από το 1821 για λαϊκούς θρύλους. Έχει δίπλα της τα θρυλικά Ψαρά. Έχει τους πρόσφυγες που κατέφτασαν το 1922. Έχει σε πολλά χωριουδάκια της την αύρα του ξεριζωμού. Έχει το κάστρο όπου μέσα θα βρεις το νεκροταφείο και πολλά μαγαζάκια Τούρκων και Αιγυπτίων. Τουλάχιστον έτσι τα θυμάμαι εγώ που πήγαινα ανελλιπώς μέχρι τα 15 μου. Έχουν περάσει 12 χρόνια, οπότε να μου δώσετε και μερικά ελαφρυντικά. Αν και δεν θα έπρεπε, μιας και η μισή μου καταγωγή είναι από κει.
Στα βόρεια του νησιού θα βρεις και το μοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας. Στους τοίχους θα δεις ανάγλυφη τη σκηνή του θανάτου της. Πρόκειται για την ελληνική Φοντάνα ντι Τρέβι, αφού στην πηγή έξω από το μοναστήρι μπορείς να ρίξεις νόμισμα για καλή τύχη.
Άλλα τουριστικά αξιοθέατα είναι ο Ναός του Απόλλωνα, το Ρημόκαστρο κι ο Ανάβατος. Πάνω απ΄όλα βέβαια είναι η Δασκαλόπετρα στο Βροντάδο. Το σημείο που λέγεται ότι έγραφε και δίδασκε ο Όμηρος. Η Χίος είναι εξάλλου μια από τις 7 πόλεις που διεκδικούν την καταγωγή του πρώτου καταγεγραμμένου ποιητή.
Η Χίος διαθέτει μια πλειάδα από πανέμορφα χωριά. Καλλιμασιά, Βροντάδο, Νένητα, Μεστά, Αρμόλια, Άγιος Αιμιλιανός, Καρδάμυλα σαφώς, Πυργί και Λαγκαδάς. Κάθε ένα με το δικό του σήμα κατατεθέν. Άλλα με κάστρα, άλλα με βίγλες, άλλα με σημάδια μεσαιωνικών οικισμών.
Να μιλήσουμε και για το τι παράγει; Όχι, δεν θα αναφέρω τη μαστίχα. Θα αναφέρω τα σύκα, τα τρομερά της γλυκά του κουταλιού και την εξαιρετική της μπουγάτσα. Τα πορτοκάλια της επίσης. Όταν μιλάμε για το 5ο μεγαλύτερο νησί της χώρας, αναμφίβολα θα υπάρχει πληθώρα σε προϊόντα.
Πάμε στις παραλίες. Έχει και παραλίες με πολύ βότσαλο, όπως τα Μαύρα Βόλια και ο Άγιος Αιμιλιανός. Έχει και με ψιλή αμμουδιά. Έχει και με μικρό χαλίκι. Ναγός, Γυαλισκάρι, Λιθί, Βοκαριά, Μέγας Λημνιώνας, Βρουλίδια κι Εζούσα είναι μια καλή πρόταση με διαφορετικά πράγματα να σου προσφέρει η κάθε μία.
Παρά το γεγονός ότι πολύ δύσκολα θα βρεις ένα ελληνικό νησί που να μην έχει μεγάλη κίνηση και τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες, υπάρχουν μέρη που θα έπρεπε να είναι πιο… προβεβλημένα. Να βλέπεις στο newsfeed σου αναρτήσεις και να αναρωτιέσαι γιατί πάνε όλοι εκεί. Μέχρι και η Κίμωλος είναι ένα νησί που γνωρίζει πολύ μεγάλη άνθιση από το περασμένο καλοκαίρι.
Κι η Ιθάκη το ίδιο. Μετά την παρουσία Τσίπρα παίζει και να γίνει το νησί του 2019. Κι είναι ευτυχία για κάθε μη ηπειρωτικό τόπο να γεμίζει από κόσμο. Αν υπάρχει μια γωνιά της Ελλάδας που μπορεί να είναι λίγο στενοχωρημένη, αυτή είναι η Χίος.
Μιλάμε για ένα από τα μεγάλα νησιά της χώρας. Η Χίος βρίσκει μπόλικη αγάπη κι ανταπόκριση γύρω από το Πάσχα λόγω της περίφημης μάχης με τα βεγγαλικά. Κάτι που πάρα πολλοί από τους ανθρώπους του νησιού ζητούν να σταματήσει, μιας και αποτελεί ένα επικίνδυνο έθιμο. Ας μην ανοίξουμε όμως αυτή τη μεγάλη κουβέντα. Ας μείνουμε στις πραγματικές ομορφιές του τόπου και όχι σε αυτές που δημιουργούνται από σπίθες.
Νομίζω πως δεν υπάρχουν πάνω από 4-5 νησιά στην Ελλάδα που να διαθέτουν την ιστορία, τη βλάστηση, το μέγεθος, την πληθώρα επιλογών και το σύγχρονο στοιχείο όσο η Χίος. Κι αυτή η ρίμα μου βγήκε από μόνη της να ξέρετε.
