Και Ναι και ΟΧΙ!
Και μάλλον περισσότερο όχι, ειδικά αν είναι να πιείτε το ουίσκι σύντομα. Το να μεταφέρουμε το κρασί από τη φιάλη στην καράφα εξυπηρετεί μια αρκετά συγκεκριμένη λειτουργία: την απομάκρυνση των ιζημάτων και την ενθάρρυνση του αερισμού. Το decanting θεωρητικά επιτρέπει σε ένα κρασί να "ανοίξει" τα αρώματα και τη γεύση του, καθώς γίνεται έκθεση σε οξυγόνο. Μπορεί να είναι μεγάλο θέμα συζήτησης αν χρειάζονται αυτή τη διαδικασία όλα τα κρασιά αλλά είναι γενικά αποδεκτό ότι το decanting θα αλλάξει ένα κρασί, είτε προς το καλό ή προς το κακό.
Δείτε περισσότερα εδώ:
Η μεγάλη συζήτηση: να μεταγγίζουμε το κρασί ή όχι;
Το ουίσκι, από την άλλη, πραγματικά δεν θα αλλάξει πολύ με την έκθεση στο οξυγόνο. Το να μεταφερθεί σε μια καράφα που έχει κι αυτή σφράγισμα, έστω κι αν είναι λιγότερο αεροστεγής από τη φιάλη ουίσκι δεν έχει μεγάλη σημασία. Το ουίσκι θα οξειδωθεί είτε είναι σε καράφα ή σε φιάλη, μόνο που θα το κάνει πολύ πιο αργά από το κρασί.
Σε γενικές γραμμές, όμως, όπως υποστηρίζει η Ένωση Σκωτσέζικου Ουίσκι, το ουίσκι, αφού εμφιαλωθεί, είναι τελικό προϊόν. Δεν ωριμάζει και δεν παρέχει περαιτέρω βελτίωση απο την ώρα που θα μπει στην φιάλη και θα εμφιαλωθεί. "Εάν κρατάτε ένα μπουκάλι ουίσκι 25 ετών για 100 χρόνια, θα παραμείνει πάντα ένα ουίσκι 25 ετών". Οι λόγοι που το ουίσκι παραμένει το ίδιο ενώ το κρασί αλλάζει έχουν να κάνουν με δύο παράγοντες: τανίνες και περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Ο οίνος έχει πολύ περισσότερη περιεκτικότητα σε τανίνη σε σχέση με το ουίσκι. Η τανίνη βρίσκεται φυσικά στο σταφύλι, μπορεί να μεταφερθεί στο κρασί από το βαρέλι κ.λπ. Διαβάστε για την τανίνη εδώ:
Το Whiskey δεν έχει έμφυτες τανίνες, και παίρνει μόνο μια μικρή ποσότητα από το βαρέλι στο οποίο ωριμάζει. Γιατί οι τανίνες έχουν σημασία; Μπορούν να προκαλέσουν αλλαγή σε ένα μπουκάλι κρασί με την πάροδο του χρόνου, και πάλι για καλό ή κακό. Ένα πολύ σκληρό τανικό κρασί μπορεί τώρα να γίνει απαλό σε μερικά χρόνια, ενώ περιμένετε υπομονετικά πίνοντας άλλα, φιλικότερα κρασιά. Το Whiskey, που έχει ελάχιστες τανίνες, δεν έχει πολλές πιθανότητες για μείζονες εξελίξεις στη γεύση, και αυτό είναι καλό αφού όσο κι αν κρατήσετε στο ντουλάπι σας την ανοιγμένη φιάλη θα έχει την ίδια γεύση.
