Η μηνιγγίτιδα προκαλείται συνήθως από ιό, ή βακτήρια.
Η μηνιγγίτιδα είναι μια ασυνήθιστη αλλά δυνητικά επικίνδυνη λοίμωξη. Τα βρέφη ηλικίας κάτω των 2 μηνών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης μηνιγγίτιδας, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP).
Οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι ως προς το γιατί μερικά μωρά εκδηλώνουν μηνιγγίτιδα, αλλά πιστεύουν ότι οι αιτίες σχετίζονται με τα ανώριμα ανοσοποιητικά τους συστήματα.
Η μηνιγγίτιδα μπορεί να έχει μόνιμες επιπτώσεις στα μωρά και μπορεί να είναι θανατηφόρα σε ορισμένες περιπτώσεις. Ωστόσο, η άμεση ιατρική θεραπεία μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της μηνιγγίτιδας στα μωρά μπορεί να μην είναι αρχικά ανησυχητικά. Μερικά μωρά μπορεί απλά να φαίνονται ευερέθιστα ή κουρασμένα.
Η μηνιγγίτιδα μπορεί να εξελιχθεί γρήγορα σε κάτι σοβαρό, οπότε είναι απαραίτητο να γνωρίζετε τα συμπτώματά της και να αναζητήσετε ιατρική περίθαλψη αμέσως εάν υποψιαστείτε ότι το μωρό σας έχει μηνιγγίτιδα.
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα μηνιγγίτιδας στα μωρά περιλαμβάνουν:
“Φούσκωμα” στο μαλακό σημείο στην κορυφή του κεφαλιού. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε αυξημένη πίεση, ή υγρό στον εγκέφαλο.
Πυρετός. Η υψηλή θερμοκρασία είναι καμπανάκι κινδύνου για μόλυνση, αλλά μερικά μωρά, ειδικά εκείνα κάτω των 3 μηνών, μπορεί να μην εκδηλώσουν πυρετό.
Κρύα χέρια και πόδια με ζεστό κορμό.
Κρυάδες. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ρίγη, με ή χωρίς πυρετό.
Δυσκαμψία στον αυχένα. Τα μωρά μπορεί να κρατούν το σώμα τους σε άκαμπτη θέση και μπορεί να έχουν το κεφάλι τους γυρισμένο προς τα πίσω.
Ευερεθιστότητα και κλάμα, ειδικά όταν τα σηκώνετε. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πονόλαιμο, ή σε ακαμψία στον αυχένα, ή σε πόνους σε μυς και σώμα.
Ταχεία αναπνοή.
Επίμονος εμετός.
Το μωρό αρνείται να φάει.
Πολύ αυξημένη υπνηλία. Το μωρό μπορεί να έχει δυσκολία ή να μην μπορεί να ξυπνήσει.
Κόκκινο ή σκούρο εξάνθημα ή σημάδια στο σώμα. Εάν ένα μωρό έχει πυρετό, φαίνεται άρρωστο και αναπτύσσει εξάνθημα, αναζητήστε επειγόντως ιατρική περίθαλψη.
Τα μωρά που έχουν οποιαδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα, που θα μπορούσαν να είναι μηνιγγίτιδα, πρέπει να λαμβάνουν επείγουσα ιατρική περίθαλψη. Η έγκαιρη και επιθετική θεραπεία βοηθάει στην εξασφάλιση καλύτερου αποτελέσματος.
Θεραπεία μηνιγγίτιδας στα μωρά
Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά που χορηγούνται συνήθως ενδοφλέβια στο νοσοκομείο μέσω ορού.
Σύμφωνα με την AAP, τα περισσότερα μωρά που λαμβάνουν άμεση αντιβιοτική θεραπεία θα ανακάμψουν πλήρως. Ωστόσο, περίπου το 20% μπορεί να παραμείνει με δια βίου επιπτώσεις, όπως προβλήματα ακοής, μαθησιακές δυσκολίες, επιληπτικές κρίσεις και παράλυση.
Η ιογενής μηνιγγίτιδα δεν ανταποκρίνεται στα αντιβιοτικά. Συνήθως δεν είναι τόσο σοβαρή όσο η βακτηριακή μηνιγγίτιδα (εκτός από τον ιό HSV στα νεογνά) και πολλά μωρά θα ανακάμψουν πλήρως και χωρίς επιπλοκές.
Ωστόσο, και οι δύο τύποι μηνιγγίτιδας απαιτούν άμεση ιατρική φροντίδα. Τα μωρά μπορεί να χρειαστούν επιπλέον ενυδάτωση με ενδοφλέβια υγρά, ανακούφιση από τον πόνο, παρακολούθηση και ξεκούραση για να πετύχουν πλήρη ανάκαμψη.
Πότε να δείτε έναν γιατρό
Τα συμπτώματα μηνιγγίτιδας μπορούν να επιδεινωθούν γρήγορα στα μωρά. Για το λόγο αυτό, τα μωρά πρέπει να λαμβάνουν επείγουσα ιατρική φροντίδα αν εμφανιστούν συμπτώματα μηνιγγίτιδας, ή εάν η συμπεριφορά του μωρού είναι ασυνήθιστη.
Ακραία ανησυχία χωρίς προφανή αιτία, πυρετός, υπερβολική υπνηλία, ή εξάνθημα πρέπει να ελέγχονται αμέσως από γιατρό.
Αν και η μηνιγγίτιδα μπορεί να είναι σοβαρή, με σωστή ιατρική περίθαλψη τα περισσότερα μωρά θα ανακάμψουν τόσο από την ιική, όσο και από την βακτηριακή μηνιγγίτιδα.
