«Αν είχατε αργήσει μία μέρα ακόμη θα ήταν αργά» είπαν οι γιατροί στη μαμά του… Δύο ημέρες αργότερα, αδειάζει μια πολυπόθητη θέση στην εντατική του Ωνάσειου. Ο μικρός Στέλιος, διασωληνωμένος πάντα, μέσα στη βρεφική κοιτίδα πετάει με C130 για να δώσει την πρώτη του μάχη για τη ζωή.
«Οι πιθανότητες να ζήσει μετά το χειρουργείο είναι πολύ λιγότερες από αυτές να μην τα καταφέρει» ενημέρωσαν τη μαμά του οι γιατροί του Ωνάσειου.
Στις 10 Δεκέμβρη του 2013 ο μικρούλης, μόλις 22 ημερών, χειρουργείται . Μια επέμβαση που κρατάει 7,5 ώρες. Ώρες αιώνιες και μαρτυρικές για τους δικούς του ανθρώπους.
Ο Στέλιος βγαίνει από το χειρουργείο νικητής. Και αμέσως μετά μεταφέρεται στην εντατική. 20 μέρες σε τεχνητό κώμα, μιας και το στέρνο του έπρεπε να μείνει ανοιχτό. Όλες αυτές τις μέρες παλεύει να κρατηθεί ζωντανός. Μόνο για μια στιγμή η καρδούλα του τον προδίδει. Η ανακοπή χτυπά συναγερμό στην εντατική. Οι γιατροί καταφέρνουν να τον επαναφέρουν όμως ενημερώνουν την οικογένεια πως άλλη μια ενδεχόμενη ανακοπή θα είναι μοιραία για το παιδί…
Ο Στελάκης όμως αποδεικνύεται μαχητής. Μένει ζωντανός. Υποβάλλεται σε δύο χειρουργεία στην μικρή αλλά γεμάτη θέληση καρδιά του και εκκρεμεί ακόμη μια επέμβαση που θα γίνει όταν φτάσει να ζυγίζει 25 κιλά. Είμαστε σίγουροι ότι και αυτή τη φορά θα τα καταφέρει.
Ο μικρούλης σήμερα είναι τεσσεράμισι χρονών. Και μπορεί να νικά καθημερινά την καρδιοπάθεια που τον συνοδεύει από την πρώτη του ανάσα, δεν καταφέρνει όμως να νικήσει το αθάνατο ελληνικό… «βίσμα» ή «μέσον».
Φέτος θα ήταν η πρώτη του φορά στο σχολείο, αν έστω και τα βασικά, λειτουργούσαν όπως πρέπει σε μια χώρα που μάτωσε για να λέγεται «Ευρωπαία». Και ενώ τα υπόλοιπα παιδάκια της ηλικίας τους αγοράζουν τα πρώτα τους σχολικά για το νηπιαγωγείο, εκείνος βλέπει το ενδεχόμενο να καθίσει στο θρανίο να απομακρύνεται.
Αν και το κράτος έχει προβλέψει να υπάρχουν θέσεις σχολικού νοσηλευτή στα σχολεία όπου φοιτούν μαθητές με σοβαρά προβλήματα υγείας και ενώ η δική του αίτηση για το νηπιαγωγείο του έχει εγκριθεί και το όνομά του καθώς και το σχολείο που θα πρέπει να εγγραφεί περιλαμβάνεται στην Υπουργική απόφαση, σε τοπικό επίπεδο η μητέρα του ενημερώθηκε, πως παρά την έγκριση από το Υπουργείο, δεν επαρκούν οι θέσεις και για το δικό της παιδί. Έτσι, στην απόφαση της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και β/θμιας εκπαίδευσης το όνομα του παιδιού και το νηπιαγωγείο…. εξαφανίζονται!
«Μου είπαν πως δεν αρκούν οι θέσεις και πως αν είχα χτυπήσει κάποιες πόρτες νωρίτερα θα με είχαν τακτοποιήσει. Να τακτοποιήσουν τι; Δεν ζητάω χάρη. Ζητώ να εφαρμοστεί η απόφαση του Υπουργείου που ενέκρινε τη θέση σχολικού νοσηλευτή για το νηπιαγωγείου του παιδιού. Δεν ήξερα ότι θα πρέπει να βάλω μέσον. Δεν ήξερα ότι θα πρέπει να παρακαλέσω για το αυτονόητο. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό από την πλευρά της πολιτείας από τη μία να σου εξασφαλίζει την εκπαίδευση του παιδιού σου και από την άλλη να σου λέει δεν φτάνουν οι νοσηλευτές. Από τη μία να σου λέει κάνε μια ένσταση να επανεξεταστεί το θέμα τον Οκτώβριο και από την άλλη το Υπουργείο να ανακοινώνει ότι δεν θα υπάρξουν άλλα κονδύλια και όποιος πρόλαβε πρόλαβε. Δεν αξίζουμε τέτοια συμπεριφορά ούτε οι γονείς ούτε τα παιδιά μας…» δηλώνει στο LamiaNow η μητέρα του μικρού.
Αυτή είναι η ιστορία του Στέλιου. Του μικρού ήρωα που εκτός από τη μάχη για τη ζωή, τώρα θα πρέπει να αγωνιστεί και με την ελληνική ανοργανωσιά, την έλλειψη ευαισθησίας, το πινγκ-πονγκ ανάμεσα σε αρμοδιο-αναρμόδιους και τη συνήθεια του κράτους να λειτουργεί ακόμη και για το δικαιότερο αίτημα με «μέσον».
Και είναι σίγουρο, πως ο μικρός Στέλιος δεν είναι το μοναδικό θύμα μιας πολιτείας που ρίχνει ακόμα και σήμερα στον «Καιάδα» τα παιδιά της…
Ο Στέλιος είναι το μικρότερο παιδάκι μονογονεϊκής οικογένειας. Έχει δύο αδερφάκια που πηγαίνουν σε τάξεις του δημοτικού και ζει σε κοινότητα της Λαμίας. Τα στοιχεία του και όλα τα σχετικά έγγραφα βρίσκονται στη διάθεση του LamiaNow.
