Ήρθε και ο Σεπτέμβριος που σχεδόν μας αφήνει και έχουμε μπει λίγο πολύ στο προγραμμα μας...
Το άγχος και η ανησυχία για αυτή την νέα σεζόν δεν αφήνει σχεδόν κανένα ανεπηρέαστο. Είναι η νέα αρχή κάτι που έχει ενθουσιασμό αλλά και πολλά να περιμένει κανείς. Και αυτή είναι και η παγίδα.
Ποια είναι τα πιο συχνά άγχη που έχουμε σε αυτό το νέο ξεκίνημα; Και υπάρχει κάποια διαχείριση για όλα αυτά;
● Υποχρεωτική εξέλιξη-(‘Να πάνε καλύτερα από πέρυσι γιατί πρεπει’)
Μετά την ξεκούραση του καλοκαιριού, υπάρχει μια αυτονόητη υποχρέωση να επιστρέψουμε πιο παραγωγικοί και δημιουργικοί, περισσότερο καλοδιάθετοι και ορεξάτοι. Όμως αυτό εκτός από άγχος, δεν προσφέρει απαραίτητα κινητρο. Το πρόβλημα ξεκινά όταν αντί να βάζουμε προσωπικούς στόχους, επιλέγουμε να ακολουθήσουμε αυτό που λένε και κάνουν οι άλλοι καθώς ‘έτσι πρεπει’.
● Απαιτητικά στάνταρς
Νέες δραστηριότητες και υποχρεώσεις θα μπουν στο προγραμμα, άλλες από επιλογή και άλλες από ανάγκη. Χωρίς την απαραίτητη ιεραρχία, εύκολα θα πελαγώσουμε και θα ξεχάσουμε την αρχική μας σκέψη για την κάθε δραστηριότητα. Αν απλά απαιτούμε από τον εαυτό μας, χωρίς να ανατροφοδοτούμε βάση των όσων κερδίζουμε ή περιμένουμε να αποκτήσουμε, εύκολα θα γίνουμε αυστηροί κριτές και θα αποφασίσουμε ή να τα παρατήσουμε ή να προσπαθούμε πιο σκληρά από όσο πραγματικά αντέχουμε.
● Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός
Υπάρχει η αίσθηση πως όταν ξεκινάμε κάτι, η εξέλιξη του θα είναι ίδια με την αρχή του. Τι θα συμβεί όμως αν αρχικά ξεκινήσει ένα πλάνο στο οποίο δεν πιστεύουμε πολύ αρχικά αλλά μετέπειτα μας ενθουσιάσει και μας κινητοποιήσει για να ασχοληθούμε ακόμη πιο πολύ και με περισσότερο ζήλο;
● Η πρόκληση του διαφορετικού
Υπάρχουν οι περιπτώσεις που προκαλούμε τον εαυτό μας από μόνοι μας για να κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι λιγότερο οικείο, για να κλείσουν υποθέσεις του παρελθόντος που είναι σε εκκρεμότητα. Καθώς όπως ήδη αναφέρθηκε, πρόκειται γιατί ξένο, είναι πολύ πιθανό να είναι και πιο δύσκολο. Τα μικρά βήματα και η συνεχόμενη παρατήρηση είναι χρήσιμα εργαλεία για να μην εγκλωβιστούμε σε έναν φαύλο κύκλο πιέσεις και ενόχων, και τελικά να βρούμε τον πλέον αποτελεσματικότερο τρόπο να προσεγγίσουμε το διαφορετικό.
Η ερώτηση-κλειδί είναι ‘Εγώ τι επιθυμώ να συμβεί και το προσπάθεια κάνω για αυτό;’. Έτσι, η απάντηση θα μας βοηθά τόσο να βλέπουμε την πρόοδο μας και να αποκτούμε κινητρο εκ νέου, όσο και να μην ξεχνάμε γιατί ξεκινήσαμε και ποσο το επιθυμούμε.
Κάθε αρχή είναι δύσκολη, οποτε ας μην την κάνουμε δυσκολότερη με περιττό στρες.
Πηγή
