Του Βασίλη Παπαδόπουλου
Και από την έξοδο στις αγορές, στην εξόδιο ακολουθία των “παράπλευρων απωλειών” της προσδοκώμενης ανάπτυξης...
Αλλά τι περίμενες και γιατί να κάνει εντύπωση ακόμα ένας τόπος μαρτυρίου σήμερα στην Ελλάδα; Μήπως λειτουργεί πουθενά το κράτος όπως πρέπει, για να μην χαθούν κι άλλες ζωές;
Μόνοι μας είμαστε ούτως ή άλλως, και οι άνθρωποι που σώθηκαν από το ένστικτο της αυτοάμυνας και της επιβίωσης τους σώθηκαν, και αυτοί που σκοτώθηκαν αβοήθητοι σκοτώθηκαν.
Ακριβώς λόγω της εκκωφαντικής ανυπαρξίας τους κράτους στην Οικονομία, και της ανυπαρξίας του και στην Παιδεία, και της ανυπαρξίας του στην Περίθαλψη, και στην Δικαιοσύνη, και στην Κοινωνική Πρόνοια, και στην Εθνική Άμυνα, και στην Αστυνόμευση, ε και στην Πυρόσβεση, γίνονται αυτά που γίνονται, και προσεχώς χειρότερα.
Λόγω ακριβώς των πολιτικών, που πριν λίγο καιρό μονάχα υπερηφανευόμενοι πανηγύριζαν για τα υπερ-πλεονάσματα που κατόρθωσαν μέσω οριζόντιων φορολογιών και περικοπών από πανταχόθεν, γιατί άλλη λύση δεν υπήρχε, και για να τα χρησιμοποιήσουν ως μαξιλάρι στην έξοδο στις αγορές τον Αύγουστο.
Ε ας αρχίσουν λοιπόν τον Αύγουστο και τα μνημόσυνα, 24+92 και βλέπουμε, και οι εξόδιες ακολουθίες των άτυχων θυμάτων, που αυτοί φταίνε γιατί αυτοί παρανόμησαν.
Ποιοί είναι λοιπόν οι φταίχτες;
Αυτοί που απανθρακώθηκαν σφιχταγκαλιασμένοι είναι oi φταίχτες, και αυτοί που επέζησαν χάνοντας τις περιουσίες τους. Που επειδή το κράτος τους πετσόκοψε την σύνταξη και λόγω κόστους διαβίωσης, αδυναμίας διακοπών και αναζήτησης οξυγόνου, επέλεξαν να φύγουν από την Αθήνα.
Είναι κοινώς η πρώην μεσαία τάξη ο φταίχτης.
Είναι οι πρώην νοικοκύρηδες, που είχαν μια επιχείρηση και αναγκάστηκαν κακήν κακώς να την κλείσουν, να βγάλουν στο σφυρί όσο όσο το σπίτι τους στην Αθήνα, αν δεν είναι υπό κατάσχεση, για να αποπληρώσουν τους φόρους και τα δάνεια τους, και κατέφυγαν στο εξοχικό τους για ηρεμία.
Είναι τα εγγόνια της μεσαίας τάξης, που φιλοξενούνταν για να διευκολυνθούν οι γονείς τους στον εργασιακό μεσαίωνα του σήμερα.
Είναι οι συνταξιούχοι, νυν και πρώην Αξιωματικοί, νυν και πρώην δημόσιοι υπάλληλοι, νυν και πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες, είναι εκείνη η δαιμονοποιημένη τάξη που το κράτος πετσόκοψε οικονομικά, αποκάλεσε και συνεχίζει να αποκαλεί τεμπέλική και διεφθαρμένη, που αρρώστησε, τους κόπηκε η πρόσβαση στα φάρμακα, που έπεσε στην κατάθλιψη, που ζει σε πλήρη ανασφάλεια γιατί δεν ξέρει στην κυριολεξία του τι ξημερώνει, και που έρχεται ξανά το κράτος και την καταδιώκει, για να της πάρει στα ίσια και την ζωή.
