μωρών και νηπίων το κάνουν επίτηδες από μόνα τους, αν και τα μωρά το κάνουν 3 φορές περισσότερο από τα κορίτσια. Ξεκινά συνήθως μετά τους 6 μήνες και κορυφώνεται μεταξύ των 18 και 24 μηνών. Συνήθως ξεπερνιέται μέχρι τα 3 έτη.
Οι πιο πιθανοί λόγοι για τους οποίους το κάνει είναι:
Ηρεμεί τον εαυτό του. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, τα περισσότερα παιδιά το κάνουν για να χαλαρώσουν. Μπορεί να το κάνει ρυθμικά ενώ το παίρνει ο ύπνος, όταν ξυπνάει μέσα στη νύχτα ή ακόμα και την ώρα που κοιμάται. Οι ειδικοί στην ανάπτυξη υποστηρίζουν ότι η ρυθμική κίνηση προσφέρει στο παιδί ανακούφιση.
Ανακούφιση από τον πόνο. Είναι πιο πιθανό να το κάνει αν έχει μόλυνση στα αυτιά αν πονάει σωματικά. Το χτύπημα του κεφαλιού το κάνει να νιώθει καλύτερα και πιθανώς του αποσπά την προσοχή από τον πόνο.
Εκνευρισμός. Το κάνει όταν βιώνει έντονα συναισθήματα ή παθαίνει υστερίες. Δεν έχει μάθει ακόμα να εκφράζει αυτό που νιώθει επαρκώς, οπότε το κάνει με σωματικό τρόπο. Και πάλι, του χαρίζει την ανακούφιση και χαλάρωση μετά από ένα αγχωτικό γεγονός.
Ανάγκη για προσοχή. Ίσως είναι ο τρόπος του να τραβήξει την προσοχή σας. Και αν θυμώνετε κάθε φορά που το κάνει, είναι πιθανό να συνεχίσει για να παίρνει την προσοχή σας, ακόμα και αν είναι αρνητική.
Αναπτυξιακό πρόβλημα. Το χτύπημα του κεφαλιού έχει συνδεθεί με τον αυτισμό και άλλες αναπτυξιακές διαταραχές. Αν είναι όμως το μόνος σύμπτωμα, είναι πιο σπάνιο να αποτελεί μέρος κάποιας διαταραχής.
Τι μπορείτε να κάνετε γι αυτό; Να δώσετε προσοχή στο παιδί αλλά όχι όταν χτυπάει το κεφάλι του. Δώστε του θετική προσοχή τον υπόλοιπο χρόνο και μην το μαλώνετε ή τιμωρείτε εάν συνεχίζει να χτυπιέται.
Προστατεύστε το από τραυματισμούς. Αν είναι ακόμα στην κούνια, ελέγξτε τις βίδες συχνά ώστε να είστε σίγουρη ότι δεν έχουν χαλαρώσει και δεν κινδυνεύει από το χτύπημα. Αν κοιμάται σε κρεβάτι, απομακρύνετέ το από τον τοίχο για να μειώσετε την πρόσβασή του σε σκληρές επιφάνειες.
Προσπαθήστε να μην ανησυχείτε. Το παιδί ξέρει μέχρι που φτάνει ο μεγάλος πόνος και δεν θα το κάνει σε σημείο αυτοτραυματισμού
Ξεκινήστε μία χαλαρωτική ρουτίνα ύπνου. Δοκιμάστε να του κάνετε ένα ζεστό μπάνιο, τρίψτε του την πλατούλα ή πάρτε το αγκαλιά και διαβάστε του ένα ήρεμο παραμύθι.
Μιλήστε με το γιατρό αν ανησυχείτε πολύ. Αν φοβάστε για αυτισμό, είναι καλό να ξέρετε ότι τα παιδιά με αυτήν τη διαταραχή, δεν συνδέονται καλά με τους ανθρώπους. Δεν ενδιαφέρονται για σωματική επαφή με τους γονείς τους, χάνει κάποιες σωματικές ή γλωσσικές δεξιότητες που θα έπρεπε να έχει και βλέπετε ότι δεν φτάνει στο αναπτυξιακό σημείο των άλλων παιδιών.
Πηγή
