Αν πιστεύεις πως, αν θα τα κάνεις τα πάντα για τους άλλους, εκείνοι θα αλλάξουν, σημαίνει πως...
δεν εκτιμάς αρκετά τον εαυτό σου ώστε να σκεφτείς τις δικές σου ανάγκες, τις επιθυμίες σου, τα συναισθήματά σου. Έχεις μάθει να δίνεις προτεραιότητα στους άλλους, πιστεύοντας πως δεν αξίζεις ώστε να ασχοληθεί κάποιος μαζί σου και νομίζεις πως μόνο αν κάνεις τα πάντα για εκείνους, θα σε προσέξουν.
Οι ανάγκες σου παραμελήθηκαν και αυτό που χρειάζεσαι είναι να ασχοληθείς εσύ μαζί τους, να φροντίσεις αυτό το μικρό παιδί μέσα σου, αντί για αυτό όμως νομίζεις πως μπορείς να μεταμορφώσεις τους άλλους αν εσυ μεταμορφωθείς σε αυτό που θέλουν εκείνοι. Ζεις σε μια φαντασίωση ότι οι άλλοι μπορούν να πλαστούν, να πάρουν τη μορφή που θέλεις, δεν κοιτάς όμως σε εκείνους που έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Σου είναι πιο εύκολο να αλλάξεις τους άλλους, ίσως γιατί δεν έχεις μάθει να σκέφτεσαι για σένα. Κάθε φορά που ασχολείσαι μαζί σου, με τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά σου, νιώθεις πως πρέπει να λογοδοτήσεις. Σαν να μην σου επιτρέπεται να το κάνεις. Δεν εκτιμάς αρκετά την αξία σου, για αυτό και επιλέγεις ανθρώπους που δεν εκτιμούν αυτό που είσαι, ανθρώπους που δεν ταιριάζετε για να αντιληφθούν αυτό που είσαι.
Κάθε φορά που υποστηρίζεις το δίκιο σου, αμφιβάλλεις. Κάθε φορά που εκφράζεις μια αντίθετη θέση, νιώθεις ένοχος. Κάθε φορά που αισθάνεσαι πως δεν σε εκτιμούν, δεν σε σέβονται, αναρωτιέσαι μήπως δεν έκανες αρκετά και σκέφτεσαι πως μπορείς να διορθώσεις τους άλλους ώστε τελικά να σε σεβαστούν και να σε εκτιμήσουν.
Όταν σε προσέχουν, όταν κάποιος ενδιαφέρεται για σένα, νιώθεις άβολα, αισθάνεσαι πως δεν είδε κάτι καθαρά και όταν το δει θα φύγει. Γεμίζεις αμφιβολίες, ψάχνεις για ελαττώματα, φοβάσαι πως αυτό θα κρατήσει για λίγο και στη συνέχεια θα συμβεί αυτό που φοβάσαι.
Αν πιστεύεις πως αν θα κάνεις τα πάντα για τους άλλους, εκείνοι θα αλλάξουν, ξοδεύεις την ενέργεια σου και δεν την διοχετεύεις σε σένα, στους ανθρώπους που αλλάζουν μαζί με σένα.
Εκείνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να εκτιμήσεις τον εαυτό σου κι όταν το κάνεις δεν θα αναζητάς ανθρώπους να σε εκτιμήσουν αλλά θα αφήνεσαι σε συναισθήματα που ενισχύουν την αξία σου. Θα παρατηρείς τις ομοιότητες, θα εκτιμάς τις αλλαγές που κάνουν οι άνθρωποι για να σε συναντήσουν.
Το «να κάνεις» για να σε προσέξουν έχει γίνει ένας καταναγκασμός που δεν σε αφήνει να εμπιστευτείς τα συναισθήματά σου. Όσο αφήνεσαι σε αυτά, μαθαίνεις να τα ακούς, να τα εκτιμάς, να τα σέβεσαι.
Μη φοβηθείς τη θλίψη που θα κάνει την εμφάνισή της, όσο έρχεσαι σε επαφή με τα συναισθήματά σου. Είχε μείνει απωθημένη χρόνια τώρα και έχει ανάγκη να εκφραστεί και εκείνη ώστε να την ακούσεις.
Αν δεν φοβηθείς τα συναισθήματά σου, δεν θα παραμείνουν καταπιεσμένα να καταπιέζουν κι εσένα. Θα μπορείς πιο εύκολα να αφεθείς στους ανθρώπους που νιώθουν για σένα, που νιώθουν μαζί με σένα.
