κοντά στης ακτές της Gambia στης 26 Σεπτεμβρίου 2002. Το τραγικό αυτό γεγονός είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή του 1,863 άνθρωποι κατατάσσοντας το στο δεύτερο χειρότερο ναυάγιο της ιστορίας μετά από το MV Doña Paz, ενώ θυμίζουμε ότι το ναυάγιο του Τιτανικού είχε περίπου 1500 νεκρούς.
Το πλοίο πήρε το όνομα του από τους ανθρώπους Joola (Jola) της νότιας Σενεγάλης. Κατασκευάστηκε στη Γερμανία με το πρώτο του ταξίδι να πραγματοποιείται το 1990 με σκοπό να αντικαταστήσει το πλοίο Casamance Express. Το πλοίο είχε 79 μέτρα μήκος και 12 μέτρα πλάτος, δύο κινητήρες και ήταν εξοπλισμένο με τον πιο σύγχρονο για την εποχή εξοπλισμό ασφαλείας που υπήρχε και σύμφωνα με τις πληροφορίες που κυκλοφόρησαν μετά την καταστροφή, το πλοίο ηταν σχεδιασμένο για να μεταφέρει 580 επιβάτες και πλήρωμα. Να αναφέρουμε ότι το πλοίο ήταν εκτός λειτουργίας για περίπου ένα χρόνο λόγο επισκευών που περιελάμβαναν την αντικατάσταση του κινητήρα.
Ξεκίνησε στις 26 Σεπτεμβρίου του 2002 από το Ζιγκανσώ με κατεύθυνση το Ντακάρ, με περίπου 2.000 ανθρώπους, οι οποίοι ήταν υπεράριθμοι, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που είχε από κατασκευής του! Δεν έφθανε όμως ότι ήταν τρεις φορές υπερφορτωμένο, αλλά ο καπετάνιος προτίμησε να ακολουθήσει την πιο σύντομη διαδρομή, την απόλυτη ευθεία ανάμεσα στις δύο σενεγαλικές πόλεις, βγαίνοντας στα ανοικτά, αντί να κινηθεί κοντά στην ακτογραμμή. Εκεί πέτυχε φουρτούνα, με αποτέλεσμα το πλοίο να αναποδογυρίσει, μέσα σε πέντε μόλις λεπτά. Ήταν μετά τα μεσάνυχτα και οι ελάχιστοι τυχεροί που βρίσκονταν στο κατάστρωμα έπεσαν στην θάλασσα και στη συνέχεια σκαρφάλωσαν στην κοιλιά του πλοίου, ακούγοντας τους συνανθρώπους τους να πνίγονται από κάτω τους. Το Le Joola έμεινε έτσι για 12 ώρες, ωστόσο σωστικά πλοία κατέφθασαν μόλις το πρωί, λίγο πριν βουλιάξει τελικά. Και δεν μπόρεσαν να διασώσουν κανέναν απ’ όσους βρίσκονταν μέσα του.
Τουλάχιστον 1.863 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, αν και ο ακριβής αριθμός δεν μπορεί να προσδιοριστεί λόγω του μεγάλου αριθμού των επιβατών χωρίς εισιτήριο. Μεταξύ των νεκρών ήταν 1.201 άνδρες (61,5%) και 682 γυναίκες (34,9%). Το φύλο των υπολοίπων 70 θυμάτων δεν μπορούσε να προσδιοριστεί. Οι νεκροί αποτελούσαν επιβάτες από τουλάχιστον 11 χώρες (Καμερούν,Γουινέα,Γκάνα,Νιγηρία,Γαλλία,Ισπανία,Νορβηγία,Βέλγιο,Λίβανο,Ελβετία και Ολλανδία).
Η τεράστια τραγωδία ήταν ένα μεγάλο σοκ για πολλούς στη Σενεγάλη, αναγκάζοντας την κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ να ζητήσουν εξηγήσεις από την κυβέρνηση για την τεράστια καταστροφή. Η κυβέρνηση της Σενεγάλης έδωσε εντολή να συσταθεί εξεταστική επιτροπή, για την διαλεύκανση της υπόθεσης. Επειδή μέσα στα θύματα του τραγικού συμβάντος βρίσκονταν και αρκετοί Γάλλοι υπήκοοι, τα γαλλικά δικαστήρια ξεκίνησαν και αυτά έρευνα για την υπόθεση. Σύμφωνα με πηγές, το ατύχημα προκλήθηκε από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της ενδεχόμενης αμέλειας. Η θαλασσοταραχή και ο άνεμος ήταν παράγοντες άμεσα υπεύθυνοι για την ανατροπή, γιατί το πλοίο δεν έπλεε στα παράκτια ύδατα για τα οποία είχε κατασκευαστεί.Πέρα όμως από αυτά, οι υπεράριθμοι επιβάτες ήταν ένας από τους κυριότερους λόγους που ευθύνεται τόσο για την ανατροπή όσο και για τον υψηλό αριθμό των θανάτων. Λόγω της ζέστης που επικρατούσε στα κατώτερα καταστρώματα αλλά και λόγω της κλειστοφοβίας που είχαν κάποιοι από τους επιβάτες, οι περισσότεροι κοιμόντουσαν η ήταν ξαπλωμένοι ψηλά, στο ανώτερο κατάστρωμα. Αυτό είχε σαν συνέπεια να μετακινηθεί το κέντρο βάρους του πλοίου υψηλότερα με αποτέλεσμα την μείωση ευστάθειας του πλοίου.
Το πλοίο ήταν μόνο 12 ετών και κατασκευάστηκε με σκοπό να ταξιδεύει και να είναι αξιόπλοον για τουλάχιστον 30 χρόνια, αντιμετωπίζοντας όμως πολλά τεχνικά προβλήματα λίγο πριν την ανατροπή του, αλλά όπως αποδεικνύετε, όλα τα προβλήματα αποδίδονται στην κακή συντήρηση από τους ιδιοκτήτες του και όχι σε οποιαδήποτε ελαττώματα σχεδιασμού ή κατασκευής.
