«Σύμφωνα με τη λαϊκή σοφία, ένα δρεπάνι προστάτευε τις γυναίκες και τα παιδιά από τους νεκρούς και τα κακά πνεύματα, ενώ τους προστάτευε ακόμα και από την μαύρη μαγεία.»
Τα ευρήματα τα οποία βρέθηκαν από τους Marek Polcyn και Elżbieta Gajda αποτελούν την τελευταία προσθήκη σε μια σειρά παρόμοιων ευρημάτων τα οποία δείχνουν πόσο σοβαρά έπαιρναν κάποτε οι άνθρωποι τον πανάρχαιο φόβο της απειλής της επιστροφής των νεκρών από τον άλλο κόσμο και πως αυτοί συνέβαλαν στη δημιουργία των σύγχρονων μύθων.
Σύμφωνα με τις παγανιστικές πεποιθήσεις, οι άνθρωποι που θεωρούνταν κακοί κατά τη διάρκεια της ζωής τους ενδέχεται να γίνονταν βαμπίρ μετά θάνατον αν δεν τους έμπηγαν στο στέρνο έναν σιδερένιο ή ξύλινο πάσαλο πριν θαφτούν ή δεν τους πέρναγαν ένα δρεπάνι γύρω από τον λαιμό τους.
Ο κόσμος πίστευε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο τους εμπόδιζαν να βγουν τα μεσάνυχτα από τους τάφους τους και να τρομοκρατήσουν τους ζωντανούς.