το χρησιμοποιούμε και άρα την ικανότητα της γλώσσας να ανιχνεύει τις διαφορετικές αρωματικές και γευστικές αποχρώσεις.
Από την άλλη, το ελαιόλαδο που περιέχει προσδίδει βάθος, γλύκα και τόνους πικάντικους, υπογραμμίζοντας το γευστικό σύνολο. Δεν είναι μόνο οι σαλάτες και τα ψητά ψάρια που «επωφελούνται» από το απλούστατο αυτό ελληνικό ντρέσινγκ: ψητά θαλασσινά, πουλερικά και κρεατικά, πατατοσαλάτες, σαλάτες και σούπες οσπρίων, βραστά λαχανικά, ριζότι, ζυμαρικά, δεκάδες τα ωμά τρόφιμα και τα φαγητά που αποκτούν αιχμή, γεύση και άρωμα με λίγες μόνο κουταλιές από ένα απλό λαδολέμονο.
Η βασική αναλογία
Αυστηρός κανόνας δεν υπάρχει. Ενα μέτριας οξύτητας λαδολέμονο περιέχει ελαιόλαδο και χυμό λεμονιού σε αναλογία 3:1, δηλαδή 90 ml ελαιόλαδο - 30 ml χυμός λεμονιού. Πολλοί σεφ, ειδικά αν πρόκειται να το σερβίρουν με λιπαρά κρεατικά ή ψάρια (π.χ. αρνίσια παϊδάκια, σολομός κ.λπ.), αυξάνουν την ποσότητα του λεμονοχυμού. Την αναλογία την προσαρμόζουμε σύμφωνα με το προσωπικό μας γούστο - μόνο κατόπιν δοκιμής θα βρούμε αυτή που μας ταιριάζει περισσότερο. Και ένα κόλπο: αν μας φαίνεται πολύ ξινό το λαδολέμονο που φτιάξαμε, εκτός από το ότι μπορούμε να βάλουμε περισσότερο ελαιόλαδο για να εξισορροπηθεί η οξύτητά του, μπορούμε να την αμβλύνουμε προσθέτοντας ελάχιστο μέλι.
Η σημασία του καλού λαδιού
Η γεύση του ελαιολάδου είναι καθοριστική για τη γεύση του λαδολέμονου, επομένως όσο καλύτερο είναι το ελαιόλαδο που χρησιμοποιούμε, τόσο καλύτερη σάλτσα θα φτιάξουμε. Στην αγορά θα βρούμε εκλεκτά εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα από μικρές και μεγάλες εταιρείες, μονοποικιλιακά (π.χ. μόνο από Κορωνέικη ή μόνο από Μανάκι) και χαρμάνια, από διάφορες περιοχές της χώρας (στο λάδι κάθε περιοχής αποτυπώνονται τα χαρακτηριστικά του τόπου), πικρά, φρουτώδη, αρωματικά, κ.λπ. Δοκιμάζοντας θα βρούμε τι μας αρέσει περισσότερο. Μια εξαιρετική επιλογή είναι τα αγουρέλαια, ελαιόλαδα από άγουρες ελιές, πικρά και στιβαρά, θαυμάσια αρτύματα αυτά καθαυτά.
Δοκιμάζουμε το λεμονοχυμό
Λεμόνια δεν έχουμε όλο το χρόνο. Η εποχή τους είναι κυρίως οι χειμερινοί μήνες, Δεκέμβρη (τότε είναι ακόμη πράσινα) με Απρίλιο, όμως υπάρχουν δίφορες λεμονιές (που βγάζουν λεμόνια δύο φορές το χρόνο), οπότε τα βρίσκουμε και αρχές με μέσα φθινοπώρου. Τον υπόλοιπο χρόνο είναι είτε εισαγωγής είτε ντόπια, συντηρημένα σε επαγγελματικά ψυγεία.
Τα «αλλοδαπά» και τα λεμόνια του ψυγείου ενδέχεται να έχουν πικρή επίγευση. Επομένως, δοκιμάζουμε το λεμονοχυμό προτού τον χρησιμοποιήσουμε, γιατί ενδέχεται να καταστρέψουμε τόσο το λαδολέμονο όσο και το φαγητό στο οποίο θα το βάλουμε. Προτού χρησιμοποιήσουμε το λεμονοχυμό, τον σουρώνουμε ώστε να απομακρύνουμε κουκούτσια και κομμάτια από τη σάρκα του λεμονιού.
Για να πάρουμε περισσότερο χυμό από τα λεμόνια, φροντίζουμε προτού τα στύψουμε να τα αφήσουμε να αποκτήσουν θερμοκρασία δωματίου (αν τα έχουμε στο ψυγείο). Κάποιοι μάλιστα τα βουτάνε στιγμιαία σε ζεστό νερό. Στη συνέχεια, τα «ρολάρουμε» πιέζοντάς τα πάνω στον πάγκο εργασίας με την παλάμη μας, μέχρι να μαλακώσουν ελαφρώς οι καρποί, ένδειξη πως έχουν «γεμίσει» με το χυμό τους.
«Δένει» με το χτύπημα
Για να φτιάξουμε ένα απλό λαδολέμονο, δεν χρειάζεται παρά να ανακατέψουμε λίγο τα υλικά σε ένα μπολ με το πιρούνι. Με αυτόν τον τρόπο τα υλικά δεν θα ενωθούν παρά ελάχιστα, κάτι που υποστηρίζουν ενθέρμως πολλοί σεφ για να είναι η σάλτσα «χαλαρή» και να γευόμαστε αλλού το λάδι και αλλού το λεμόνι - δημιουργείται έτσι ποικιλία στη γευστική απόλαυση.
Αν θέλουμε πιο «δεμένο» το λαδολέμονο, χτυπάμε τα υλικά για 2 - 3 λεπτά με το σύρμα ή τα βάζουμε σε βαζάκι με καπάκι, το οποίο ανακινούμε έντονα όπως το σέικερ. Το αποτέλεσμα είναι ένα ενιαίο και αρκετά αφράτο λαδολέμονο.
Μυστικά:
Προτού στύψουμε τα λεμόνια, τα «ρολάρουμε» πιέζοντάς τα με την παλάμη μας, ώστε να σπάσουν οι ίνες και να «γεμίσουν» με χυμό.
Με το απλό ανακάτεμα θα έχουμε ένα λαδολέμονο «χαλαρό» (επάνω), με έντονο χρώμα ελαιολάδου, ενώ, αν το χτυπήσουμε με το σύρμα, σε βαζάκι ή στο μούλτι, αποκτά πιο «δεμένη» υφή και ανοιχτό χρώμα (κάτω).
Για καλύτερα δεμένο λαδολέμονο, χτυπάμε το λάδι και το λεμόνι στο μούλτι ή στο μπλέντερ. Ετσι, η σάλτσα θα αποκτήσει «σώμα», αλλά θα γίνει και πιο ασπριδερή. Αν τη θέλουμε πιο αφράτη, τη χτυπάμε με το ραβδομπλέντερ, το οποίο κουνάμε έντονα πάνω-κάτω για να δημιουργηθεί αφρός.
Πηγή