Αφήστε να ψοφήσουν λοιπόν οι φταίχτες και πάμε βούρ για την ανάπτυξη και στο λαμπρό μέλλον που μας ετοιμάζουν, των δύο τάξεων, των ελάχιστων ζάμπλουτων και των άπειρων επιδοτούμενων πάμφτωχων! Πάμε για Μυκονοποίηση της Ελλάδας.
Γενικότερα, στο δίπτυχο Πολιτεία-πολίτης και ποιός ευθύνεται, ας μπει καλά στο μυαλό όλων ότι την ευθύνη ως επί των πλείστων την έχει, η Πολιτεία!
Ο πολίτης μπορεί να θέλει να κλέψει, να κάψει, να βανδαλίσει, να σκοτώσει, να κτίσει αυθαίρετα, να βάλει βύσμα για να βρει δουλειά, για μετάθεση, για τρελόχαρτο, να πάρει τηλέφωνο για να εξυπηρετηθεί πιο μπροστά από όλους, και να κάνει ότι του καπνίσει γενικότερα. Εάν η Πολιτεία-Κράτος δεν καταδικάζει, δεν τιμωρεί, δεν καταστέλλει, δεν αστυνομεύει, δεν εκπαιδεύει, δεν προνοεί, δεν τηρεί, πόσο μάλλον αν τα παίρνει και υποθάλπει όλα τα παραπάνω, ο πολίτης θα βρει και θα κάνει σε δεύτερο χρόνο χειρότερα.
Διότι η Πολιτεία είναι ο πρώτος ηθικοπλάστης, όχι ο πολίτης!
Ας εφήρμοζε πρώτα η Πολιτεία τους νόμους, ας έριχνε καμπάνες κι ας μην τα έπαιρνε, να βλέπατε μετά τι καλά και με το ζόρι ο πολίτης θα έβαζε μυαλό, όπως βάζει σε άλλα κράτη και προκόβει.
Όπως ακριβώς π.χ. και σε ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπι, που οι οπαδοί των αντίπαλων ομάδων πλακώνονται μεταξύ τους, μέσα και έξω από το γήπεδο, και προκαλούνται πολλά θύματα, καταστροφές και τραυματίες. Ποιός φταίει πρωτίστως γι' αυτό; Οι Μαμελούκοι οπαδοί ή η ελλιπής αστυνόμευση και μέτρων;
Και όπως ακριβώς όλοι οι πολιτικοί των τελευταίων ετών σε απόλυτη σκυταλοδρομία, εφήρμοσαν τόσο καλά, με τόση αυστηρότητα και αποτελεσματικότητα τις μνημονιακές πολιτικές τους, έτσι ακριβώς και με λιγότερη προσπάθεια, θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τα ευνόητα και τα δίκαια.
Και αν τελοσπάντων φταίει ο κόσμος, τότε δια της λογικής το μόνο που έχει να περιμένει μετά από 10 χρόνια πολιτικής χωρίς ίχνος ανάπτυξης, είναι τα χειρότερα.
Και στο επιχείρημα ότι ο κόσμος τους ψήφισε, ο κοσμάκης από το 2009 και μετά, ψήφισε το λεφτά υπάρχουν, τα Ζάππεια 1,2,3, το σκίζω τα Μνημόνια και τα παράλληλα προγράμματα, γιατί αυτά έλεγαν όλοι τους καταγεγραμμένα στις τηλεοράσεις πριν βγουν.
Ο κόσμος δηλαδή ναι μεν ψήφισε επανειλημμένα αφελέστατα την ελπίδα, ΔΕΝ ψήφισε όμως ποτέ δε το σήμερα, γιατί αυτό είναι αποτέλεσμα του “αναγκάστηκα” κατόπιν όλων των πολιτικών, και δεν αναφέρομαι καν στο Δημοψήφισμα!
Εν τέλει, δεν καταλήγουμε κοινώς σε εκείνη την αοριστία του αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα, διότι είναι πάρα πολύ σαφές ότι η κότα έκανε το αυγό, όπως ο γονιός κάνει το το παιδί, όπως ο δάσκαλος τον μαθητή, και όπως και η Πολιτεία τον πολίτη.
