Αρθρογράφου -Σχολιογράφου
Φυλακίστηκαν ως … «κατάσκοποι» οι δύο στρατιωτικοί μας (Απαγωγή, για λύτρα...
ανταλλαγής;). Απορία: Έχετε δει πουθενά κατασκόπους με στολή να κατασκοπεύουν συμμάχους;
Οι Τούρκοι έτσι τους βάφτισαν και τους κράτησαν για μήνες.
Τελικά (για δικούς τους λόγους και πάλι) τους απελευθέρωσαν, αφού ούτε βρέθηκαν –ούτε και κατασκευάστηκαν από τους γείτονες – επιβαρυντικά στοιχεία.
Η απελευθέρωση ανακούφισε το Πανελλήνιο. Πανηγυρίστηκε δεόντως. (Ως συνήθως όμως αμετροεπώς. Ξεπεράστηκε κάθε όριο).
Η Συγκυβέρνηση το παράκανε: Έστειλε το πρωθυπουργικό αεροπλάνο να τους παραλάβει. Με την τιμητική συνοδεία δύο πρωτοκλασάτων Υπουργών. Υποδοχή ηρώων, όπως χαρακτηρίστηκε.
Όλοι (σχεδόν) μίλησαν για ηρωισμό, ήρωες, ηρωικές πράξεις. Συγγενείς, φίλοι, συνέλληνες και βέβαια οι συνήθεις μαϊντανοί πολιτικάντηδες.
Ο πατέρας του λοχία Κούκλατζη, σε τηλεοπτική εκπομπή αποκάλεσε «ήρωες» τους δύο στρατιωτικούς για τη στάση και τη συμπεριφορά τους.
Καμάρωσαν οι γονείς. Αναμενόμενο.
Όμως εδώ συνέβη κάτι – μη αναμενόμενο, εξαιρετικά σπάνιο, μεγαλειώδες, κατά την εκτίμησή μου.
Ο λοχίας Κούκλατζης προέβη σε ασυνήθεις δηλώσεις. Παρέδωσε μαθήματα ήθους, αξιοπρέπειας, ανιδιοτέλειας, αξιών: «Όχι δεν νοιώθω ήρωας. Είναι μια λέξη με μεγάλη βαρύτητα. Είναι άλλη η έννοια του ήρωα και δεν την πλησιάζουμε. Ήρωες είναι οι άνθρωποι που έχουν δώσει το αίμα, τη ζωή τους για σκοπούς ιερούς, για την Πατρίδα. Δεν μπορείς να αισθανθείς ήρωας λοιπόν. Δεν συγκρινόμαστε».
Αποκαλύπτομαι! Συγκινούμαι! Αισθάνομαι περήφανος επειδή σε καιρούς παρακμής/σήψης, κοινωνικής αποσύνθεσης και αφελληνισμού, υπάρχουν τέτοιοι Έλληνες. Λεβέντες! Με μεγαλείο ψυχής, αυτογνωσίας, συγκρότηση, προσωπικότητα! Εύγε Κύριε!
Όταν κάποιοι προσπαθούν να … ηρωοποιήσουν μερικούς, μόνο και μόνο για να φωτογραφηθούν μαζί τους, εκείνος αρνείται την ηρωολατρία που τον αφορά (!).
Δεν αποδέχεται τον (αφάνταστα τιμητικό) τίτλο /τιμή του ήρωα.
Δεν θεωρεί ότι εμπεριέχει το στοιχείο του ηρωισμού η δική του περιπέτεια.
Όταν γύρω του κνώδαλα και θλιβερές ασημαντότητες κάνουν το παν και με κάθε αθέμιτο τρόπο για να διακριθούν. Να αναρριχηθούν , να προβληθούν, να αποκατασταθούν επαγγελματικά και κοινωνικά. Εκείνος αποποιείται όσα σημαντικότατα του προσφέρονται. Μένει ταπεινός, μετριόφρων, προσγειωμένος και υπερήφανος σε βαθμό αξιοθαύμαστο.
Επειδή αρνείται (όπως γλαφυρά και με ακρίβεια αιτιολογεί) να οικειοποιηθεί κάτι, το οποίο πιστεύει ότι δεν του ανήκει.
ΥΓ Όσο θα υπάρχουν αυτού του ηθικού αναστήματος Έλληνες – και μάλιστα τόσο νέοι – ετούτος ο τόπος μπορεί να αισιοδοξεί, να ελπίζει.
Επιβάλλεται η προβολή και η ανάδειξη της μεγαλειώδους συμπεριφορά του.
Παράδειγμα προς μίμηση!
Ήρωες έχουμε πολυάριθμους. Ηρωοποιημένους – χάριν σκοπιμοτήτων κομματικών – «αγωνιστές» , αναρίθμητους.
Διαθέτουμε δυστυχώς ευάριθμους ποιοτικούς ανθρώπους όπως τον Κύριο Κούκλατζη!!!