Δεν θα αναρωτιέσαι πια «μα γιατί δεν αλλάζουν οι άνθρωποι όσες προσπάθειες κι αν κάνω», αλλά θα εκτιμάς εκείνους που σε προσεγγίζουν επειδή θέλουν να σε γνωρίσουν, εκείνους που ανοίγουν την καρδιά τους για να σε δεχτούν, που κάνουν υπερβάσεις γιατί ενδιαφέρονται αληθινά για σένα.
Θα τους αναγνωρίσεις όμως μόνο αν έρθεις σε επαφή με τα συναισθήματά σου. Μόνο αν τα αγκαλιάσεις χωρίς να απορρίψεις εκείνα που δεν σου αρέσουν. Αν δεν τα αποδεχτείς, θα απορρίψεις τους ανθρώπους που σε εκτιμούν γιατί η ενασχόλησή μαζί τους θα σε φέρουν σε επαφή με τον πόνο που έχεις μέσα σου. Το ενδιαφέρον τους, η αγάπη τους θα σε φέρει σε επαφή με συναισθήματα που έχουν μείνει απωθημένα και προκειμένου να προφυλάξεις τον εαυτό σου από αυτά θα απορρίψεις εκείνους. Θα τους υποτιμήσεις με τα λόγια σου, με τον τρόπο ζωής σου, με την αδυναμία σου να αναλάβεις την ευθύνη των συναισθημάτων σου.
Αν τολμήσεις να δεις αυτό που είσαι, αν ακούσεις την αλήθειά σου και τη δεχτείς, θα παρατηρήσεις τις αλλαγές που γίνονται σε σένα όταν συναντιέσαι με ανθρώπους οι οποίοι βλέπουν σε σένα αυτό που είσαι, που εκτιμούν αυτό που είσαι και μοιράζεσαι μαζί τους. Ακόμα κι αν αρχικά δεν θα σου αρέσει αυτή η αλήθεια γιατί θα δεις έναν εαυτό παραμελημένο από άλλους, όπως και από σένα, αν την αντέξεις, θα έρθεις σε επαφή με κάθε γεμάτο συναίσθημα που νιώθεις όταν συναντιέσαι με ανθρώπους που το ενδιαφέρον τους σε περιβάλλει, που σου δίνουν σημαντική θέση στη ζωή τους. Αν επιτρέψεις στην ανθρώπινη αδυναμία να υπάρχει μέσα σου και δεν σε επικρίνεις για τους δρόμους που ακολούθησες από άγνοια, δεν θα σταθείς στις αδυναμίες των άλλων αλλά μόνο σε αυτό που νιώθεις μαζί τους.
Αν πιστεύεις πως αν θα κάνεις τα πάντα για τους άλλους εκείνοι θα αλλάξουν, αναρωτήσου ειλικρινά μήπως προσφέροντας, αναζητάς από τους άλλους εκείνα που σου έλειψαν. Μήπως γυρεύεις στην ένταση τη λησμονιά του πόνου σου, στην προσφορά χωρίς ανταπόκριση ένα άλλοθι ώστε να καταφεύγεις στη φαντασίωση νομίζοντας πως έτσι θα διαγραφεί το κενό μέσα σου από όσα δεν έλαβες.
Αν έζησες σε συναισθηματική στέρηση είτε ως παιδί είτε σε κάποια μακροχρόνια σχέση, δεν σου είναι εύκολο να υποστηρίζεις τις ανάγκες σου, να εκφράζεις τα συναισθήματά σου, να τα σέβεσαι στις αποφάσεις σου. Αυτη η συμπεριφορά έχει γίνει στερεότυπο που υπαγορεύει τις κινήσεις σου.
Αλλάζεις όταν πειστείς ότι το να κοιτάς τις ανάγκες σου και να ασχολείσαι με αυτές, είναι δικαίωμά σου. Αλλάζεις όταν συνειδητοποιήσεις ότι οι άνθρωποι που σε εκτιμούν αληθινά αλλάζουν για να σε συναντήσουν. Αλλάζεις όταν δεν αναρωτιέσαι μήπως φταις εσύ που οι άλλοι δεν αλλάζουν και απευθύνεσαι σε ανθρώπους που αλλάζουν, που κάνουν υπερβάσεις γιατί σε επιθυμούν αληθινά.
Πηγή