Έχει τους μπουρλοτιέρηδες και τους καπεταναίους από το 1821 για λαϊκούς θρύλους. Έχει δίπλα της τα θρυλικά Ψαρά. Έχει τους πρόσφυγες που κατέφτασαν το 1922. Έχει σε πολλά χωριουδάκια της την αύρα του ξεριζωμού. Έχει το κάστρο όπου μέσα θα βρεις το νεκροταφείο και πολλά μαγαζάκια Τούρκων και Αιγυπτίων. Τουλάχιστον έτσι τα θυμάμαι εγώ που πήγαινα ανελλιπώς μέχρι τα 15 μου. Έχουν περάσει 12 χρόνια, οπότε να μου δώσετε και μερικά ελαφρυντικά. Αν και δεν θα έπρεπε, μιας και η μισή μου καταγωγή είναι από κει.
Στα βόρεια του νησιού θα βρεις και το μοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας. Στους τοίχους θα δεις ανάγλυφη τη σκηνή του θανάτου της. Πρόκειται για την ελληνική Φοντάνα ντι Τρέβι, αφού στην πηγή έξω από το μοναστήρι μπορείς να ρίξεις νόμισμα για καλή τύχη.
Άλλα τουριστικά αξιοθέατα είναι ο Ναός του Απόλλωνα, το Ρημόκαστρο κι ο Ανάβατος. Πάνω απ΄όλα βέβαια είναι η Δασκαλόπετρα στο Βροντάδο. Το σημείο που λέγεται ότι έγραφε και δίδασκε ο Όμηρος. Η Χίος είναι εξάλλου μια από τις 7 πόλεις που διεκδικούν την καταγωγή του πρώτου καταγεγραμμένου ποιητή.
Η Χίος διαθέτει μια πλειάδα από πανέμορφα χωριά. Καλλιμασιά, Βροντάδο, Νένητα, Μεστά, Αρμόλια, Άγιος Αιμιλιανός, Καρδάμυλα σαφώς, Πυργί και Λαγκαδάς. Κάθε ένα με το δικό του σήμα κατατεθέν. Άλλα με κάστρα, άλλα με βίγλες, άλλα με σημάδια μεσαιωνικών οικισμών.
Να μιλήσουμε και για το τι παράγει; Όχι, δεν θα αναφέρω τη μαστίχα. Θα αναφέρω τα σύκα, τα τρομερά της γλυκά του κουταλιού και την εξαιρετική της μπουγάτσα. Τα πορτοκάλια της επίσης. Όταν μιλάμε για το 5ο μεγαλύτερο νησί της χώρας, αναμφίβολα θα υπάρχει πληθώρα σε προϊόντα.
Πάμε στις παραλίες. Έχει και παραλίες με πολύ βότσαλο, όπως τα Μαύρα Βόλια και ο Άγιος Αιμιλιανός. Έχει και με ψιλή αμμουδιά. Έχει και με μικρό χαλίκι. Ναγός, Γυαλισκάρι, Λιθί, Βοκαριά, Μέγας Λημνιώνας, Βρουλίδια κι Εζούσα είναι μια καλή πρόταση με διαφορετικά πράγματα να σου προσφέρει η κάθε μία.
Αυτός ο τόπος προσφέρει γενικά για πολλά είδη τουρισμού. Θρησκευτικό, αγροτικό, οινοτουρισμό.
Έχουμε καλύψει ως τώρα πράγματα που θα αναζητούσε ένας τουρίστας από το εξωτερικό. Μας μένουν πράγματα που αναζητά και ο ξένος και ο Έλληνας. Κι αυτό είναι το καλό φαγητό. Το νησί έχει πάρα πολλούς και καλούς ψαράδες. Γι΄αυτό δεν παίζει να μη βρεις μια καλή ψαροταβέρνα. Όπου κι αν μένεις.
Εξ όσων θυμάμαι, το Πυργί και το Λιθί έχουν από τις καλύτερες ταβέρνες γενικά. Άγκυρα, Μελτεμάκι, Απόμερο, Καραβέλα, Τσίκουδο είναι μερικές καλές επιλογές. Το ίδιο ισχύει και για τα μπαρ που θα πιεις σωστά cocktails. Το Kubrick και το Oz είναι τα πιο φημισμένα. Πάνω στο λιμάνι θα βρεις και μέρη-ξενυχτάδικα. Γενικώς η παρουσία του πανεπιστημίου και των φοιτητών έφερε πολύ μεγάλη άνοδο στη νυχτερινή ζωή του νησιού. Κάτι που ισχύει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.
Αυτή είναι η Χίος, αυτές είναι περιγραφικά οι ομορφιές της. Για να τις καταλάβεις καλύτερα, πρέπει να τις δεις. Κι αυτή είναι μια προτροπή με πρώτο αποδέκτη εμένα τον ίδιο και μετά εσένα φίλε αναγνώστη.