Η Σερ, ο Στινγκ, η Μπγιόρκ...Aπό όλλους αυτούς όμως, η Capucine πρέπει να είχε το πιο όμορφο.
Ο Μπλέικ Έντουαρντς, που τη σκηνοθέτησε στο The Pink Panther (1963), την αποκαλούσε «μέρος της Mona Lisa. Αυτό το χαμόγελο». Ο Christian Dior, για τον οποίο είχε κάνει μόντελινγκ στο Παρίσι, θεωρούσε ότι κανείς δεν μπορούσε να διαβάσει τα μάτια της.
Αν θυμάσαι την Capucine, είναι πιθανότατα από τις ταινίες Pink Panther, στις οποίες έπαιζε την σύζυγο του Επιθεωρητή Κλουζώ. Ο ρόλος της ήταν ιδιαίτερα χαρακτηριστικός, αφού ντυνόταν από πάνω μέχρι κάτω με Yves Saint Laurent, τα οποία πλήρωνε με κοσμήματα που έκλεβε πίσω από την πλάτη του Κλουζώ.
Αρχικά είχε ζητηθεί από την Άβα Γκάρντνερ να παίξει την κυρία Κλουζώ, εν τέλει όμως, την απέρριψαν γιατί αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ απαιτητική. Η Capucine ήταν η επόμενη στη λίστα -άλλωστε τα ρούχα της πήγαιναν πιο πολύ καθότι είχε την εμπειρία του μοντέλου.
Γεννήθηκε ως Germaine Lefebvre στo Côte d’Azur (Γαλλική Ριβιέρα) το 1928, και όταν μπήκε στην εφηβεία, έφυγε για το Παρίσι. Στη γαλλική πρωτεύουσα, οι ευκαιρίες ήταν πολλές και δεν άργησε να μπει στα μεγάλα σαλόνια της μόδας ως μοντέλο. Άλλαξε το όνομα της και συνάντησε την Όντρεϊ Χέπμπορν με την οποία έγιναν κολλητές φίλες (Επίσης, κάποια στιγμή εκείνη την εποχή μοιράστηκε μια καμπίνα, ως μοντέλο κρουαζιερόπλοιου το 1952, με μια έφηβη χορεύτρια σε nightclub, με το όνομα Μπριζίτ Μπαρντό.)
Η Capucine δεν θεωρήθηκε ποτέ μεγάλη ηθοποιός -ο συμπρωταγωνιστής της Λόρενς Χάρβεϊ μάλιστα το πήγε λίγο πιο μακριά αποκαλώντας της «φρικτή»- είχε όμως μια ενδιαφέρουσα αίσθηση για τη φυσική κωμωδία που αγνοήθηκε.
Το Χόλιγουντ πίστευε ότι μπορούσε να γεμίσει το κενό της Γκρέις Κέλι, αφού η ίδια είχε αφήσει την υποκριτική για να γίνει πριγκίπισσα. Σύμφωνα με τα λόγια του Γουίλιαμ Γκοτς, του παραγωγού που έδωσε στην Capucine τον πρώτο της ρόλο, ως πριγκίπισσα Carolyne Wittgenstein: «Μπορείτε να μάθετε σε ένα κορίτσι πώς να παίξει έναν ρόλο, αλλά κανείς δεν μπορεί να την μάθει πώς να μοιάζει με πριγκίπισσα. Πρέπει να ξεκινήσετε με ένα κορίτσι που μοιάζει με πριγκίπισσα».
Μετά από αυτό, ο Τύπος της έδωσε το παρατσούκλι «υπεροψία του ερωδιού». Το 1968, η Capucine είπε σε ένα ιταλικό περιοδικό ότι δεν ήθελε να είναι πάντα κομψή, ότι ήθελε να παίξει μια «ατιμέλητη γυναίκα», αλλά «αφού οι σκηνοθέτες γνωρίζουν ότι είμαι μοντέλο, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να με δουν διαφορετικά».
Στον πρώτο της ρόλο, ως πριγκίπισσα Carolyne Wittgenstein. Φωτογραφία: AP
Στον πρώτο της ρόλο, ως πριγκίπισσα Carolyne Wittgenstein. Φωτογραφία: AP
Για κάποια που υποτίθεται ότι θα γέμιζε το κενό της Σταχτοπούτας Γκρέις Κέλι, η ζωή της Capucine αποδείχτηκε πολύ άσχημη. Η ομορφιά ήταν η μεγάλη της δύναμη, αλλά ήταν επίσης και ένας περιοριστικός παράγοντας. «Οι άνδρες με βλέπουν όπως οι τελωνιακοί, ένα ύποπτο φορτίο» είπε κάποτε.
Καθώς μεγάλωνε, ένιωθε ανίκανη να παρουσιάσει την απαιτούμενη εικόνα και σταμάτησε να βγαίνει από το σπίτι της. Ο σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι την απέρριψε για την ταινία Θάνατος στη Βενετία (1971), επειδή: «Έχει φρικτή φωνή και πάρα πολλά δόντια. Μοιάζει με άλογο, με ένα όμορφο άλογο, το ξέρω γιατί ήμουν εκπαιδευτής. Όμως δεν θέλω άλογο».
Τίποτα από αυτά δεν θα είχε τόσο μεγάλη σημασία αν η Capucine δεν ήταν αυτοκαταστροφική και καταθλιπτική. Η Όντρεϊ Χέπμπορν της έσωσε τη ζωή όταν πήρε υπερβολική δόση των χαπιών. Ωστόσο το 1990 αυτοκτόνησε πέφτοντας από την οκταόροφη πολυκατοικία στη Λωζάνη όπου ζούσε για 28 χρόνια. Άφησε από 100.000 δολάρια στην Unicef και το ίδιο ποσό στον Ερυθρό Σταυρό, προς τιμήν της Χέπμπορν. Η τέφρα της σκορπίστηκε από τον Givenchy.
Όταν πέθανε η Capucine, λίγα ήταν γνωστά γι 'αυτήν. Οι νεκρολογίες δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν ούτε καν για τον αριθμό των γατών που άφησε πίσω.
Οι δημοσιογράφοι των τάμπλοϊντ της είχαν χρεώσει διάφορα ειδύλλια που λίγη σχέση είχαν με την πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι ότι η Capucine, ήταν αμφιφυλόφιλη. Όταν ο Mποζ Χάντλάιχ πήρε συνέντευξη από την Capucine για το βιβλίο του Hollywood Lesbian, αυτή του είπε: «Οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ότι είναι είτε 100% ετεροφυλόφιλοι είτε 100% ομοφυλόφιλοι. Είναι πολύ πιο περίπλοκο από αυτό όμως. Κοιτάξτε την αρχαία Ελλάδα».
Ο Φεντερίκο Φελίνι είχε πει για την Capucine ότι «είχε πρόσωπο να κινήσει χιλιάδες πλοία ... αλλά γεννήθηκε πολύ αργά». Ίσως. Αλλά θα την έκανε πιο ευτυχισμένη το να γεννιόταν αργότερα; Ποτέ δεν θα μάθουμε.
Πηγή