Ένας πιο σημαντικός παράγοντας από τις τανίνες είναι το περιεχόμενο αλκοόλης. Τα κρασιά μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ 11 και 15% (και υψηλότερα, σίγουρα), αλλά σχεδόν όλα τα ουίσκι είναι εμφιαλωμένα με τουλάχιστον 40% ABV ή και παραπάνω. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: πιείτε το ουίσκι πολύ πιο αργά, και μην ανησυχείτε για το αν θα το βάλετε σε μια καράφα ή όχι. Με τόσο υψηλό περιεχόμενο αλκοόλης, η πιθανότητα για μια δραματική χημική αντίδραση από την οξείδωση είναι πολύ χαμηλότερη. Όχι ότι το ουίσκι δεν μπορεί να αλλάξει καθόλου με την πάροδο του χρόνου, ειδικά αν έχει εκτεθεί στο φως του ήλιου (αφού αυτό θα προκαλέσει χημικές αντιδράσεις) ή σε διακυμάνσεις της θερμοκρασίας (που μπορεί να επηρεάσουν το ουίσκι αλλά είναι αμελητέες). Θα ακούσετε πολλούς πότες να υποστηρίζουν ότι η πρώτη γουλιά ουίσκι έχει διαφορετική γεύση από τις υπόλοιπες της φιάλης. Αυτό όμως μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ο ουρανίσκος μας δεν προσαρμόζεται τόσο γρήγορα στη δυνατή γεύση του ουίσκι.
Εάν εξακολουθείτε να έχετε σύγχυση, απλά κοιτάξτε την καράφα. Οι καράφες κρασιού σχεδιάζονται με τέτοιον τρόπο ώστε να ενθαρρύνουν την αλληλεπίδραση μεταξύ υγρού και αέρα, πάντα χωρίς καπάκι, και συχνά με περίπλοκο σχεδιασμό. Από την άλλη πλευρά, οι καράφες ουίσκι, τείνουν να είναι κατασκευασμένες για σταθερότητα (συχνά με πλατύ πάτο) και απλά ευθείες γραμμές με διάθεση για εντυπωσιασμό. Το πόσος αέρας περνάει σε μια καράφα ουίσκι δεν έχει σημασία, διότι μέσα σε ένα λογικό χρονικό διάστημα δεν θα έχει μεγάλη διαφορά για το ποτό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει πάντα ένα καπάκι σε μια καράφα ουίσκι και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις αρκετά εντυπωσιακό. Οι καράφες ουίσκι έχουν επίσης ένα επιπλέον σημαντικό μειονέκτημα έναντι των φιαλών ουίσκι. Το διάφανο γυαλί δεν προστατεύει το ουίσκι από το φως -ή στην χειρότερη περίπτωση απο τον ήλιο- κάτι το οποίο κάνουν οι σκουρόχρωμες φιάλες.
Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός του να μεταγγίζουμε ένα ουίσκι από τη φιάλη σε καράφα; Η αισθητική! Αν και ο λόγος που ξεκίνησε αυτή η συνήθεια ήταν πρακτικός (με τις καράφες έβγαζαν το ουίσκι από το βαρέλι) - αυτές τις μέρες είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου θέμα εμφάνισης.
Εφ 'όσον δεν σκοπεύετε να αποθηκεύσετε το ουίσκι για μεγάλο χρονικό διάστημα το αν θα το μεταγγίσετε ή όχι δεν έχει σημασία. Αν όμως σκοπεύετε να το κρατήσετε για πολύ καιρό, καλύτερα αφήστε το μέσα στο μπουκάλι. Αν αποφασίσετε να το μεταγγίσετε σε καράφα απλά βεβαιωθείτε ότι δεν είναι κρυστάλλινη (lead crystal) καράφα. Ναι, είναι πιο λαμπερή, αλλά το κόστος αυτής της λάμψης μπορεί να οδηγήσει στην απορρόφηση συστατικών μολύβδου από το ουίσκι σας (θα χρειαστεί λίγος χρόνος γι αυτό, αλλά συμβαίνει) και αυτό, σίγουρα, θα αλλάξει τα πράγματα.
Είναι γνωστό ότι τα ποτήρια-καράφες από μολυβδούχο κρύσταλλο μπορούν να μεταφέρουν αυξημένα επίπεδα μόλυβδου στο αλκοόλ. Ωστόσο, η ποσότητα του μόλυβδου που μεταφέρεται σε ένα κρασί από μια τέτοια καράφα, είναι απίστευτα χαμηλή, δεδομένου του σύντομου χρονικού διαστήματος που το κρασί έρχεται σε επαφή με αυτή. Τα δοχεία από μολυβδούχο κρύσταλλο μπορούν να αποτελέσουν πρόβλημα μόνο εάν αποθηκεύονται υγρά σε αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα (από μία εβδομάδα και πάνω). Επιπλέον, μπορείτε να βρείτε κρυστάλλινες καράφες στο εμπόριο χωρίς μόλυβδο.
